1912
έτος, Σεπτέμβριος.. Η καταιγίδα έσπασε το φράχτη στο παλιό νεκροταφείο της
πόλης. Προσέλαβα έναν υπάλληλο. Έβαλε
ένα νέο φράχτη. Ο φράκτης παραμένει ακόμα σήμερα.
Ένα
τέταρτο μετά το εννιά το πρωί, βιάζομαι να πάω στο σχολείο για τα μαθήματα. Περνάω από το κοιμητήριο . Για
κάποιο λόγο έβλεπε προς τα δεξιά. Σαφώς βλέπω τρεις ιερείς, οι οποίοι είχαν θαφτοί εκεί, στέκονται σε λευκά ενδύματα και με
κοιτάζουν. Θέλοντας να ελέγξω εάν υπήρχε
ένα όραμα η μια οπτική ψευδαίσθηση, ή ένα
συνδυασμό των χρωμάτων του αέρα το πρωί, πολλές φορές πήγα στο κοιμητήριο το
πρωί, μέρα και νύχτα, αλλά το όραμα δεν θα ξανασυμβεί.
Συνειδητοποίησα
ότι οι ιερείς με ευχαρίστησαν για το νέο φράχτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου