Τὰ λυπημένα, Κύριε, δῶσε, βλέμματα
ν’ ἀναπαυτοῦν ἐπάνω Σου,
ὅπως στὸ στῆθος τῆς μητέρας.
Μὲ τ’ ἅγιο χέρι Σου εὐλόγησε
τὰ κουρασμένα χέρια μας
νὰ ξαποστάσουν·
Εὐλόγησε τὰ μάτια μας
ποὺ σβήνουν ὁλοένα
βλέποντας τὴν ἀσκήμια καὶ τὸ ἄδικο·
Εὐλόγησε τὰ πόδια μας
ποὺ ὅλο σκοντάφτουν
στοὺς ἀγκαθότοπους
καὶ στ’ ἄγρια μονοπάτια·
Εὐλόγησε ὅλα τὰ
καταπονημένα μέλη μας
νὰ βροῦν ἐτούτη τὴ βραδιὰ
λίγη ἀνάπαυση
καὶ νὰ ξανάβρουν γι’ αὔριο
καινούργια δύναμη·
Εὐλόγησε τοὺς πόθους τῆς καρδιᾶς,
ποὺ εἰρήνη δὲ γνώρισαν ὅλη τὴ μέρα·
Εὐλόγησε κι’ ὅλες τὶς σκέψεις καὶ τὸ νοῦ,
ποὺ ἀσήκωτα βάρη καὶ ἀγωνίες
ἀνελέητα πλακώνουν·
Εὐλόγησε τὸν ὕπνο μας, Θεέ μου,
κι’ ἅπλωσε τὴν τρυφερή Σου καλοσύνη
σ’ ὅλα τὰ ὄνειρα,
ποὺ οἱ ἄγγελοί Σου φτερουγώντας
φέρνουν ἐπάνω
ἀπὸ τ’ ἀποσταμένα βλέφαρα…
ΠΑΝΤΕΛΗΣ Β. ΠΑΣΧΟΣ
[ «Πικρὸ Ψαλτήρι»,
Μέρος Β΄ («Νέοι Ψαλμοί»),
Ποίημα 1ο, σελ. 43,
Ἐκδόσεις «Ἀκρίτας»·
Ἀθήνα, Ὀκτώβριος 1983. ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου