Παραβολή ο άγιος γέρος.

 Παραβολή 

Πριν από πολύ καιρό ζούσε ένας άγιος γέρος που προσευχόταν πολύ και συχνά θρηνούσε για τις αμαρτίες των ανθρώπων. 

Και του φάνηκε περίεργο γιατί συμβαίνει να πηγαίνουν άνθρωποι στην εκκλησία, να προσεύχονται στον Θεό, αλλά ζουν εξίσου άσχημα, η αμαρτία δεν μειώνεται. «Κύριε», σκέφτηκε, «δεν θα ακούσεις τις προσευχές μας; Οι άνθρωποι προσεύχονται συνεχώς για να ζήσουν με ειρήνη και μετάνοια για αυτούς, και απλά δεν μπορούν. Είναι μάταιη η προσευχή τους; » 

Κάποτε, με αυτές τις σκέψεις, αποκοιμήθηκε. Και του φάνηκε ότι ένας λαμπερός άγγελος, αγκαλιάζοντας τον με το φτερό του, τον σήκωσε ψηλά, ψηλά από το έδαφος. 

Καθώς ανέβαιναν όλο και πιο ψηλά, οι ήχοι από την επιφάνεια της γης γινόταν όλο και πιο αδύναμοι. Δεν ακούστηκαν άλλες ανθρώπινες φωνές, τα τραγούδια, τα κλάματα, όλος ο θόρυβος της ταραχώδους κοσμικής ζωής έσβησε. 

Μόνο που κατά καιρούς προέρχονταν από κάπου αρμονικούς ήπιους ήχους, όπως οι ήχοι ενός μακρινού λαούτου. 

- Τι είναι αυτό? - ρώτησε ο γέροντας. 

«Αυτές είναι άγιες προσευχές», απάντησε ο άγγελος, «μόνο αυτές ακούγονται εδώ. 

- Γιατί όμως ακούγονται τόσο αδύναμα; Γιατί υπάρχουν τόσο λίγοι από αυτούς τους ήχους; 

Τελικά, τώρα όλοι οι άνθρωποι προσεύχονται στο ναό; .. 

Ο  άγγελος τον κοίταξε και το πρόσωπό του ήταν πένθιμο. 

- Θέλεις να ξέρεις? Κοίτα.

Ένας μεγάλος ναός ήταν ορατός πολύ πιο κάτω. Οι θόλοι του άνοιξαν με μια θαυμαστή δύναμη και ο γέροντας μπορούσε να δει όλα όσα συνέβαιναν μέσα. Όλος ο ναός ήταν γεμάτος κόσμο. 

Μια μεγάλη χορωδία ήταν ορατή στη χορωδία. Ένας ιερέας με πλήρη ρούχα στεκόταν στο βωμό. Η λειτουργία  ήταν σε εξέλιξη. Ήταν αδύνατο να πω τι είδους λειτουργία γινόταν , γιατί δεν ακούστηκε ούτε ένας ήχος.  Ο  διάκονος, που στεκόταν στο αριστερό κλίτος, διάβαζε κάτι γρήγορα, γρήγορα,  και γύριζε τα χείλη του, αλλά οι λέξεις δεν έφταναν μέχρι εκεί. 

Ένας τεράστιος διάκονος βγήκε αργά στον άμβωνα, ίσιωσε ομαλά τα υπέροχα μαλλιά του, έπειτα σήκωσε το ορατόριο, άνοιξε διάπλατα το στόμα του και ... ούτε ήχος! Στη χορωδία, η χορωδία μοίραζε νότες: η χορωδία ετοιμαζόταν να τραγουδήσει. «Μάλλον θα ακούσω χορωδία», σκέφτηκε ο γέρος. Ο ψάλτης χτύπησε στο γόνατο το ραβδί το σήκωσε στο αυτί του, άπλωσε τα χέρια του και έδειξε να ξεκινήσει, αλλά παρόλα αυτά επικρατούσε απόλυτη σιωπή.

"Τι είναι αυτό?" - σκέφτηκε ο γέρος. Έστρεψε τα μάτια του στους πιστούς. Υπήρχαν πολλοί, διαφορετικών ηλικιών και θέσεων: άνδρες και γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά, έμποροι και απλοί αγρότες. Όλοι τους όρθιοι, υποκλίθηκαν, πολλοί ψιθύρισαν κάτι, αλλά τίποτα δεν ακούστηκε. Όλη η εκκλησία ήταν βουβή. 

- Γιατί γίνεται αυτό? - ρώτησε ο γέροντας. 

- Πάμε κάτω, και θα δεις και θα καταλάβεις. - είπε ο άγγελος. 

Αργά, αόρατα, κατέβηκαν στον ίδιο τον ναό. Μια έξυπνα ντυμένη γυναίκα στάθηκε μπροστά στο πλήθος και φαινόταν να προσεύχεται με θέρμη. Ο άγγελος την πλησίασε και την άγγιξε απαλά με το χέρι του. Και ξαφνικά ο γέροντας είδε την καρδιά της και κατάλαβε τις σκέψεις της. 

«Αχ, κατάλαβε τίς αηδιαστικές σκέψεις! Σκέφτηκε. - Και πάλι εκείνη με το  νέο καπέλο! Σκέψεις ...Ο σύζυγος είναι μεθυσμένος, τα παιδιά είναι δυστυχισμένακαι εκείνη πιέζει! .. Κοίτα!

Εκεί κοντά βρισκόταν ένας έμπορος με ένα καλό ρούχοκαι κοιτούσε στοχαστικά το τέμπλο. Ο άγγελος άγγιξε το στήθος του και οι μυστικές του σκέψεις άνοιξαν αμέσως μπροστά στον γέροντα: «… Τι ντροπή! Ευκαιρία ... Δεν μπορείτε να αγοράσετε ένα τέτοιο προϊόν τώρα! Έχασα μόνο χίλιους, και ίσως ενάμισι ... » 

Περαιτέρω, ένας νεαρός αγρότης φάνηκε. Δεν προσευχόταν σχεδόν ποτέ, αλλά όλη την ώρα κοίταζε προς τα αριστερά, όπου οι γυναίκες στέκονταν, κοκκίνιζαν και μετατοπίζονταν από  το ένα πόδι στο άλλο.. 

Ο άγγελος τον άγγιξε και ο γέροντας διάβασε στην καρδιά του: «Ω, και η Ντουνιάσα είναι καλή! ..  με το πρόσωπό της, τις συνήθειές της και τη δουλειά της ... Μακάρι να είχε μια τέτοια γυναίκα! Θα πει ναι ή όχι; " 

Και πολλοί αγγίχτηκαν από τον Άγγελο και όλοι είχαν τις ίδιες σκέψεις, κενές, αδρανείς, καθημερινές. Στάθηκαν μπροστά στον Θεό, αλλά δεν σκέφτηκαν τον Θεό. Απλώς προσποιούνταν ότι προσεύχονται.

- Τώρα καταλαβαίνεις? - ρώτησε ο Άγγελος. - Τέτοιες προσευχές δεν φτάνουν σε εμάς. Γι 'αυτό φαίνεται ότι όλοι τους είναι σίγουρα χαζοί. 

Εκείνη τη στιγμή, ξαφνικά μια συνεσταλμένη παιδική φωνή είπε ξεκάθαρα: 

- Κύριε! Είσαι καλός και ελεήμων ... Σώσε, ελέησε, θεράπευσε τη φτωχή μητέρα! .. 

Στη γωνία, γονατισμένη στον τοίχο, ήταν ένα αγοράκι. Τα δάκρυα έλαμπαν στα μάτια του. Προσευχήθηκε για την άρρωστη μητέρα του. Ο άγγελος άγγιξε το στήθος του και ο γέροντας είδε την καρδιά ενός παιδιού. Υπήρχε θλίψη και αγάπη. 

- Αυτές είναι οι προσευχές που ακούμε! - είπε ο άγγελος.