Στὸ Κοινόβιο
Μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες χαρὲς τοῦ Γέροντα ἦταν τὸ Κοινόβιο. Εὐχαριστοῦσε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν εὐλογία, ὅτι εἶχε ἀνθρώπους γύρω του.
«Ἰδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ' ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό» (Ψαλ. ΡΛΒ’: 1), ἔλεγε καὶ συνέχιζε: «Εἴμαστε προνομιοῦχοι ποὺ ζοῦμε μέσα σ' αὐτὴν τὴ ζεστὴ φωλιὰ τοῦ Προφήτη Ἠλία.
Εἴμαστε ἀσφαλισμένοι, μᾶς φροντίζει ὁ Θεός, δὲν μᾶς λείπει τίποτε. Ἔχουμε πρὸ πάντων τὴν ἡσυχία καὶ τὴ ζωντανὴ παρουσία τῆς Παναγίας. Ἔχουμε τὴν καθημερινὴ θεία λειτουργία, τὶς νυκτερινὲς
ἱερὲς ἀκολουθίες, τὴν κοινὴ προσευχὴ καὶ τὴν κοινὴ τράπεζα. Εἴμαστε μαζί στὴν ἐργασία καὶ στὶς βραδινὲς συνάξεις. Εἶναι τὰ Κελλιά μας πλάι-πλάι καὶ ἀκοῦμε ὁ ἕνας τοὺς ἀναστεναγμοὺς τοῦ ἄλλου.
Ἀγωνιζόμαστε μέσα στὸ ἴδιο πνευματικὸ στάδιο. Ὑπάρχει ἡ ἀγάπη,
ἡ συνεργασία, ἡ ἀλληλοϋποστήριξη καὶ ἡ ἐν Χριστῷ ἅμιλλα!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου