Από πέρυσι...
Παλεύω ακόμα με μερικά μωρά γαλοπούλα που έρχονται τρεις φορές την ημέρα με κάλαντα, λίγες μέρες τώρα. Αλλάζουν τα καπέλα τους μεταξύ τους, βάζουν μια βρώμικη μάσκα για να μην τους αναγνωρίσω.
Τους δίνω γλυκά. Τρώνε ευχάριστα.
Ήδη τρίτη φορά σήμερα, έρχονται ξανά. Γουργουρίζουν απερίγραπτα και βουίζουν.
Έχει πολύ κρύο έξω.
Φεύγω εκνευρισμένος. Λοιπόν, είστε πάλι εδώ; Αυτό είναι, άντε, μου τελείωσαν τα καλούδια. Ωστόσο, τα ξαναδίνω.
Ένα παιδί με μικρά μάτια με γεμάτο στόμα λέει:
Ποια είναι η δουλειά σου?
Λέω: Είμαι ιερέας.
Αχααα, άνθρωπε του Θεού; (Τέλεια είπε).
Ναι, λέω.
Κι εσύ, αν ζητήσεις από τον Θεό πολλές φορές, σου δίνει;
Ναι, ατελείωτα, λέω.
Το ίδιο κι εμείς, έτσι κι αλλιώς κανείς δεν μας καλωσορίζει, γι' αυτό ερχόμαστε αρκετές φορές .Σιωπησα.
Δεν έμενε τίποτα να πω.
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου