Από τα απομνημονεύματα:
«Ο πατήρ Σεραφείμ Βυρίτσκι /†04.03.1949/ κατά τη διάρκεια της ζωής του με ευλόγησε να χτίσω ένα σπίτι στη Βυρίτσα, και όλα έγιναν καλά: έχτισα ένα σπίτι. Από το 1949 άρχισα να πηγαίνω στο Πεχώριο στον πρεσβύτερο Συμεών /†18.01.1960/, ο οποίος έγινε πνευματικός μου.
Με την ευλογία του γέροντα, γνώρισα τη μητέρα Νατάλια στο Πετσόρι. Συνέβη αμέσως μετά την αποβολή μου από το κόμμα.
Μια μέρα ο πατέρας Συμεών με ρώτησε:
- Ξέρεις τη μητέρα Ναταλία;
-Οχι
- Θα τη δεις σύντομα, ήδη περπατάει κοντά.
Αλλά πώς να την αναγνωρίσω;
-Να προσεύχεσαι: «Κύριε, βοήθησέ με να δω τη μητέρα Νατάλια», και συναντιέστε, ακούει τα πάντα.
Για μια ολόκληρη εβδομάδα σκεφτόμουν τα λόγια του γέροντα και μέσα μου επανέλαβα: «Κύριε, βοήθησέ με να δω τη μητέρα Νατάλια».
Και τότε, φεύγοντας μια μέρα από το μοναστήρι, είδα μια πολύ παράξενα ντυμένη ηλικιωμένη γυναίκα να κάθεται στο έδαφος. Ταλαντεύτηκε πέρα δώθε, αγκάλιασε τα γόνατά της με τα χέρια της και επανέλαβε ήσυχα:
-Κάτια, Κάτια, σε περιμένω μια ολόκληρη εβδομάδα.
Υπήρχε ένα καλάθι δίπλα στη μητέρα, και μέσα σε αυτό - μια γάτα και ένα κοτόπουλο. Δεν είχε τίποτα άλλο. Θυμάμαι με εξέπληξε πολύ μια τέτοια στάση. Είπα: - Με έδιωξαν από το κόμμα και από τη δουλειά.
«Τι σόκ» απάντησε η μητέρα.
Και η μητέρα ονόμασε την περιοχή του δωματίου μου στο Λένινγκραντ, μετά απαρίθμησε πολλά πράγματα που υπήρχαν εκεί και συνέχισε, απαντώντας στο άρρητο μέρος της ερώτησής μου. Ανησυχούσα πολύ για το τι θα ζούσα, γιατί μετά την αποβολή από το κόμμα, δεν με προσέλαβαν πουθενά. Έτσι η μητέρα συνέχισε:
-Και πουλάς την εικόνα - και θα ζήσουμε ένα χρόνο. Πουλήστε το χαλί και θα ζήσουμε.
Αναρωτήθηκα γιατί είπε «θα ζήσουμε». Λοιπόν, μαζί, θα ζήσουμε; Αλλά κατάλαβα γιατί η μητέρα Ναταλία απαριθμούσε πράγματα στο δωμάτιό μου. Είχα πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής, καλές αντίκες και για αρκετά χρόνια μετά ζούσα πουλώντας τους.
Μετά από αυτή τη συνάντηση και τη συνομιλία, πήγε στον ιερέα, και είπε: -
Πάρε μαζί σου τη μητέρα Νατάλια, να ζήσει στη Βυρίτσα. Εκεί είναι ο μεγάλος δούλος του Θεού. Έτσι η μητέρα Ναταλία κατέληξε στη Βυρίτσα.
Αφού κατάφερα να κανονίσω τη μητέρα Ναταλία στη Βυρίτσα, ήρθα στον πατέρα Συμεών. Με ρωτάει: -
Λοιπόν, πώς είναι η μητέρα σου Ναταλία;
- Εντάξει, ηρέμησε του
«Να την προσέχεις», είπε ο γέροντας.
«Μια άλλη ιστορία μου έρχεται στο μυαλό. Ο πατέρας Συμεών (Zhelnin) ήταν αδελφικός εξομολογητής και ο πατέρας Σάββα (Οσταπένκο) /†27.02.1980/ (ο μελλοντικός διάσημος ηγούμενος) θέλησε να δεχτεί το σχήμα και στράφηκε στον πρεσβύτερο για ευλογία. απάντησε:
- Ξέρεις, θα σε ευλογούσα να δεχτείς το σχήμα, αλλά τώρα είναι η μητέρα Νατάλια, είναι δύο σκαλιά πιο πάνω από εμένα. Αν με ευλογήσει, τότε θα σε ευλογήσω κι εγώ. αυτή εκεί».
«Είχα ένα δωμάτιο στο Λένινγκραντ, αλλά ζούσα τον περισσότερο χρόνο στη Βυρίτσα. Η μητέρα Νατάλια δεν ήξερε τη διεύθυνσή μου, γιατί έτσι κι αλλιώς πολύ σπάνια εμφανιζόμουν στην πόλη. Την παραμονή των Χριστουγέννων έφτασα στο διαμέρισμα και ο γείτονας είπε
: ρωτούσε για σένα μια ασθενής, φαινομενικά τρελή, με παιδικό καπέλο, καπέλο, εντελώς απίστευτα ντυμένοη
Εδώ εμφανίστηκε η ίδια η μητέρα Ναταλία. Επιβεβαίωσα στον γείτονά μου ότι ήταν για μένα και ρώτησα τη μητέρα μου πώς με βρήκε.
-περπατάω στην πόλη και ρωτάω: «Πού μένει η Κάτια - ένα μεγάλο καπέλο;», Και όλοι μου δείχνουν.
Η μητέρα μπορούσε να περάσει από κλειστές πόρτες. Μετά το συνήθισα, αλλά την πρώτη φορά φοβήθηκα πολύ.Ξύπνησα τη νύχτα από κάποιο θρόισμα, πήδηξα από το κρεβάτι με τρόμο και είδα ότι η μητέρα Νατάλια ήταν ξαπλωμένη στο πάτωμα στο δωμάτιο.
- Μάνα, πώς μπήκες;
Μου άνοιξε ο άγγελος.
Ρώτησα τους γείτονες το πρωί αν ήρθε κανείς το βράδυ. Είπαν ότι δεν είδαν κανέναν».
... «Μια από τους κατοίκους της Βυρίτσας, κοντά στη μητέρα , είπε πώς άκουσε κάποιο θρόισμα στο δωμάτιο το βράδυ. Ήταν μόνη στο σπίτι, η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Αποφάσισε ότι ήταν κάποιου είδους εμμονή. Άναψε το φως - και είδε τη μητέρα Νατάλια, γονατισμένη μπροστά στις εικόνες.
- Μητέρα, πώς έφτασες εδώ;
- Και απάντησε σύρθηκα κάτω από την πύλη.
..."Στην μετέπειτα ζωή μου, όλα συνέβησαν όπως προέβλεψε η μητέρα Νατάλια. Αφού με απέλυσαν από τη δουλειά και με έδιωξαν από το κόμμα για την πίστη μου, δεν μπορούσα να βρω δουλειά πουθενά για πολύ καιρό. Για πέντε χρόνια ζούσα πουλώντας Τα πράγματά μου. Τελικά, βρήκα μια θέση ως βοηθός σε ένα ερευνητικό ινστιτούτο. Και τότε μια μέρα ένας φύλακας από το ρολόι (είχαμε έλεγχο πρόσβασης) μπήκε στον μπουφέ και μου είπε:
- Η γιαγιά σου ήρθε σε σένα, πολύ περίεργο.
Αμέσως κατάλαβα ότι αυτή ήταν η μητέρα Νατάλια και ζήτησα, αν ήταν δυνατόν, να την αφήσει να περάσει, λέγοντας ότι είχε φτάσει ο συγγενής μου. Ήταν απλώς ένα μεσημεριανό διάλειμμα, ο μπουφές ήταν γεμάτος και δεν μπορούσα να φύγω, περιμένοντας με αγωνία την εμφάνιση της μητέρας μου.
Όταν μπήκε στον μπουφέ, φαίνεται ότι όλοι όσοι ήταν εκεί σταμάτησαν να τρώνε και κοιτούσαν έκπληκτοι αυτό το θαύμα. Η μητέρα, με ένα τεράστιο καλάθι στα χέρια της, φορούσε ένα ντραπέ πανωφόρι, πάνω στο οποίο δεν υπήρχε χώρος διαβίωσης, και από κάτω φαίνονται γυμνά πόδια.
Κάθισα με τη μητέρα στο τραπέζι και προσφέρθηκα να φάω. Κάθισε σε μια καρέκλα και είπε δυνατά: «Ekaterina Vladimirovna, ας πάμε στη Maria Ivanovna στο νοσοκομείο, θα της πούμε τον 90ό ψαλμό και το φαγητό μου».
... "Ο φίλος μου άκουσε για τη μητέρα από τον γέροντα Συμεών από το Πεχώριο και ρώτησε: - Ο πατέρας Συμεών την αγαπά τόσο πολύ, είναι τόσο ευλογημένη, ζητήστε της να μπει και να αγιάσει το σπίτι μας με την παρουσία της.
Η μητέρα Ναταλία συμφώνησε και μπαίνοντας στο σπίτι της φίλης μου, άρχισε αμέσως να "φιλοξενεί": έβγαλε μια κατσαρόλα με μπορς και άρχισε να βγάζει κομμάτια κρέατος με τις λέξεις: -Αυτό είναι για τη γάτα. Αυτό είναι για τα σκυλιά....Η κυρία του σπιτιού δεν κατάλαβε τι λέγονταν, αλλά κυριολεκτικά λίγες μέρες αργότερα ξέσπασε μια ισχυρή καταιγίδα, που έσκισε τη στέγη του σπιτιού και έσκισε τον τραβέρσα.
Η στέγη ήταν κατά κάποιον τρόπο μπαλωμένη, το παράθυρο ήταν στρωμένο, αλλά έκανε πολύ κρύο στο σπίτι και ο γαμπρός της οικοδέσποινας κρυολόγησε άσχημα. Ήταν άρρωστος για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι είχε συμβεί και του έκαναν παραπομπή στο νοσοκομείο. Τότε θυμήθηκαν τα λόγια της μητέρας και μου ζήτησαν να της πω για το πρόβλημα με παράκληση να προσευχηθούν.
Η μητέρα απάντησε: - Τίποτα, τίποτα, ας αρρωστήσει.
Ο γαμπρός μου ήταν στο νοσοκομείο, δεν υπήρχε βελτίωση. Και πάλι μετέφεραν στη μητέρα ένα αίτημα για βοήθεια στους άρρωστους. Τότε η μητέρα Νατάλια ήρθε στο σπίτι τους και τους ρώτησε: -Φέρτε ένα σίδερο και τα λινά του.
Σιδέρωσε τα σεντόνια με ένα καυτό σίδερο και είπε:
-Εδώ είσαι, και πάρε τώρα τα σεντόνια στο νοσοκομείο, να τα φορέσει. Σχεδόν αμέσως μετά ,
ο γαμπρός πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο».
... "Μια άλλη φίλη μου, η Μαρία, που είχε ακούσει πολλά για τη μητέρα Νατάλια, μου ζήτησε να τη φέρω σπίτι της για να γνωριστούμε. Η μητέρα αρνιόταν συνέχεια, αλλά απροσδόκητα συμφώνησε. Ήρθαμε στη Μαρία, έστρωσε ένα καλό τραπέζι , δείπνησε.
Ξαφνικά η μητέρα Νατάλια πήδηξε στο τραπέζι, πήρε ένα εικονίδιο από τον τοίχο και φώναξε: - Αυτή είναι η εικόνα μου!
- Όχι, δική μου! - η οικοδέσποινα του σπιτιού αντιτάχθηκε θυμωμένη.
- Φύλακα, αυτοί σκοτώνουν!- Ξέσπασε σκάνδαλο, κλήθηκε η αστυνομία. Το εικονίδιο αφαιρέθηκε από τη μητέρα και το παρέδωσαν στην οικοδέσποινα, η οποία ήταν αγανακτισμένη: -Ποιαν μου έφερες;Είναι τρελή!
Αλλά πολύ σύντομα όλα έγιναν ξεκάθαρα. Η Μαρία χώρισε από τον άντρα της και αυτός, φαινομενικά μεθυσμένος, ήρθε στο σπίτι και άρχισε να απαιτεί:
-Δώσε μου τις εικόνες, θα μοιραστούμε περιουσία, ή να επιστρέψω τα χρήματα.
Η Μαρία δεν συμφώνησε. Τότε ο πρώην σύζυγός της ανέβηκε στο τραπέζι και άρχισε να αφαιρεί το εικονίδιο από τον τοίχο (το ίδιο και η μητέρα της Ναταλίας πριν) φωνάζοντας: - Αυτή είναι η εικόνα μου!
«Όχι, δικια μου», απάντησε η οικοδέσποινα.
Και όταν άρχισαν να τσακώνονται, η Μαρία φώναξε:
Καλέστε την αστυνομία - και όλα επαναλήφθηκαν από αυτό που έδειξε προφητικά η μητέρα Νατάλια.
"..." Είχα έναν ανιψιό που δανειζόταν συνεχώς χρήματα και δεν τα έδινε πίσω. Του έκρυψα χρήματα, καθώς μπορούσε να τα πάρει ο ίδιος χωρίς να ρωτήσει. Ήρθε με κάποιο τρόπο και η μητέρα Νατάλια είπε:
-Βολόντια, θέλεις να σου πω πού είναι τα λεφτά της Κάτια;
Και μια άλλη φορά είπε: - Έδωσα στον Volodya τα χρήματά σου, μόνο λίγα.
... "Η μητέρα Νατάλια ερχόταν συχνά σε μια Ευγενία. Είχε πολλά όμορφα ρούχα και η μητέρα χρησιμοποιούσε την γκαρνταρόμπα της για τις ανάγκες της.
Η μητέρα Νατάλια, ως συνήθως, πήγε στη Ζένια και είπε: -
Χρειάζομαι ένα φόρεμα με μπίλια σήμερα.
- Πάρτε οποιοδήποτε, - απάντησε η Ευγενία. Η μητέρα διάλεξε ένα φόρεμα με μεγάλη λαιμόκοψη.
Στο σπίτι, φόρεσε αυτό το φόρεμα, κουλουριάστηκε, έβαψε τα χείλη της μέχρι τα αυτιά της με λαμπερό κραγιόν. Αποδεικνύεται ότι ετοιμαζόταν να δεχτεί "καλεσμένους Της ήρθαν με μια επιταγή από τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας: κάποιος έγραψε μια καταγγελία ότι είναι από βασιλική οικογένεια, ζει πέρα από τις δυνατότητές της και πολλοί ύποπτοι άνθρωποι πηγαίνουν κοντά της. Όταν δύο αξιωματικοί της KGB μπήκαν, η μητέρα Νατάλια εμφανίστηκε μπροστά τους «σε όλο της το μεγαλείο» και απευθύνθηκε με τα λόγια:
- Αγαπητοί μου, μόνο μην με καθυστερείτε, αλλιώς βιάζομαι στον γάμο, βλέπετε, ντύθηκα κιόλας.
-Από που είσαι?
-Είμαι βασίλισσα.
-Πες μου πώς ζεις;
- Εμπορεύομαι γάλα, έχω μια κατσίκα, κρατάω όλα τα ζωντανά. Μετακινήστε το κομοδίνο. Βλέπετε, υπάρχουν τρεις κατσίκες.
Εκείνη την ώρα, μια κατσίκα ανέβηκε και έσπρωξε με το μέτωπό του έναν από τους επισκέπτες. Η μητέρα μίλησε αμέσως: - Οι κατσίκες δεν αφήνουν να περάσουν. Εσείς, ως εκπρόσωποι των αρχών, πρέπει να καταλάβετε. Βλέπετε, ακόμη και η αστυνομία δέχεται επίθεση.
- Λένε ότι είσαι από τη βασιλική οικογένεια.
- Μη με πιστεύεις. Θέλετε γάλα;
Και πάλι η κατσίκα τρύπωσε τον υπάλληλο με το μέτωπό του.
-Α, αυτές οι κατσίκες δεν σε αφήνουν να περάσεις. Ένας από τους «καλεσμένους» λέει στον άλλο:
- Τι είναι η βασιλική οικογένεια; Κατσίκες, σκύλοι, γάτες. Είναι απλά τρελή!».
... "Περπατούσα μια μέρα στην εκκλησία για μια λειτουργία και είδα πώς η μητέρα Νατάλια έσπρωχνε μια σακούλα με φρυγανιά και μια εικόνα από το σπίτι μου στο τραμ. Σκέφτηκα μέσα μου: "Μακάρι να μην ήταν η εικόνα του the Savior Not Made by Hands" (Τον αγαπούσα πολύ) -
Όχι, όχι αυτή η άλλη εικόνα, - απάντησε αμέσως η μητέρα μου στις σκέψεις μου
... «Υπήρχε μια άλλη απολύτως εκπληκτική ιστορία με ένα τραμ. Πήγα με έναν φίλο στον καθεδρικό ναό Nikolsky για μια λειτουργία. Ξαφνικά, το τραμ σταμάτησε απότομα (αν και ήταν ακόμα μακριά από τη στάση), οι πόρτες άνοιξαν και η λαμπερή μητέρα Νατάλια εμφανίστηκε μέσα ήρθε κοντά μας και είπε:
- Πάω για τη δουλειά μου, βλέπω ότι οι άνθρωποι ξέρω ότι πηγαίνουν στο ναό για υπηρεσία και είπε: «Τραμ! Σταμάτα!» και το τραμ σταμάτησε. Ο οδηγός, που δεν καταλάβαινε τίποτα, κοίταξε έκπληκτος αυτό που συνέβαινε: δεν άγγιξε καν τους μοχλούς ελέγχου.
... "Την ημέρα των εκλογών, η μητέρα Νατάλια οδήγησε στο εκλογικό τμήμα με ένα έλκηθρο που το έσερνε μια κατσίκα. Όταν ρωτήθηκε τι σήμαινε αυτό, η μητέρα απάντησε: - Ψηφίζω τη σοβιετική κυβέρνηση, ας ζήσει περισσότερο."
... "Κάποτε η μητέρα είπε σε μια γυναίκα που ήρθε κοντά της: -
Δώσε μου ένα χέρι να δω. Ω, πόσα χρήματα, και θα κερδίσω περισσότερα. Και ο δρόμος είναι στρωμένος με βαμβάκι κατευθείαν στην κόλαση.
Αυτή η γυναίκα δούλευε στην εκκλησία και έκλεψε από το ταμείο.
- Α, συγχώρεσέ με, μάνα», αναφώνησε.
«Αν δεν μετανοήσεις», απάντησε η μητέρα Νατάλια, «θα πας στο διάολο!»
... "Ο σύζυγος ενός κατοίκου της Βυρίτσας έπινε. Πήγε στη μητέρα Νατάλια. Ξαφνικά ήρθε μια κατσίκα και χτύπησε τον φιλοξενούμενο με το μέτωπό του. Η μητέρα βγήκε έξω και άρχισε να βρίζει: - Ω, είσαι τόσο μεθυσμένος, και τσακώνεσαι κι εσύ.θα σκότωνα μια τέτοια κατσίκα.Πάμε στην αστυνομία Η μάνα πήγε στην αστυνομία όπου για πολύ καιρό δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήθελε.Όταν κατάλαβαν ότι δήλωναν μια κατσίκα που χτύπησε κάποιον, είπε με εκνευρισμό: Ένας μεθυσμένος σύζυγος (δηλαδή μια κατσίκα) την χτύπησε, και όταν πήγε να δηλώσει στην αστυνομία, της απάντησαν:
- Κατάλαβε μόνος σου!
... "Η μητέρα Νατάλια προσποιούνταν συχνά τη μεθυσμένη. Ρίχνει νερό σε ένα μπουκάλι, πίνει σαν βότκα. Το έκανε όταν της έρχονταν μεθυσμένοι. Είναι αξιοσημείωτο ότι αφού τους έδωσε να πιουν νερό από το μπουκάλι της, έφευγαν μακριά από τη συνήθεια "
Με τις προσευχές της μητέρας, οι άνθρωποι θεραπεύονταν από τις πιο σοβαρές ασθένειες. Συχνά έδινε Cahors: αν κάποιος πιει, θα θεραπευτεί."
... "Λίγα χρόνια πριν από τα ίδια τα γεγονότα, η μητέρα Ναταλία προέβλεψε τον θάνατο του Πάπα, του Μητροπολίτη Νικοδίμ, Μπρέζνιεφ. Θυμάμαι όταν μίλησε για τον θάνατό τους, ρώτησε δυνατά: -
Κύριε, μιλάω σωστά;
Και η ίδια απάντησε: -
Σωστά.. Με παρακάλεσε να πω στον Επίσκοπο Νικοδήμ να μην πάει στην κηδεία του Πάπα της Ρώμης. Πήγε και πέθανε στη Ρώμη».
... "Η μητέρα και εγώ περπατήσαμε στην αγορά και είδαμε έναν άντρα να οδηγεί ένα σκυλί με λουρί. Η μητέρα Νατάλια τον πλησίασε:
- Αυτός είναι ο σκύλος μου, δώσε το πίσω!
- Όχι, είναι δικό μου!
Άρχισαν να μαλώνουν. Ένας αστυνομικός πλησίασε τη φασαρία. Ο άντρας φώναξε θυμωμένος ότι η ηλικιωμένη γυναίκα ήθελε να του πάρει το σκύλο. Τότε η μητέρα είπε: -
Ας ελέγξουμε: με όποιον πάει ο σκύλος είναι ο ιδιοκτήτης. Μόλις το σκυλί απελευθερώθηκε από το λουρί, έτρεξε αμέσως στη μητέρα, κόλλησε πάνω της, κουνώντας την ουρά του και χωρίς να δίνει σημασία στις κραυγές του πρώην ιδιοκτήτη. Ο αστυνομικός είπε στον άντρα:
-Γιατί προσβάλεις τη γιαγιά;
Μετά γύρισε στη μητέρα :
-Είναι μαζί σου;
-Όχι.Τοτε πρέπει να πληρώσεις;
Η μητέρα Νατάλια έδωσε στον αστυνομικό τρία ρούβλια και είπε στον άντρα:
-Ε, ήθελε να έρθει το σκυλί στη γιαγιά του.
Αυτό το σκυλί έγινε το αγαπημένο της μητέρας και συχνά το κουβαλούσε μαζί της σε ένα καλάθι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου