Σε συναγωνισμό με τον Ευσεβή
Σχετικά με τον ύπνο, αξίζει να αναφέρουμε κάτι. Όταν έμεινε για πρώτη φορά στο σπίτι μου, είχα μόνο ένα μονό κρεβάτι στο δωμάτιο. Από τότε ξεκίνησε ένας «σκληρός» ανταγωνισμός μεταξύ μας για το ποιος πρέπει να κοιμάται στο πάτωμα. Το βράδυ έκανε ό,τι έκανε και έμπαινε πρώτος στο δωμάτιο και ξάπλωνε στο χαλάκι μπροστά στις εικόνες. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: «Το μέρος είναι κατειλημμένο!». Με όλες μου τις κλήσεις ή τις προσπάθειες να τον μετακινήσω (με όλες τις γνωστές μεθόδους), παρέμεινα ηττημένος. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να του δώσω μια κουβέρτα και ένα μαξιλάρι.
Μετά, όταν κατάφερα να φέρω μια πολυθρόνα-κρεβάτι στο δωμάτιο, τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως, αλλά ο ανταγωνισμός παρέμεινε ίδιος, με την έννοια ότι η πολυθρόνα, όντας μεγαλύτερη, θεωρούνταν κατώτερη από το κρεβάτι από ποιοτική άποψη. Επιπλέον, αν καθόσαστε αρκετά απαλά πάνω της, η πολυθρόνα είχε την τάση να ξεκολλάει από τη μέση, με αποτέλεσμα να μείνετε ανάποδα και να αναγκαστείτε να καθίσετε ξανά. Στο δεύτερο σπίτι που μετακόμισα, τα πράγματα απλοποιήθηκαν αρκετά: στο δωμάτιο είχα ένα ξύλινο, μοναστηριακό κρεβάτι και ένα στρώμα στο πάτωμα. Πάντα κοιμόταν στο κρεβάτι, κι εγώ, νικημένος χωρίς μάχη, στο στρώμα.
Δεν θα άφηνα ανείπωτο τον τρόπο που ξεγελάσαμε ο ένας τον άλλο για να φιλήσουμε ο ένας τα χέρια του άλλου. Κανείς δεν υποχωρεί! Όταν κατάφερε να μου κάνει έκπληξη, έφυγε από κοντά μου σαν παιδί που χαίρεται να κερδίσει. Αν και συμπεριφερόμουν με τον τρόπο που «πλήρωνα το τίμημα» για να νιώθει πνευματικά ελεύθερος στην παρουσία μου, ήταν πολύ δύσκολο για μένα να συνεχίσω να είμαι έτσι, γιατί όλες του οι συμπεριφορές απλά σε έκαναν να «τον φας». Αγαπητός!
Σωματικά, όπως όλοι γνωρίζαμε τον Ευσεβή, ήταν τόσο αδύνατος που μπορούσες να του κάνεις ανατομία. Κι όμως, είχε τέτοια δύναμη όταν δούλευε που θα εκπλαγείς. Κάποτε, οι καλόγριες από το ερημητήριο μου είπαν ότι του ζήτησαν να τους κόψει ξύλα. Αυτό συνέβη πριν από 30 χρόνια, όταν ήταν το παλιό Ερμιτάζ (τότε ο χώρος της Επισκοπής της Άλμπα Ιουλίας). Μου είπαν ότι νόμιζαν ότι θα έσπασε μερικά κούτσουρα και αυτό ήταν όλο. Έτσι όπως φαινόταν, δεν μπορούσες να περιμένεις περισσότερα! Προς έκπληξή τους, όμως, ο Ευσεβής έσπασε όλα τα ξύλα τους και τα τοποθέτησε τακτοποιημένα σε μια στοίβα, σε απόσταση χιλιοστών μεταξύ τους. Έπειτα έκανε τέτοιο καθάρισμα που δεν έμεινε κυριολεκτικά κανένα θραύσμα σε εκείνο το μέρος όπου έκοβαν και αποθηκεύονταν τα ξύλα χρόνο με τον χρόνο. Επιπλέον, συνέβαινε συχνά ότι, θέλοντας να προσευχηθεί, άρχισε πρώτα να τακτοποιεί τα πράγματα στο δωμάτιο με μια σειρά που ήταν γνωστή μόνο σε αυτόν, σύμφωνα με ένα σχέδιο που δεν τελείωσε ποτέ μόνο μετά από αυτό μπορούσε να αρχίσει την προσευχή του. Η συλλογή των χνούδι ήταν επίσης μέρος αυτής της «τελετουργίας».
Ιερώνυμος. Ραφαήλ,
Μονή "Buna Vestire", Cheile Cibului, κομητεία Alba
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου