Δύο Παρακλητικοί Κανόνες εις τον Όσιο Θεοφόρο Σεραφείμ του Σάρωφ

 

Δύο Παρακλητικοί Κανόνες εις τον Όσιο Θεοφόρο Σεραφείμ του Σάρωφ

Ποίημα Αθανασίου Ιερομονάχου Σιμωνοπετρίτου

Ποίημα Μητροπολίτου Νήφωνος

Παρακλητικός Κανών εις τον Όσιο και Θεοφόρον Πατέρα ημών Σεραφείμ τον εν Σάρωφ Ασκήσαντα

Ποίημα Αθανασίου Ιερομονάχου Σιμωνοπετρίτου

†Εορτάζεται στις 2 Ιανουαρίου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί  σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος ἀ’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Καὶ τὰ Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.

Τόν φλογοφόρον ἀσκητήν τοῦ Κυρίου, ἀνευφημοῦντες οἱ πιστοί ἐκβοῶμεν, τήν τοῦ Χριστοῦ ἀγάπησιν ἐγκαίνισον ψυχαῖς, Πάτερ ἀγγελώνυμε, Σεραφείμ θεοφόρε, καί Ἁγίου Πνεύματος, πάντας πλῆσον εὐχαίς σου, τήν δέ χαράν τοῦ Πάσχα δός ἠμίν ἀεί, τῶν Ὀρθοδόξων, γλυκύτατον καύχημα.

Δόξα. Ὂμοιον. Καὶ Νῦν Θεοτοκίον.

Σύν ἐκλεκτοίς σου ἀριθμήσασα Κόρη, τόν ἐν ἐρήμω τοῦ Σαρώφ θεοτρόπως, ὑπερφυῶς δοξάσαντα Υἱόν σου καί Θεόν, Σεραφείμ καταλεξον καί ἠμᾶς Θεοτόκε, παρ’ ἀξίαν θέλοντας, ἀπολαῦσαι τῆς δόξης, ἤν χορηγεῖς τοῖς πόθω σου πολλῶ, Ὄνομα Μῆτερ, φωνούσιν ἑκάστοτε.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ κανὼν, οὗ ἡ ἀκροστιχίς:

Πῦρ ἡμῖν ἄναψον Σεραφεὶμ Παρακλήτου Ἀ(θανάσιος)

ᾨδὴ ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ἀρματηλάτην Φαραώ.

Πεπυρωμένος τῷ Ἁγίω Πνεύματι, κατά τήν κλῆσίν σου, ψυχρανθέντας πάτερ, Σεραφείμ τοῖς πταίσμασι, τίμια ἐναπόδειξον ἠμᾶς Πνεύματος σκεύη, ὡς ἀπαιτεῖ ἀγγελώνυμε, τῶν χριστιανῶν τό πολίτευμα.

Υἱοθεσίας θεϊκῆς τό ἔνδυμα, ἀπημαυρώσαμεν, ὅθεν ὡς φωτός σοί, οἴκω καταφεύγομεν, ὅπως ἀκτίσιν Ὅσιε, πρεσβειῶν σου στιλβώσης, ἠμῶν τά θεία γνωρίσματα, καί Χριστῷ ἑνώσης μακάριε.

Ρευμάτων θείων ποταμός γενόμενος, χάριτι Πνεύματος, πάθη ἀποπλύνεις τῶν ψυχῶν τρισόλβιε, διο καί τούς αἰτοῦντάς σου, ἀποκάθαρον μάκαρ, πολλήν γάρ ἔχεις τήν δύναμιν, ὡς Θεός μεθέξει γενόμενος.

Θεοτοκίον

Ἡ οὐρανίων στρατιῶν Βασίλισσα, ὄτε ἠσθένησας, Σεραφείμ παμμάκαρ, ὑγιά κατέστησεν, εἰκόνα ἀσπασθέντα σέ, τήν Αὐτῆς καί πλημμύρα, τόν ὑετόν προοιμίασε, θείων χαρισμάτων σου Ὅσιε.

ᾨδὴ γ’. Οὐρανίας ἁψίδος.

Μητρική ὁδηγία, ἀπό παιδός Ὅσιε, μόνον τόν Θεόν ἐξεζήτεις, ὡς σόν θησαύρισμα, ὅθεν ὡς ἔμπορος, τόν νοητόν Μαργαρίτην, ἐφευρῶν ἠγόρασας, Ὄν ἠμίν δώρησαι.

Ἱερῶν σου γονέων, συνεχιστής γέγονας, ἄριστος ψυχῶν ναοδόμος, ἄς κατεκόσμησας, σοφοῖς διδάγμασι, καί φιλοθέοις ἐννοίαις, μεθ’ ὧν ναοποίησον, τούς ἀνυμνοῦντας σέ.

Νικηθεῖς τῷ Δεσπότη, ὡς ψαλμική ἔλαφος, ἔδραμες Σαρώφ ἐν ἐρήμω, σταυρόν δεξάμενος, ὡς καταθύμιον, παρά μητρός ἀγαθῆς σου, ὄν φιλεῖν ἀξίωσον, ἠμᾶς πρεσβείαις σου.

Θεοτοκίον

Ἄπαντά σου βίον, ὁλοτελῶς δέδωκας, τή Μητρί Κυρίου τρισμάκαρ, Ταύτης γενόμενος, οἰκεῖος Ὅσιε, καθάπερ εἴρηκεν Αὔτη, Ἤ ἠμᾶς οἰκείωσον, ταῖς ἰκεσίαις σου.

Διασωσον, τούς ἐκ καρδίας σέ ἀνυμνοῦντας, θεοφόρε Σεραφείμ Σαρώφ ἐγκαλλώπισμα, καί δώρησαι εὐχαῖς σεπταῖς, τήν τοῦ Πνεύματος χάριν.

Ἐπιβλεψον, ἐν εὐμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Ἀἴτησις καί τό Κάθισμα.

Ἦχος β’. Πρεσβεία θερμή.

Πυρίπνους φωστήρ, ἐδείχθης ὡς ἀσώματος, τήν ὕλην σαρκός, σοφῶς ἀναχωνεύσας σου, καί Χριστόν ἐδόξασας, Σεραφείμ ἀγγελομίμητε, ἐκδιδάσκων σαφῶς ἠμίν, τήν κτῆσιν τοῦ Πνεύματος τῷ βίω σου.

ᾨδὴ δ’. Σύ μου ἰσχύς, Κύριε.

Νέας ζωῆς, σύ ἀναπνέων μακάριε, τόν ἀέρα γέγονας ἰσάγγελος, ὅθεν εἰσδύς, ἔνδον οὐρανοῦ, ἔσχες κατά φύσιν, τά ὑπέρ φύσιν θεάματα, διο καί ἠμᾶς Πάτερ, ἀξιώσαις εὐχαίς σου, θεωρεῖν  κατ’ ἐνώπιον Κύριον.

Ἀναδιφῶν, τῶν οὐρανίων τήν ἔννοιαν, καί στοχεύων μόνον εἰς ἀγάπησιν, τοῦ Ἰησοῦ, ἔρημον ποθεῖς, καί καταλαμβάνεις, τούς παλαιούς ἐκμιμούμενος, Πατέρας θεοφόρε, ὧν τόν ζῆλον τόν θεῖον, καί ἠμίν ἐγκαινίσαις πρεσβείαις σου.

Ψυχῆς τρυφήν, ὁ εὐχομένω δωρούμενος, παμπλουσίως Πάτερ σοί δεδώρηται, εὐχήν Χριστός, ὡς ὑπέρ παντός, κόσμου εὐχομένω, τή φλογοφόρω ἀγάπη σου, διο τῶν αἰτουμένων, τάς δεήσεις ἐκπλήρου, ὡς ἐκάστω συμφέρει μακάριε.

Θεοτοκίον

Ὅλην ζωήν, ὁ ἀθλητής σοί ἀνέθετο, ὄτε Κόρη πόθω ἀνεχώρησεν, ἐν τή ἐρήμω καί τόν σταυρόν, ἡσυχίας ἦρε, τόν σόν Υἱόν ἐκθηρώμενος, ὅθεν ὡς συμπαρέστης, τούτω Μῆτερ ἐν πάσι, καί ἠμίν συμπαρίστασο πάντοτε.

ᾨδὴ ἐ’. Ἴνα τί μέ ἀπώσω.

Νοερᾶς ἐργασίας, ἔσχηκας ἀλείπτας σου Ἁγίων τάγματα, ἄλλων μέν τόν ζῆλον, καί ἑτέρων μιμούμενος ἄσκησιν, ὅθεν κοινωνίας, τούτων ἐγένου κληρονόμος, ἐν ἤ τόπον ἠμίν Πάτερ χάρισαι.

Στενήν ὤδευσας τρῖβον, ἐκ τῆς πλησμονῆς θείας ἐφέσεως, σιωπήν ἐν πάσιν, ἑξασκήσας ἐν πλείστοις τοῖς ἔτεσι, μόνον τῷ Κυρίω, ἀδολεσχῶν Σεραφείμ θεῖε, τοῦ αἰῶνος τοῦ μέλλοντος ἄνθρωπε.

Ἐπί πέτραν σούς πόδας, ἔστησας Κυρίου κατά τό λόγιον, ὅθεν τῶν χιλίων, ἡμερῶν καί νυκτῶν τό κατόρθωμα, τῆς εὐχῆς εὐκόλως, εἰς πέρας ἤγαγες θεοφρον, ὅθεν ταύτην ἠμίν Πάτερ δίδαξον.

Θεοτοκίον

Ρῶσιν ἔχων τήν ἄνω, ἤσκησε νηστείαν τροφῆς ὑπερθαύμαστον, ἄπασι διδάσκων, τήν ἐγκράτειαν Κόρη ὁ δοῦλος σου, ἤν ἠμίν χαρίσαις, συμβίον ζείδωρον εὐχαίς σου, ὅπως ὕλης ὀφθῶμεν ἀνώτεροι.

ᾨδὴ στ’. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.

Ἁγνείαν σου, οἱ πιστοί θαυμάζοντες, πρός αὐτήν σή εὐλογία ἐχώρουν, ὅθεν Χριστῷ, φιλοάγνων ὑπάρξεις, ὡς προσφοράν προσενήνοχας ἄϋλον, μεθ’ ὧν μνημόνευε ἠμῶν,

Σεραφείμ τῶν ἁγνείαν ποθούντων σου.

Φιλοψύχε, Σεραφείμ ἠγάπησας, τοῦ Δεσπότου κτίσιν θεία ἀγάπη, καί ὡς Ἀδάμ, πρό τῆς πτώσεως ὤφθης, ὅθεν καί ἄρκτον χερσί σου ἐξέτρεφες, δεόμεθά σου τῶν ψυχῶν, τά θηρία ἠμίν καθυπόταξον.

Ἐθραύσθη σου τό πηλῶδες Ὅσιε, ἐπιθέσει τῶν ληστῶν θεῖον ἄγγος, ὅμως Χριστός, ἐπαυξήσας τήν Χάριν, θαυματουργίαις πολλαῖς σέ ἐκόσμησε, διο βοῶμεν τῶν ψυχῶν, τούς ληστᾶς ἠμῶν πόρρω ἐκδίωξον.

Θεοτοκίον

Ἰάτραιναν, τήν Κυρίαν Δέσποιναν, κατεπλούτησας ἀδάπανον Πάτερ, Ἤ θαυμαστῶς, συνοδεία Ἁγίων κατ’ ἐπανάληψιν σέ ἐπεσκέψατο, ἱκέτευε Ταύτην θερμῶς, ὅπως νόσους ἠμῶν ἐξιάσηται.

Διασωσον, τούς ἐκ καρδίας σέ ἀνυμνοῦντας, θεοφόρε Σεραφείμ Σαρώφ ἐγκαλλώπισμα, καί δώρησαι εὐχαῖς σεπταῖς, τήν τοῦ Πνεύματος χάριν.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Ἀἴτησις καί τό Κάθισμα.

Ἦχος β’. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.

Μοναζόντων ἐδείχθης τό καύχημα, καί μιγάδων θερμόν καταφύγιον, ὅθεν Πάτερ, ὡς πρεσβευτή σοί χρώμενοι Θεῶ, φωνᾶς ἑξαφίεμεν σοί νῦν, ἐκ καρδίας καί κράζομεν,

Πνεύματος δός τήν κτῆσιν, ὅπως Αὐτοῦ πληρῶμεν, τάς ζωηφόρους ἐντολᾶς, Σεραφείμ Σαρώφ ἀγλάϊσμα.

Προκείμενον.

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ. (γ΄)

Στίχ. Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον καί προσέσχε μοί.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον. (Κεφ. ἴα’, 27 -30).

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς, πάντα μοί παρεδόθη ὑπό τοῦ Πατρός μου, καί οὐδείς ἐπιγινώσκει τόν Υἱόν εἰ μή ὁ Πατήρ, οὐδέ τόν Πατέρα τίς ἐπιγινώσκει εἰ μή ὁ Υἱός καί ὤ ἐάν βούληται ὁ Υἱός ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός μέ πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, καγῶ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πράος εἰμι καί ταπεινός τή καρδία καί εὐρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι.

Δόξα.

Ταῖς τού σου Ὁσίου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου…

Εἴτα τό Προσόμοιον.

Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Μέγας μάρτυς γέγονας, τῶν δωρεῶν Παρακλήτου, Σεραφείμ τρισόλβιε, ἄς Δεσπότης δίδωσι τοῖς φυλάττουσι, τά Αὐτοῦ, ἐντάλματα, καθαρά καρδία, καί ποθούσιν ἐξομοίωσιν, πρός τό Ἀρχέτυπον, ὡς ἐν ἀληθεία ἐπήγγελται. Ὅθεν ἠμῶν τήν αἴτησιν, μή παρίδης Πάτερ ἀτέλεστον, ἀλλά σαῖς πρεσβείαις, οἰκείωσον Χριστῷ τῷ ποθητῶ, ναούς ποιῶν Θείου Πνεύματος, εἰς ζωήν αἰώνιον.

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου…

ᾨδὴ ζ’. Παῖδες Ἑβραίων.

Μνήμην Κυρίου περιφέρων, ἐπωνόμασας Ἁγίων Τόπων κλήσει, τῆς ἐρήμου Σαρώφ, τούς χώρους θεοφόρε, ὅθεν ἠμᾶς ἀξίωσον, πολιτεύεσθαι ἁγίως.

Πένθους ἐργάτης ζωηφόρου, ὧν μακάριε, Ἀνάστασιν ἐφίλεις, διο Πάσχα χαράν, ἐγκαίνισον καρδίαις, ὅπως Χριστόν δοξάζωμεν, Ἀναστάντα εἰς αἰώνας.

Ἀλλοῦ αἰῶνος σύ πολίτης, πρός ταῖς ἄλλαις σου ἀσκήσεσιν εἰργάσω, σιωπήν παντελῆ καί σχολασμόν Κυρίω, διο ἠμᾶς ἐκδίδαξον, σιωπᾶν χριστοφιλήτως.

Θεοτοκίον

Ρεύματα ἰαματοφόρα, Μῆτερ δέδωκας σύν θείω Θεολόγω, τῷ πτωχῶ Σεραφείμ, εἰς ἀσθενούντων ρῶσιν, καί ψαλμικά ὡς ὕδατα, τήν παράκλησιν ἐν λόγοις.

ᾨδὴ ἡ’. Τόν ἐν ὄρει ἁγίω.

Ἀφθαρσίας στολήν ἐπενεδύθης, θεία Χάριτι τοῦ Παρακλήτου Πάτερ, ἤν σκοπόν τῆς ζωῆς, ἐδίδαξας ἀνθρώπων, ἤς χάριτος ἀξίωσον, τούς τιμώντας σέ ἐν ὕμνοις.

Καί ἐν λόγοις γλυκύτατος ὑπάρχεις, καί ἐν ἔργοις παμφίλτατος τοῖς πάσι, ὁ Χριστός γάρ ἐν σοῖ, καί φθέγγεται καί πράττει, Ὄν ἐξιλέου Ὅσιε, τοῖς τόν βίον σου ποθούσι.

Ληρωδούσιν οἱ λέγοντες μή εἶναι, ἁγιότητα προσεφικτήν ἀνθρώποις, καί γάρ σύ Σεραφείμ, ἐμπράκτως καταισχύνεις, τούς τά τοιαῦτα φάσκοντας, ὧν μερίδος λύτρωσαι μέ.

Θεοτοκίον

Ἡ παρθένος μονάστρια ἐξέστη, ὄτε εἶδε σέ Παρθένε πλήρη δόξης, σύν Ἁγίων χορῶ, τῷ Σεραφείμ ὀφθείσαν, μεθ’ ὧν σοί κλίνω Δέσποινα, ἀσθενοῦς ψυχῆς μου γόνυ.

ᾨδὴ θ’. Ἐξέστη ἐπί τούτω.

Τό τέλος ἐπιγείου σου βιοτής, ὑπερθαύμαστον πέφυκεν Ὅσιε καί ποθητόν, τοῖς ἐν ὕμνοις πόθου πανευλαβοῦς, τιμῶσι πολιτείαν σου, ὅθεν καταξίωσον ἐν εὐχή, ψυχᾶς Κυρίω δοῦναι, πυρί θείας ἀγάπης, ἐξηγνισμένας ταῖς πρεσβείαις σου.

Ὁ λόγος ἐπληρώθη Πάτερ ὁ σός, ὅτι Πάσχα ἐν θέρει ὀφθήσεται ἐπί τή σή, δόξη τῆς σεπτῆς ἀνακομιδῆς, ὅθεν τήν χάριν δώρησαι, τῆς σῆς πασχαλίου διαγωγῆς, ἠμίν ἀνίκμοις οὔσι, τῷ θέρει ἁμαρτίας, ὅπως δοξάζωμεν τήν μνήμην σου.

Ὑφάνας ἰστουργία τή μυστική, νῦν ποδήρη φορεῖς ἁγιότητος, κόσμου παντός, θεῖε Χριστευχέτα ἐν οὐρανοῖς, μετά τῶν συνωνύμων σοί καί τῶν ἐπιλοίπων ἀγγελικῶν, ταγμάτων  φλογοφόρε, ἔνθεν τό δυσειδές μου, ἐξ ἁμαρτίας φλέξον ἔνδυμα.

Θεοτοκίον

Ἀξίωσον μέ Δέσποινα ἀγαθή, τελειῶσαι τοῦ βίου τό στάδιον πρό τῆς σεπτῆς, καί προσκυνητής μοί θείας μορφῆς, τοῦ παγκαλλούς Προσώπου σου, ὡς τόν πολυόπτην σου

Σεραφείμ, γνωρίζω ἀναιδές μου, τό αἴτημα ὑπάρχειν, ἀλλά καί οἶδα τήν ἀγάπην σου.

Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Καὶ τά παρόντα Μεγαλυνάρια (τὰ δύο πρῶτα τοῦ Συναξαριστοῦ)

Χαίροις τῆς Ρωσίας γόνος λαμπρός, τέκνον τῆς ἐρήμου, μοναζόντων ὑπογραμμός, Πνεύματος τήν κτῆσιν, σκοπόν ζωῆς κηρύττων, ὤ Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, ἄνθος μυρίπνοον.

Ὅλος ἀνακείμενος τῷ Χριστῷ, χαρίτων τῶν θείων, ἀναδέδειξαι θησαυρός, θαύμασι καί λόγοις, καί θείαις ὑποθήκαις, ὤ Σεραφείμ παμμάκαρ, φωτίζων ἅπαντας.

Πνεύματι Ἁγίω ἀνακραθεῖς, Σεραφείμ θεοφρον, καταυγάζεις σή βιοτή, κόσμον τόν παρόντα, καί ἐκδιδάσκεις πάντας, τούτου διαρραγῆναι, ἀΰλοις πτέρυξι.

Θλίψεσι βαρούμενοι τάς ψυχᾶς, τήν χαράν αἰτοῦμεν, Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, Σεραφείμ θεοφρον, δοθῆναι σαῖς πρεσβείαις, τοῖς τήν σεπτήν σου, μνήμην γεραίρουσι.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.

Τό Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).

Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,

καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί

τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καὶ τὰ Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.

Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοὶ γὰρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καὶ νῦν ὡς εὔσπλαχνος καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σὺ γὰρ εἶ Θεός ἡμῶν καὶ ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καὶ τὸ ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων, Σὺ γὰρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ᾿ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·

Ἦχος β’. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Πνεύματος Ἁγίου τῷ πυρί, ὁλοκαυτωθεῖς Πάτερ θεῖε, ὥσπερ ἀσώματος, ἄγγελος ἐβίωσας Σεραφείμ ὅσιε, τήν ὁδόν τῆς θεώσεως, σαφῶς ἐκδιδάσκων, τοῖς ἐκμελετῶσί σου ζωήν

χριστόληπτον, ὅθεν μεταποίησον τάχει, νοῦν ἠμῶν καί φρόνημα ὅπως, ἐξομοιωθῶμεν σοί τρισόλβιε.

Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.

Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.

Στίχοι.

Εὔχου, Σεραφεὶμ, Παρακλήτῳ τῷ ἄνω,

πλουσίως οἰκεῖν Παρακλήτῳ τῷ κάτω.

Παρακλητικός Κανων εις τον Όσιο και Θεοφόρον Πατέρα ημών Σεραφείμ του Σάρωφ

Ποίημα Μητροπολίτου Νήφωνος Ι.Μονής Αγίας Σκέπης

Εΰλογήσαντος τοῦ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὂτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί  σοῖ ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος α’. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὀνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στίχος γ’. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εῖτα τὰ παρόντα τροπάρια·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ σταυρῷ.

Τὸν Ἐραστήν τοῦ Θείου Κάλλους ϑερμότατὸν, καί θεοτόκου θαυμαστήν καί θεράποντα, τῶν ἀοκητῶν ἀγλάϊσμα, Ρωσίας τόν βλαστόν, Σεραφείμ τόν Ὅσιον, τῆς Ἐρήμου τό κλέος, πάντες ἱκετεύομεν, πρός Θεόν ἵνα πέμπῃ, τάς πενιχράς δεήσεις τῶν ψυχῶν, ἡμῶν ἁπάντων, σε πιστῶν ἱκετῶν αὐτοῦ.

Δόξα καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Ἂχραντε Κόρη Θεοτόκε Πανύμνητε, ταῖς τοῦ ὉΣίου Σεραφείμ παρακλήσεσι, τά τῆς ψυχῆς παθήματα θεράπευοον Ἀγνή, ἵνα πορευώμεθα εἰς ὁδόν μετανοίας, τῆς ἐπουρανίου δε τοῦ Θεοῦ Βασιλείας, ἀξιωθῶμεν Δέσποινα.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα  συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Καὶ ὁ Κανών.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Γλυκύτατε Ὅσιε Σεραφείμ, Πατήρ τῶν Πατέρων, τῆς Ῥωσίας στάρετς λαμπρός, σύ ὁ ἀγαπήσας τήν Παρθένον, ὑπέρ ἡμῶν τῶν πενήτων ὑκέτευε.

Ἀκέστωρ γενόμενος ἀληθῶς, ψυχῶν και σωμάτων, ἀγιώτατε Σεραφείμ, ταῖς θείαις πρός Κύριον εὐχαῖς σου, τά τῶν ψυχῶν ϑεραπεύεις νοσήματα.

Ἐκ λίνου ἠγάπησας τόν Χριστόν, ἐξ ὅλης καρδίας καί ψυχῆς σου πανευλαβῶς, δι᾽ ὅ καί τήν ἔρημον ἀρδεύσας, κρουνοῖς δακρύων εἰς κῆπον μετέτρεψας.

Θεοτοκίον.

Παρθένε Πανάμωμε Μαριάμ, ψυχῆς ραϑυμίαν ἀποδίωξον ἀφ᾽ ἡμῶν, εἰς τάς πρός Ὑἱῶν σου μεσιτείας, ἡμεῖς ἐλπίζομεν Κόρη Πανύμνητε.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Εἰς τό ὅρος ἀνῆλθες, θεωριῶν Ὅσιε, καί, θεόπτης ὄντως κατέστης, διά τῆς νήψεὡς, θείων ἐφέσεων, ἀπολαμβάνων Παμμάκαρ, πυρός στῦλος γέγονας ἀειλαμπέστατος.

Το τοῦ Σάρωφ Σεμνειῶν, πηγήν θαυμάτων ἀνέδειξας, ταῖς πρός τόν Θεόν ἱκεσίαις, καί ἱεραῖς ἰαχαῖς, ἵνα λαμβάνουσιν, την τῶν ψυχῶν ἰατρείαν, πάντες οἱ προστρέχοντες καί λίαν πάσχοντες.

Εἲς τήν ἔρημον Πάτερ, φρικώδη ἄσκησιν ἒδειξας, καὶ τῶν παγκακίστων δαιμόνων, στίφη ἠφάνισας, καί κατενίκησας τάς μηχανάς τοῦ Βελίαρ, νικητής γενόμενος καί τροπαιοῦχος λαμπρός.

Θεοτοκίον.

Παναγία Παρθένε, ἡμᾶς τούς πίστει προστρέχοντας, πρός σέ τήν Πανάσπιλον Κόρην, καί τοῦ ἐλέους πηγήν, πάντας ἀπάλλαξον, τῆς τῶν παθῶν τυραννίδος, καί ἀπελευθέρωσον δεινῶν και θλίψεων.

Διάσωσον ἀπο παντοίων κινδύνων Ὂσιε Πάτερ, τους ἐν πίστει προς σε καταφεύγοντας, ὡς πρέσβυν θερμότατον και προστάτην.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις και το Κάθισμα.

Ἦχος β΄. Τα ἄνω ζητῶν.

Πυρσός  ἐκ φλογός τῆς θείας ἀγαπήσεως, ἐγένου σοφέ, τοῦ Σάρωφ τό ἀγλάϊομα· ἐκτενῶς καθικέτευε, Σεραφείμ πανόλβιε πρόφθασον, καί ἐκ παγίδων λύτρωσαι ἡμᾶς, ὡς τάχιστος πρέσβυς πρός τόν Κύριον.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ἐπί πέτραν ἐστήριξας, γόνυ καί καρδίαν πανευλαβέστατε, ὁλονύκτιον προσέφερεις ὕμνον πρός τόν ὒψιστον Θεόν ἡμῶν.

Εὶς ἀπάθειαν ἔφθασας, καί εἰς ὕψος μέγα Θεοειδέστατε, ταῖς πρός Κύριον ἐντεύξεσιν και πολλούς καμάτοις Ὀσιώτατε.

Εὶς τῆν ἒρημον ἒλαβες θείαν ἀμβροσίαν τῆς ἡσυχίας σου, και ἀπήλαυσας τα ϑέλγητρα, ἀγγελομμμήτου ποαλιτείας σου.

Θεοτοκίον.

Θεοτόκε Πανάχραντε, σκέπε, διαφύλατε, τοῦς ὑμνούντας σε, καί τὸν κλύδωνα κατεύνασον, τῶν παραπτωμάτων Παναμώμητε.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Νήψεως πλησθείς, κατηγλάῖοας Πενόσιε, τῆν σὴν καρδίαν ταῖς ἀγρύπνοις προσευχαῖς  καί ταπεινώσεως γενόμενος παράδειγμα.

Γἕγονας Φωστήρ, διαλάμπων ἐν τοῖς θαύμασιν, καὶ τοῦ φωτός τῆς Ἁναστάσεως Χριστοῦ, κατέστης κήρυξ ἀγάπης λαμπρότατος.

Σκέδασον σοφέ, τῆς ψυχῆς μου τήν σκοτόμαιναν καὶ τῆν ἀχλύν τῶν ἀπρεπών μου λογιομῶν, καί ἐκ παθῶν ὀλεθρίων ἀπάλλαξον.

Θεοτοκίον.

Ἐνδυσον  Ἀγνή, τῆς ψυχῆς μου την εὐτέλειαν, και τῆς καρδίας μου τὰ ἄλγος τὸ βαρύ, τῆ σῇ ἀγάπη Παρθένε ἀφάνισον.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.

Τῆν ἒρημον, ἐκ παιδός ἡγάπησας, και ἀπήλαυσας ἐξ ὅλης καρδίας, καί πρός οὐράνιον γνόφον εἰσῆλθες, καί μυστικός θεωρός τούτου γέγονας, διό σε πάντες Σεραφείμ, εἰς ευλαβείᾳ καί πόθῳ ὑμνούμέν σε.

Συνέτριψας, τῶν δαιμόνων φάλαγγας,  ἀσκητεύσας ἐν τῇ πέτρᾳ ἀμέτρως, χιλίας νύκτας, ὁμοῦ καί ἡμέρας, καί ἡνωμένος Χριστῷ Θείῳ ἔρωτι, Ρωσίας καύχημα λαμπρόν, καί τοῦ Σάρωφ ὁ στάρετς ὁ ἔνδοξος.

Ἐσκόρπισας ἀφειδῶς τό ἄρωμα, τῆς ἀγάπης σου Γλυκύτατε Πάτερ, εἰς Μοναστάς, καί μιγάδας καί πάντας, τους ἐνδεεῖς καί τούς πάσχοντας Ὅσιε, διό σε πάντες ἀληθῶς, ὡς λιμένα ψυχῆς ἀσπαζόμεθα.

Θεοτοκίον.

Πἀνάμωμε, ἐκτενῶς οἱ δοῦλοί σου, ἐκ βαθέων ἀνακράζομεν πάντες, πρός σέ τήν Μόνην Ἀγνήν καί Παρθένον, καί βοηθόν καί προστάτην πανίσχυρον, αἰτοῦμέν σε οἱ γηγενείς, περιφρούρησον πάντας Πανάχραντε.

Διάσωσον, ἀπό παντοίων κινδύνων Ὂσιε Πάτερ, τούς ἐν πίστει πρός σέ καταφεύγοντας, ὡς πρέσβυν θερμότατον και προστάτην.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.

Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.

Πυρωθείς τῷ Θείῳ ἔρωτι Ὅσιε, κατελάμπρυνας ψυχήν καί τό σῶμά σου, διά τοῦτο παναληθῶς ἐκτήσω ἀρετάς, και εἰργάσω ἐν προσευχῇ, ὥσπερ ἡ μέλισσα σοφῶς, ἐν σπουδῇ καί φαιδρότητι· χαίροις Πάτερ ϑεόφρον, πρεσβεύων πρός τόν Σωτῆρα, ὑπέρ ἡμῶν τῶν ταπεινῶν, τῶν ὑμνούντων τό σόν ὂνομα.

Προκείμενον.

Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.

Στίχ. Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον καί προσέσχε μοι.

Εὐαγγέλιον Ἐκ νοῦ κατά ϑΜατθαίον, (Κεφ. ια’, 27 – 30).

Εἲπεν ὁ Κύριος τοῖς ἐαυτοῦ μαθηταῖς· Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.

Δόξα.

Ταῖς τοῦ Σοῦ Ὁσίου πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός…

Προσόμοιον.

Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Ὀλὴν σον τήν ἔφεσιν, πρός Θεόν ἀφιερώσας, Σεραφείμ Μακάριε, στάρετς ἰρώτατε καί πανεύφημε, πέμψον βοήθειαν, ἐξ ὕψους Ἅγιε, ἵνα λάβωμεν τήν δύναμιν, παρά Θεοῦ ἡμῶν, ταῖς σαῖς ἱκεσίαις πανόλβιε πάντοθεν πολεμούμενοι, καί παραμυθίαν ὑστερημένοι, ἔμπλησον παμμάκορ, ἐλπίδος γλυκυτάτης ἀγαθέ· μή διαλειπης πανόσιε, πρεσβεύειν πρός Κύριον.

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου …..

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Παρθενίας τό κάλλος, ὡς ἠγάπησας Πάτερ, μέ πόθον ἄμετρον, ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου, τῆς μόνης Θεοτόκου, χάριν εὗρες μακάριε· ὁ τῶν Ὁοίων χορός, δοξάζει σε παμμάκαρ,

Τὸ μακάριον πένθος, ἐν τῷ νῷ καί καρδίᾳ ἐκαλλιέργησας, καί ἐν τῇ χαρμολύπῃ ἐδέξω Θείαν Χάριν, καί ἐκτήσω Θειότητα, ὁ τῆς Ρωσίας βλαστός, καί Σάρωφ στάρετς μέγας.

Κατενίκησας Πάτερ, τῶν δαιμόνων τά στίφη, τῇ Θεία Χάριτι, καί ἔφθασας εἰς ὕφος, λαμπρῶς τῆς ἀπαθείας, καί φωστήρ ὄντως γέγονας, τῆς οἰκουμένης σοφέ, συνόμιλε Ἀγγέλων.

Θεοτοκίον.

Χαῖρε τεῖχος Παρθένων, ὦ Παρθένε Μαρία Παρθένων καύχημα, καί δόξα τῶν Ἀγγέλων, καί Παραδείσου κάλλος, και Τριάδος τό ἥδυσμα, παντός τοῦ κόσμου ἐλπίς, πιστών ἠ σωτηρία.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.

Τὸν ἀναβάτην, καί θεωρόν μυστηρίων, Σεραφείμ ἀετόν ὑψιπέτην, καί ἀλείπτην ὄντως, γεραίρομεν ἀσμένως.

Τᾶς ἰκεσίας, ὑπέρ ἡμῶν ἀναφέρεις, εἰς Χριστόν τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου, ἐν τῷ Παροδείσῳ, εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Ἒν Θαβωρείῳ, ἐν Γολγοθᾷ καὶ ἐν Κήπῳ, ἐν συμβόλοις ὡς ἐποίησας μάκαρ, ἔλαβες γλυκείαν, τήν μέθεξιν Θεόφρον.

Θεοτοκίον.

Ἂχραντε Κόρη, Μῆτερ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου μή ἐλλείτῃς πρόν Θεόν μεσιτεύειν, ἵνα ἐν ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως ρυσθῶμεν.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Ανῆλθες εἰς τό ὕψος, τό τῆς θεωρίας, ὁμοῦ καί πράξεως καί τελειώσεως, καί νῦν λαμβάνεις τήν δόξαν την ἀτελεύτητον.

Ἀπάσης τῆς Ρωσίας, σέμνωμα ἐγένου, και ἰατρός τῶν πασχόντων πανθαύμαστος, καί ζηλωτής Θείας Πίστεως ἀπροσμάχητος.

Χαρᾶς καί εὐφροσύνης, ἔμπλεος κατέστης, τοῦ Παναγίου γάρ Πνεύματος τήν ἐπίπνοιαν, ἐδέξω Πάτερ Πατέρων ἐν τῇ καρδίᾳ σου.

Θεοτοκίον.

Πανάχραντε Παρθένε, δέξου παρακλήσεις, σῶν ἱκετῶν ἀναξίων Θεόνυμφε, ταῖς τοῦ Οσίου πρεσβείαις δεόμεθα.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,

Κἥρυξ Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, και φορεύς Ἀγάπης καί συγγνώμης εἷλικρινοῦς, Σεραφείμ παμμάκαρ, χαρᾶς καί εὐφροσύνης, ὃ κομιστής εἰς πάντας τους δεομένους σου.

Ὠσπερ καλλικέλαδος ἀηδών, ἐντός τῆς ἐρήμου, συνετόνισας τάς ὠδάς, ψυχῆς τετρωμένης, ἐκ τῆς Θεοῦ ἀγάπης, ὦ Σεραφείμ Ἀγγέλων, χαρά καί καύχημα.

Σεραφείμ πανάριστε ὀδηγέ, τούς βυθιζομένοὺς ἐν τῷ σκότει τῷ ζοφερῷ, φώτισον ταῖς Θείαις, πρός Κύριον πρεσβείαις, και τούς ἑσκοτιομένους εἰς φῶς ὀδήγησον.

Δεῦτε εὐφημήσωμεν οἱ πιστοί, Σεραφείμ τὸν θείον, ταῆς ἀγάπης διδασκαλόν, και χαράς Κυρίου, τῆς Ἀναστάοεώς Του, λαμπρόν καί φωτοφόρον ἱεροκήρυκα.

Πᾶσαι  τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).

Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,

καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί

τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί  προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.

Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν  ὡς  εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου  καί  τό  ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.

Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν  περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον. ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ.α’. Τὸν συνάναρχον λόγον.

Τῆς Ρωσίως τόν γόνον καί Σάρωφ καύχημα, ἡσυχίας ἐργάτην και νοεράς προσευχής, Σεραφείμ Χριστοῦ φίλον τόν γνήσιον, πάντει ὑμνήσωμεν πιστοί, ὡς θερμότατον φρουρόν, ψυχῶν τε καί τῶν σωμάτων, καί πρεσβευτήν ἐν ἀνάγκαις, πρός τον Φιλάνθρωπον, Θεόν ἡμῶν.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν το ἑξῆς.

Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Στύλος προσευχῆς πυρσολαμπής, ὄντως Σεραφείμ ἀνεδείχθης, και ὥσπερ Ἄγγελος, βίον ἐξεμέτρησας ἀὔλοις στάσεσιν, καί Ἀδάμ πρό τῆς πτώσεως ἀπαθής ἐγένου, ὅθεν καί τήν ἄρκτον σου ἠπίαν ἔδειξας, νῦν οὒν ἱερώτατε πάτερ, σέ κατασπαζόμεθα πάντες, καί πρός σέ προστρέχομεν τον εὒσπλαγχνον.

Πατήρ ἀγγελώνυμε, πρός σέ τόν γλυκύτατον, πάντες οἱ πιστοί, κλίνομεν τό γόνυ καὶ γεραίρομεν.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.

’Ἀμήν.