Στὴν ἁγιορείτικη λατρευτικὴ ζωή, ἡ τράπεζα «ὁ ἐπιούσιος ἄρτος», ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς Θείας Λειτουργίας.

Στὴν ἁγιορείτικη λατρευτικὴ ζωή, ἡ τράπεζα «ὁ ἐπιούσιος ἄρτος», ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς Θείας Λειτουργίας. Δὲν εἶναι τυχαῖο ἄλλωστε ὅτι ἡ τράπεζα τοῦ Ἡγουμένου στὴ τραπεζαρία τῆς Μονῆς  ἢ τοῦ γέροντα στὸ κελὶ εἶναι ἀπόλυτα στοιχισμένη μὲ τὴν ἁγία τράπεζα, γεγονὸς ποὺ δηλώνει τὴν εὐχαριστιακὴ ἀναφορὰ τῆς τράπεζας.

Τὸ τυπικὸ μεταξὺ ἄλλων προβλέπει στὸ τέλος τῶν πανηγυρικῶν  τραπεζῶν νὰ ψάλλεται τὸ περίφημο Μεγαλυνάριο τῆς Θεοτόκου «Ἄξιον ἐστίν», εἰς ἔνδειξη εὐχαριστίας στὴ Κυρία Θεοτόκο, τὴν τροφὸ καὶ ἔφορο τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων.

Θὰ ἀναφέρω μόνο, γιὰ ὅσους δὲν ἔχουν παρόμοια ἐμπειρία, πὼς ἡ τράπεζα ξεκινᾷ καὶ τελειώνει μὲ προσευχὴ καὶ πὼς ἡ ὑλικὴ τροφὴ συνοδεύεται πάντα μὲ πνευματική. Οἱ συνδαιτημόνες εἶναι σιωπηλοὶ καὶ ὁ μόνος ποὺ ἀκούγεται εἶναι ὁ ἀναγνώστης ποὺ διαβάζει τὸν βίο τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας ἢ κάποιο πατερικὸ κείμενο. Οἱ προσκυνητὲς εἰσέρχονται πρῶτοι καὶ στέκονται στὶς προβλεπόμενες θέσεις καὶ ἐξέρχονται τελευταῖοι. Ὁ Ἠγουμένος (ἢ γέροντας) εἰσέρχεται τελευταῖος. Τίς μέρες τῶν μεγάλων γιορτῶν, ἡ εἴσοδος τῶν μοναχῶν γίνεται μὲ ψαλμωδίες. Στὰ ἱερὰ κελιὰ ποὺ οἱ ψάλτες εἶναι ὄχι μόνο πολλοὶ  ἀλλὰ καὶ ἐξαιρετικοί, αὐτὴ εἶναι μιὰ μοναδικὴ στιγμὴ ποὺ ἐντυπωσιάζει ὄχι μόνον τὸν προσκυνητὴ ἀλλὰ καὶ τὸν πιὸ ἀδιάφορο ἐπισκέπτη, κάνοντάς τον νὰ αἰσθάνεται πὼς βρίσκεται «μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς».

~Ιερό κελί Γεννήσεως του Χριστού~

~Αγία Άννα ~

Video: Efthymios Volonakis-Vouleftiriotis