Η ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗ.

Μια βραδινή παραβολή

   Η αναφορά της Προσκομιδής.

 Η θεία χάρη που σκεπάζει την αναίμακτη θυσία προσφέρεται όχι μόνο στους ζωντανούς, αλλά και στους νεκρούς.

    Γι’ αυτό οι ιερείς δεν σταματούν να προσεύχονται όχι μόνο «υπέρ υγείας», αλλά και «υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων του Θεού».

 Όσο μεγαλύτερη είναι η πίστη και η αγάπη των ιερέων, τόσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των ονομάτων που αναφέρονται στην προσκομιδία.

 Ο πατέρας Sava Duhovnicul, μια εξιλεωμένη σύγχρονη προσωπικότητα (1821-1908), φαινόταν, με το αδύναμο σώμα του, ένας ασήμαντος μοναχός.  Όταν όμως υπηρετούσε, το πρόσωπό του έλαμπε σαν φως αγγέλου.

 Στην προσκομιδη ανέφερε ονόματα «χωρίς αριθμό».  Χρησιμοποιούσε έναν πολύ μεγάλο δίσκο και για δύο-τρεις ώρες έβγαζε μέρη και έλεγε ασταμάτητα.

 ‒ Άγιε πάτερ, κουράζεις πολύ τον εαυτό σου με τόσα ονόματα, του είπαν αρκετοί γονείς από αγάπη.

 ‒ Δεν κουράζομαι, απάντησε.  Αντιθέτως, νιώθω μεγάλη χαρά.  Αυτά που αναφέρονται χρησιμοποιούνται πολύ.  Η χρήση τους είναι χαρά μου.

 Όταν ήταν ακόμη νέος, ο πατέρας Σάβα έλαβε μια αποκάλυψη μέσω της οποίας ο Θεός του έδειξε πόσο πολύ χρησιμοποιούνται οι ψυχές των κοιμισμένων μέσω της ανάμνησης.

  Το έγραψε λίγο πριν τον πάρει ο ύπνος, ως απάντηση σε όσους τον ρώτησαν γιατί αναφέρει τόσα ονόματα.

 «Το 1843 μου έδωσαν μερικά ονόματα για 40 λειτουργίες.  Την ημέρα που επρόκειτο να κάνω την τελευταία λειτουργία, περιμένοντας τον ιερέα μου για να διαβάσω τις προσευχές

 αρχάριος, ακούμπησα στο στασίδι, αποκοιμήθηκα και είδα αυτό το όνειρο: Ήμουν ντυμένος με τα ιερατικά μου άμφια και καθόμουν μπροστά στην αγία τράπεζα, στην οποία ήταν τοποθετημένος ο Άγιος Δίσκος γεμάτος με το Αίμα του Χριστού.

  Τότε βλέπω έναν άγγελο Κυρίου, με τη μορφή ιερέα, που πήρε το χαρτί με το όνομα από τα προσκομίδια και πλησίασε την Αγία Τράπεζα.

   Εκεί, αφού τοποθέτησε το χαρτί κοντά στον ιερό δίσκο, πήρε το κουτάλι και το βούτηξε στο Αίμα του Χριστού και έσβησε ένα όνομα και ούτω καθεξής μέχρι να καθαρίσει το χαρτί.

 Μετά τη Θεία Λειτουργία ανέφερα αυτό το όνειρο στον ιερέα μου που μου είπε:

 ‒ Δεν είσαι άξιος να συγχωρηθούν οι αμαρτίες όσων ανέφερες.  Με πίστη έλαβαν άφεση αμαρτιών.

 Αυτό το όραμα είναι ο λόγος που αναφέρω το όνομα όλων».

 (Θαύματα και ανακαλύψεις κατά τη Θεία Λειτουργία, εκδ. Εγουμενίτα, 2000, σελ. 24-25)

    Το να θυμάσαι τους νεκρούς σε βγάζει από κάθε πρόβλημα.