Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Χριστός Ἀνέστη!
..."Ὁμολογουμένως βρίσκεται σέ ἀμηχανία τί πρῶτο καί τί δεύτερο νά καταθέση ἡ γεμάτη θάμπος ψυχή στέκοντας μπρός στό Πάθος καί στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί στά γεγονότα αὐτά καθ'ἑαυτά ἀναφερόμενη καί στήν άνίχνευση τοῦ βαθύτερου νοήματος, πού ἒχουν γι'αὐτήν τήν ἲδια ὡς πιστεύουσα σέ αὐτά. Ὃμως κάθε ἀπόπειρα θεωρήσεώς του δέν νομίζω πώς εἶναι ἀνεπίτρεπτη. Γι΄αὐτό διατυπώνονται ὃσα ἀκολουθοῦν μέ ὃλη τή συνείδηση τῆς ἀδυναμίας της.
- Στήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου τά προφητικά κρύφια καί ἂδηλα, πού ἂλλοτε μόλις σκιωδῶς γίνονταν κατανοητά, τώρα διακηρύσσονται μέ θεϊκό τρόπο μεταξύ Σταυροῦ καί κενοῦ τάφου.
- Διά μέσου τοῦ θανάτου μεταβάλλει ὁ Ἀναστάς, τό φθαρτό σέ ἂφθαρτο ἀφθαρτίζοντας τό πρόσλημμα, δηλαδή τήν ἀνθρώπινη φύση, πού προσέλαβε. Καί συνεπῶς ἀφθαρτίζει καί κάθε προσωπικόν φορέα τοῦ ἰδίου προσλήμματος ,δηλαδή κάθε ἂνθρωπο, πού προσδέχεται μέ πίστη τό χαροποιό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως. Μήνυμα πού ξεπερνάει κάθε ἀνθρώπινη λογική καί κάθε ἀνθρώπινη ἐμπειρία καί ἐλπίδα.
- "Ὁ ἐξ Ἀλοχεύτου λογχευθείς τήν πλευράν", δηλαδή ὁ Χριστός, πού γεννήθηκε ἀπό Μητέρα, ἡ ὁποία δέν ὑπῆρξε λεχώνα καί πού τρυπήθηκε μέ λόγχη ἡ πλευρά, ἀναβρύζει νερό ἀναγεννητικό καί αἳμα λυτρωτικό πού καί τά δύο ξαναπλάθουν τόν Ἀδάμ μαζί μέ τό ἀνθρώπινο γένος, καί γίνεται ἒτσι ὁ Χριστός ὁ δευτερόπρωτος Ἀδάμ.
- Νεκρός φάνηκε ὁ Ἰησοῦς, ἀλλά καθώς αὐτός εἶναι πηγή ζωῆς, μοῦ δώρισε ζωή διά τοῦ θανάτου του. Ὢ γλυκό καί θελκτικώτατο καί ταυτόχρονα ἀκατάληπτο μυστήριο!
- Μέ τή δική του ταφή μοῦ ἀνοίγει εἲσοδο ζωῆς, γιά νά βγῶ έγώ ὁ νεκρός ἀπό τό θάνατο σέ καινούργια ζωή.
- Ἢμουν χωρισμένος ἀπό τό Θεό. Ἁπλώνοντας τά θεϊκά του χέρια στό Σταυρό ὁ Κύριος μέ συνενώνει ἀδιάστατα μέ τόν Πατέρα. Ὢ, ἀφάνταστη τιμή καί εὐλογία γιά μένα!
- Πεθαίνει, ἀλλά ἀντί νά τόν ἒχη στήν ἐξουσία του ὁ θάνατος, κατέχει, ἀντίθετα, αὐτός τόν πανίσχυρο θάνατο καί ὡς ἰσχυρότερός του καί νικητής του τόν θανατώνει ὁριστικά καί ἀμετάκλητα.
- Φορώντας καταματωμένη στολή καί καταπληγωμένος ὁ Κύριος χτυπάει θανάσιμα τόν ἀλάζονα ἐχθρό καί ὡς παντοδύναμος Θεός ἀνασταίνεται.
- Χτυπώντας μέ τό ὃπλο τοῦ Σταυροῦ τόν Σατανᾶ καί ὃλη τήν πομπή του καί καταργώντας τούς κατάπικρους καρπούς τῆς ἁμαρτίας, ἀνασταίνεται ἀμέσως ὡς παντοδύναμος νικητής.
- Ὣ, ἀπερίγραπτη κένωση! Ὣ ἀνείπωτη καί ἀπερινόητη κένωση τῆς κενώσεως, πού ἒγινε ἐπάνω στό Σταυρό! Ω, νίκη πού συντρίβει τή δύναμη τῶν ποικίλων δυναστῶν μου, πού μέ καταπίεζαν!
- Ἂφραστον θαῦμα! Θαῦμα θαυμάτων ὂντως! Πῶς αὐτός, πού κρέμασε στό τίποτα τή γῆ, θαῦμα ἐξαίσιο τῆς δημιουργίας, κρέμεται τώρα στό ξύλο τῆς ἀτιμίας; Ναί, κρεμάστηκε αύτός γιά νά ξεκρεμάση ἐμένα ἀπό τό ξύλο τῆς ἂτιμης ἁμαρτίας ἐλευθερώνοντάς με ἀπό τό θανατηφόρο κάρφωμά μου σέ αὐτό.
Ποιά λοιπόν εὐχαριστία καί μέ ποιά λόγια θά μπορέσω ποτέ νά εὐχαριστήσω καί νά δοξάσω τόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Κύριο; Μοῦ λείπουν τά κατάλληλα λόγια. Γι'αύτό ἀναφωνῶ μέ τά λόγια τῆς Ἐκκλησίας μου:
Χριστός ὑψοῖ με σταυρούμενος, Χριστός συνανιστᾶ με νεκρούμενος,
Χριστός μοι ζωήν χαρίζεται΄ ὃθεν ἐν εὐφροσύνη χεῖρας κροτῶν ἃδω τῶ Σωτῆρι,
ἐπινίκιον ὠδήν, ὃτι δεδόξασται: Χριστός ἀνέστη! Ἂληθῶς ἀνέστη!
Σᾶς χαιρετῶ μέ πολλή ἀγάπη Χριστοῦ, Ἱερομ.Εὐσέβιος, ἀ.,κεκχριαῖος μοναχός.
(ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς του, Μάϊος 2002)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου