Ο Ιωσήφ του Θεού...

Ο Ιωσήφ του Θεού... 

Χρόνια μετρώ κοντά εκατό

σχεδόν,  όλα στο ράσο

παιδιόθεν σε αγάπησε

και την αρχή , θα πιάσω...

Πρώτη γενήθηκες Σεπτέ

του μήνα Ιουλίου 

και ίδια ημέρα άκουσες 

το χαίρε , του Κυρίου

Αμέσως χαμογέλασες

χωρίς ψυχή στο σώμα

απέδειξες πως ζει ο Θεός

δεν είσαι μόνο πτώμα..

Αθανασία ψηλάφησες

με νουν κεκαθαρμένο

δόξα σοι ψάλλω στον θεό

και το έλεος προσμένω..

Είπες το αποτάσουμε

στο Σταυροβούνι πέρα 

και το θεμέλιο έβαλες

για αγώνες στο υπέρ πέραν. 

Και από εκεί στον Άθωνα 

αφού ήσουνα,  εν τάξει,

να σε διδάξει Άγιος

όσα ορίζει η τάξη .. 

Και έγινες καθηγητής

μέσα από ασκήσεις

με δύο λέξεις στην καρδιά

και πώς να το εξηγήσεις...

Μα είναι νομοτέλεια

ο φωτισμός να έρθει

όταν τα πάθη νεκρωθούν

ακολουθεί η στέψη...

Μίλησες για μετάνοια

και επιστροφή στο Πλάστη

έλεγες για παράνοια

μα και για μετανάστη... 

Τον ανθρώπο που ξέχασε

καταγωγή _Θεό 

και έδειχνες , Θείο Πρώτυπο

να βρούμε το σκοπό...

Τον έκραζες με ((αναίδεια ))

για να σε συγχωρέσει

και με λυγμούς Πανάγαθε

ζητούσες , να χωρέσει..

Η πάναγνη καρδία του

εσένα το φτωχό

που ήσουν λες αδύναμος

να φτάσεις στον Χριστό

Έλεγες για τα μέλλοντα

έκλαιγες στα παρόντα

καλούσες όλους ένθερμα

εις το Θεό τον ζώντα..

Και από το Βατοπαίδιο

μετά  για να σε βρούμε

ένα το προσωνύμιο

να σε αναζητούμε..

Ο  Ιωσήφ του Θεού

που  πόθησε το τέλος

να συναντήσει το Χριστό 

να ψηλαφήσει το έλεός. 

Π.Π