π. Ιωάννης Ιστράτι - Τι υπέροχο είναι να είσαι ιερέας!
Σήμερα τα ξημερώματα πήγα να εξομολογησω και να κοινωνήσω μια γριά. Πήρα και ένα σακουλάκι με λάδι, αλεύρι, τριμμένη φρυγανιά, πατέ και γλυκά (άρα χωρίς ζάχαρη)
Η πύλη ήταν ορθάνοιχτη. Μέσα από το ανοιχτό παράθυρο, βλέπω τη γριά να κλαίει πικρά γονατισμένη μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου. Έκλαιγε και έλεγε: "Μάνα διάλεξε κι εμένα. Πάρε με κοντά σου στην αγκαλιά σου!"
Μου έφεραν δάκρυα στα μάτια. Χτύπησα πιο δυνατά, γιατί το μωρό είναι κουφό και δεν βλέπει. Σηκώθηκε γρήγορα: «Πατέρα, περιμένω όλο το βράδυ να έρθεις με τον Θεό! Δεν μπορώ άλλο!
Η ηλικιωμένη γυναίκα έχει διαβήτη και δεν έχει κανέναν να της δώσει ινσουλίνη στην κοιλιά. Μια ευγενική γειτόνισσα πάντα τη βοηθά.
Της είπα: "Μαμά, είναι κρίμα να ζητάς τον θάνατό σου, ένας Θεός ξέρει πότε θα μας πάρει..."
Ναι, λέει η μητέρα: "Ξέρω πατέρα, αλλά δεν μπορώ άλλο! Αυτός είναι ο θάνατός μου, και εκεί είναι η γλυκιά αγκαλιά με τον Θεό τον Θεό."
Την αγκαλιάζω. Του δίνω τη Θεία Κοινωνία.
Φεύγοντας της λέω: «Βλέπεις στο τραπέζι ότι έχεις κάποια δώρα από έναν αμαρτωλό. Η γριά αγγίζει τα μπουκάλια με το λάδι και αναφωνεί «Δόξα στον Θεό!» με το πρόσωπό της γεμάτο δάκρυα.
Πατέρα, το πρωί ήθελα να ανάψω το κερί, αλλά είχε μείνει μόνο ένα βάζο λάδι. Ήθελα να φτιάξω μια ντοματοσαλάτα. Ναι, είπα: "Πάρε το, Măicuță, το κερί και η σαλάτα μπορούν να περιμένουν. Και τώρα ήρθες με ολόκληρα μπουκάλια."
Θυμήθηκα τον Ηλία, τη χήρα της Σαρέπτας, το λάδι που δεν τελειώνει ποτέ, γιατί είναι η πηγή του ελέους (έλεος-ελέων) του Σωτήρα μας.
Πόσο υπέροχο είναι να είσαι ιερέας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου