Κυκκώτισσα...(1)
Χιτώνα σε έντυσαν χρυσό
και τούτο , σου ταιριάζει
και έτσι συνάδει η φορεσιά,
με όσα η καρδιά σου , στάζει ..
Τόση αγάπη δεν θα βρεις
αλλού να σε σκεπάζει
όλη την κτίση αγκάλιασες
και τούτο, δεν αλλάζει ..
Απο του Κύκκου το θρονί
μου διώχνει το μαράζι
και τον Υιό για χάρη μου
στην αίτηση , προστάζει...
((Τέκνον μου ποθεινότατο
πηγή ζωής του κόσμου
τον πόνο κράτα μακριά
είναι και τούτος, γιος μου...
Άνοιξε την καρδία του
και μέσα με έχει βάλει
και έχω ριζώσει σε αυτή
ποτέ δεν με έχει βγάλει...
Στον πρωτονούν με έκραξε
τη μέρα, δεν ξεχνάει
το όνομα , Κυκκώτισσα
στο στόμα να κρατάει...
Και όταν το βράδυ κουραστεί
και το κορμί ξαπλώσει
με βάζει στο προσκέφαλο,
κακό, να μην ζυγώσει..
Όποιος σε εμένα ακούμπησε
τον νουν και την καρδία
δεν τον αφήνω μόνο του
είμαι η Παναγία....))
Είσαι της Κύπρου Ρίγαινα
Παντάνασσα , στην πλάση
και Ελεούσα σε έστεψαν
για αμέτρηττες ιάσεις ..
Ανέβηκες εις στο θρονί
λίγο να ξαποστάσεις
και ξέχασες στον ουρανό
για χάρη μας να φτάσεις...
Π.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου