"Τὸ Παλτὸ τοῦ Χειμῶνα"
τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου
Ὁ χειμῶνας κυλοῦσε ἀδυσώπητος στὴν πόλη, κι ὁ γέρο-Κώστας, φτωχὸς ὑποδηματοποιός, τύλιγε τὸ παλιό του παλτὸ πιὸ σφιχτά.
Μιὰ νύχτα, καθὼς ἔκλεινε τὸ μαγαζί, εἶδε ἕνα παιδὶ νὰ τρέμει στὴ γωνία τοῦ δρόμου. Ἦταν ξυπόλυτο, ντυμένο μὲ κουρέλια ποὺ μόλις κάλυπταν τὸ ἀδύνατο κορμάκι του.
Χωρὶς δισταγμό, ὁ γέρο-Κώστας ἔβγαλε τὸ παλτό του καὶ τὸ πέρασε στοὺς μικροὺς ὤμους. "Πᾶρε το, παιδί μου," ψιθύρισε μὲ φωνὴ γεμάτη τρυφερότητα.
"Ἀλλὰ ἐσεῖς;" ρώτησε τὸ παιδὶ μὲ μάτια διάπλατα.
"Ἐγὼ ἔχω τὴ ζεστασιὰ τῆς καρδιᾶς μου," χαμογέλασε ὁ γέρος.
Ἐκείνη τὴ νύχτα, περπατῶντας στὸ κρύο, ὁ γέρο-Κώστας ἔνιωθε πιὸ ζεστὸς ἀπὸ ποτέ. Ἡ χαρὰ τοῦ παιδιοῦ εἶχε γίνει ἡ πιὸ πολύτιμη κουβέρτα του.
Ἠθικὸ Δίδαγμα:
Ἡ ἀληθινὴ φιλανθρωπία δὲν μετριέται ἀπὸ τὸ τί ἔχουμε, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ τί προσφέρουμε μὲ τὴν καρδιά μας. Ὅταν δίνουμε μὲ ἀγάπη, ἐμπλουτιζόμαστε περισσότερο ἀπὸ ὅσο στερούμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου