Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΤΩΝΟΒΙΤΣ ΜΕΝΤΕΜ



- λέξανδρος ντώνοβιτς Μέντεμ


να π τ πολλ πνευματικ παιδι το ρχιεπισκόπου Αγουστίνου τς Καλούγκα ταν κα μετέπειτα μάρτυρας τς ωσικς κκλησίας λέξανδρος ντώνοβιτς Μέντεμ.


Γεννήθηκε στν πόλι Μίταβ τς παρχίας Κουρλανδία (Λετονία) τ 1877. Πατέρας του ταν ντώνιος Ludvigovich Μέντεμ, πο κατεχε διάφορες κυβερνητικς θέσεις μεταξ τν ποίων κα το γερουσιαστ κα κυβερνήτη τς πόλεως Νόβγκοροντ.

Τ 1870 ντώνιος Ludvigovich γόρασε 16.000 στρέμματα γς κα ργότερα γυιός του λέξανδρος πούλησε τ 5.400 στρέμματα σ ντόπιους χωρικος σ πολ χαμηλ τιμή.

λη οκογένεια ταν γαπητ π τος συμπολτες τους κα εχαν μόνο μορφες ναμνήσεις ν διηγηθον π τ χρόνια πο ταν κυβερνήτης ντώνιος.

λέξανδρος ποφοίτησε ρχικ π τ Γυμνάσιο το Νόβγοροντ κα ργότερα, τ 1897, π τ Νομικ σχολ το Πανεπιστημίου τς γίας Πετρουπόλεως.

Παρ᾿ λο μως πο ο σπουδές του ταν στ νομική, ποτέ του δν σαγηνεύτηκε π᾿ ατ τ πάγγελμα.

π μικρς καλλιεργοσε τ γ κα καμμιά γροτικ ργασία δν γινόταν δίχως τ δική του συμμετοχή. τσι π μικρ λικία πέκτησε μεγάλη πείρα κα πάνω στς γεωργικς καλλιέργειες λλ κα μεγάλη γάπη γι τν τόπο του κα τος νθρώπους.

Τ 1901 λέξανδρος παντρεύτηκε τ Μαρία Φιοντόροβνα Τσέρτκοβα, μ τν ποία πέκτησαν τρία κορίτσια κα να γυιό. Ὁ γυιός του, μετ τν πανάστασι, μετανάστευσε στ Γερμανία κα μία π τς κόρες του πυροβολήθηκε τ 1938.

λέξανδρος διαχειρίστηκε τν περιουσία του μέχρι τ 1918 κα μετ τν κατάσχεσι π τ Σοβιετικ κυβέρνησι λων τν διόκτητων κτάσεων νοίκιασε λίγα μόλις στρέμματα, σα δηλαδ μποροσε ν καλλιεργήσ μόνος του.



οκογένειά του ζοσε πολ φτωχικ κα ρκετς φορς εχαν μόνο τν οκονομικ δυνατότητα ν᾿ γοράσουν λάχιστους σπόρους παραίτητους γι τ σπορά. Πολλς φορς δν εχαν λογα κ πειδ κτασι τς γς πο μίσθωναν ταν 18 μίλια μακρι π τν πόλι, πήγαιναν μ τ πόδια νέβαιναν σ κάρρα πο κατευθύνονταν πρς τν περιοχ κείνη.

ταν ξεκίνησε μφύλιος πόλεμος, λέξανδρος μαζ μ τος δύο δελφούς του συμφώνησαν ν μ στραφον ναντίον τν διων τν συμπατριωτν τους κα ς κ τούτου ν μ συμμετέχουν στν πόλεμο.

Τ 1918 τν συνέλαβαν ο μπολσεβκοι κα τν καταδίκασαν σ θάνατο δι πυροβολισμο. Τν μέρα μως τς κτελέσεως τς ποινς, ζητώντας δεια γι ν πά ν ποχαιρετήσ τος συγγενες του, πενέβη Λευκς Στρατός, διωξε τος μπολσεβίκους π τν περιοχ κ τσι λέξανδρος σώθηκε π βέβαιο θάνατο.

Συνελήφθη ξαν τ καλοκαίρι το 1919 κα φυλακίστηκε γι λλη μι φορ στς φυλακς το Σάρατοβ. ταν ποφυλακίστηκε δήλωσε τι ποτέ δν εχε προσευχηθ τόσο νθερμα σο μέσα στ φυλακή, που θάνατος ταν πρ τν πυλν κα κανείς δν γνώριζε ποιός θ ταν πόμενος πο θ θυσίαζε τ ζωή του γι τ Χριστό.

Τ καλοκαίρι το 1923 ο ρχς συνέλαβαν πάλι τν λέξανδρο. νακριτς τν κατηγόρησε τι ργάνωνε μι φάρμα κτροφς βοοειδν κι φο τν κουσε ν μιλά μ λεπτομέρειες γι μι τέτοια πιχείρησι, θαύμασε μν τς γνώσεις του λλ ρνήθηκε ν το δώσ τν δεια ν λοποιήσ τν δέα του. Τέλη κτωβρίου το διου τους ποφυλακίστηκε κα πέστρεψε στν οκογένειά του.

λες ατς ο δοκιμασίες μαλάκωσαν τν ψυχή του κα δυνάμωσαν τν πίστι του.

Τ 1922 γραψε στ γυιό του, Θεόδωρο• «Σ λίγες μέρες ενε τ γενέθλιά σου. Γίνεσαι 21 τν, ρα νηλικιώνεσαι. Θ προσεύχωμαι, γόρι μου, νθερμα γι σένα ν βαδίζς τν πίγεια ζωή σου ξίως κα μ δικαιοσύνη –σο μπορες–, σζοντας τν ψυχή σου. Εχομαι Θες ν σο χαρίζ χαρά, δύναμι ψυχς κα σώματος, νδρεία κα τόλμη, κα δυνατ κα κλόνητη πίστι. Τν πίστι τι ζωή μας δν τελειώνει μ τ θάνατό μας. Τέτοιου εδους πίστι θ σ κάν ν μν προσκολλήσς τν πίγεια ζωή σου —πο ενε μικρς σημασίας— σ πράγματα ετελ, νήθικα κα ξευτελιστικά…Μόνο νας βαθει πιστς νθρωπος μπορε ν ενε ληθιν λεύθερος. ξάρτησί μας π τ Θε ενε μόνη ξάρτησι πο δ μς ποβιβάζει κα δ μς μετατρέπει σ λεεινος δούλους, λλ ντιθέτως μς ξυψώνει. Εμαι νας φτωχς κήρυκας κα δηγός, λλ θ θελα ν σο π μέσα π τν καρδι μου τ πς ασθάνομαι γι σένα κα τ τί σο εχομαι γι τ μελλοντική σου πνευματικ πορεία. Ν πιστεύς χωρς κανένα δισταγμό. Ν προσεύχεσαι θερμ μ πίστι τι Θες σ κούει. Ν μ φοβσαι τίποτα σ ατ τ κόσμο κτς π τ Θεό, κα ν καθοδηγς τ συνείδησί σου σύμφωνα μ τ θέλημά Του. Μν λαμβάνεις τίποτε λλο π ψιν σου. Ν μ προσβάλλς κανένα. Χριστς ν ενε μαζί σου, γόρι μου γαπημένο. μητέρα σου κ γ προσευχόμαστε γι σένα εχαριστώντας τον πο μς χάρισε τέτοιο γυιό… Σ γκαλιάζω νοερς, σ σταυρώνω κα σο στέλνω τν γάπη μου. Θες ν ενε μαζί σου. πατέρας σου».

Τ 1925 σύζυγος το λεξάνδρου Μαρία Φιοντόροβνα γραψε στ γυιό τους Θεόδωρο πο βρισκόταν στ ξωτερικό• «Θ θελα ν σο γράψω κάποια πράγματα γι τν πατέρα σου τ ποα σως ν σο ενε κάπως κατανόητα. λα ατ τ χρόνια πατέρας σου χει ριμάσει πνευματικά. Δν χω ξαναδε στ ζωή μου τέτοια πίστι, ερήνη κα γαλήνη ψυχς, τόση λευθερία κα δύναμι πνεύματος. Κι ατ δν ενε μόνο δική μου ποκειμενικ ποψι• τ βλέπουν λοι. Κα θέλω ν ξέρς τι μ᾿ ατ τν μπιστοσύνη στν πρόνοια κα τν γάπη το Θεο πορευόμαστε ς οκογένεια».

λέξανδρος ντώνοβιτς Μέντεμ (ΜΕΡΟΣ Β')

Ο πολλς ντιξοότητες κα δυσκολίες τς κυβερνήσεως μαζ κα μ τν σθένειά του νάγκασαν τν λέξανδρο ν μ μπορ πλέον ν ργαστ στ νοικιασμένα χωράφια πο βρισκόταν κτς τν ρίων τς πόλεως πο ζοσε. Οτε μως κα γι τ Σοβιετικ καθεστς το πέτρεψε συνείδησί του ν ργαστ.

γραψε λοιπν στ παιδιά του γι ατή του τ δυσκολία•
«Δν μφιβάλλω τι πιθανν ν ξίζω ν κατηγορηθ γι ατή μου τ στάσι. Λένε τι γώ, νας ντρας γεμτος δύναμι κα γεία, ρνομαι ν δεχτ μι δουλει π τ σοβιετικ καθεστώς. Πς μως ν δεχτ ν δουλέψω γι τος λστς τς ωσικς γς; Κα γι᾿ ατή μου τ στάσι μ κατηγορον λέγοντάς μου “πς λοι ο λλοι δουλεύουν κατ νάγκη, ν σ δν τ κάνεις. Μήπως θεωρες τν αυτ σου κάτι τ διαίτερο;”. χι, δν φέρομαι λαζονικά• πλ δν μπορ ν σκεφτ τι Θες σζοντάς με π λες ατς τς δοκιμασίες θέλει ν πηρετήσω τος νθρώπους πο πρόδωσαν τ χώρα μας. Προτιμ ν πεθάνω π τν πενα παρ ν δουλέψω γι᾿ ατούς… Πρέπει ν περιμένουμε πομονετικ ν μς λευθερώσουν κάποιοι π᾿ ατ τ δύσκολη κατάστασι πο χουμε περιέλθει».

ργότερα γραψε στ γυιό του γι τν κατάστασι τς χώρας•
«Σ παρακαλ, μν πιστεύεις λα ατ πο λένε γι νάπτυξι τς βιομηχανίας κα ποκατάστασι τς γροτικς οκονομίας. λες ο πληροφορίες ενε κατασκευασμένες. Ο γρότες ενε ξαθλιωμένοι, δν γνωρίζω κανένα ν χει στν κατοχή του 3 λογα κα ο τιμς λων τν γροτικν προϊόντων ενε περβολικές. παραγωγ τν χωρικν χει μειωθ στ πακρο…Ο πιέσεις στν κκλησία χουν αξηθ γι κόμη μία φορά, κα μητροπολίτης Πέτρος ενε στ φυλακή… ( μετέπειτα ερομάρτυρας Πέτρος Polyansky). Στν Καύκασο πραν λες τς ρθόδοξες κκλησίες κα τς δωσαν στ “Ζωνταν κκλησία”, σ᾿ ατος δηλαδ πο πηρετον τν ντίχριστο. Πρς τ παρν στν περιοχή μας δν χουν φτάσει κόμη ατο τς “Ζωντανς κκλησίας”, λλ ενε ζήτημα χρόνου ν ρθουν, κα τότε θ εμαι πρτος πο θ σκοτώσουν. Δν χω τ παραμικρ χνος φόβου γι᾿ ατό. ντίθετα, θ εμαι διαίτερα χαρούμενος… Εθε ν γίν τ θέλημα το Θεο. μες θ κάνουμε ατ πο πρέπει κι ν θέλ Θες θ χύσουμε κα τ αμα μας. Ν χς τν ελογία μου, γόρι μου, γι λη σου τ ζωή. Ζσε πλ, τίμια, μ φόβο Θεο. Ποτέ ν μν πελπιστς».



Τ 1928 λέξανδρος συνελήφθη κα κρατήθηκε στς φυλακς το Σάρατοβ. φο τελείωσε νάκρισi π τς σοβιετικς ρχές, το παγορεύθηκε παραμονή του στς ξι μεγάλες πόλεις τς ωσίας κα τσι γκαταστάθηκε στν πόλι Σύζραν. κείνη τν ποχ εχε πεθάνει γυναίκα του, γι᾿ ατ τν συνώδεψαν στν ξορία ο δυό του κόρες.

Τ φθινόπωρο το 1930 λέξανδρος συνελήφθη ξανά. νακριτς τν ρώτησε γι τ πολιτικά του φρονήματα κ κενος πάντησε τι δν σχολεται μ τν πολιτικ κι τι ενε ντίθετος μ τ πρόγραμμα πο κολουθε τ κομμουνιστικ κόμμα. λέξανδρος εχε φοβερ ατοκυριαρχία κα τιμιότητα, παρ᾿ λο πο πέφερε π φυματίωσι στ πνευμόνια γι πολλ χρόνια. νακριτς πέμενε τι πρέπει ν᾿ παντήσ σ᾿ λες τς ρωτήσεις πο το ποβάλλει, λλ λέξανδρος ς πόφοιτος τς νομικς σχολς πάντησε ς ξς.
–Δν γνωρίζω κανένα στν πόλι Σύζραν κα δν πισκέπτομαι οτε μ᾿ πισκέπτεται κανείς. Ενε λάχιστοι κενοι πο ετε γνωρίζω τ πίθετό τους ετε τος γνωρίζω φυσιογνωμικά. πίσης πάρχουν κα νθρωποι πο χαιρετ στ δρόμο μ γνωρίζοντας κν τ πίθετό τους. τσι μο ενε δύσκολο ν κατονομάσω νθρώπους πο γνωρίζω φυσιογνωμικ κα μόνο, μις κα οτε τος γνωρίζω καλ οτε ενε φίλοι μου.
πάρχουν νθρωποι πο γνωρίζεις στν πόλι Σύζραν; ρώτησε νακριτής.
πάρχουν νθρωποι πο ξέρω στν πόλι, λλ δν μπορ ν τος κατονομάσω διότι δν τος θυμμαι.
—Πολίτη Μέντεμ, ρνεσαι ν νομάσς τος νθρώπους πο ξέρεις;
ρνομαι, διότι δν θυμμαι.
π τν πάντησί σου, πολίτη Μέντεμ, συνάγεται τ συμπέρασμα, τι π τ μία πάρχουν νθρωποι πο γνωρίζεις, κα π τν λλη δν τος γνωρίζεις.
τσι κριβς ενε.
Μι τέτοια πάντησι φερε τν νακριτ σ διέξοδο. τσι νάγκασε τν λέξανδρο ν γράψ τ παρακάτω παγορευμένο κείμενο. «πογράφω τι στς 28 Δεκεμβρίου το 1930 ρνήθηκα ν κατονομάσω τος νθρώπους τς πόλεως Σύζραν στν νακριτ πο ταν ντεταλμένος ν μ νακρίν κ᾽ἔτσι μποδίζω τν διαλεύκανσι τς ποθέσεως. ς κ τούτου δν ενε πεύθυνο τ τμμα νακρίσεων τς Σύζραν ν κολουθήσ τς προβλεπόμενες νομικς διαδικασίες γι σο διάστημα θ εμαι π κράτησι».

φο πέγραψε τ κείμενο ατό, λέξανδρος γραψε τν ξς προσθήκη• «π᾿ λους τος νθρώπους πο γνωρίζω τ νομα, πίθετο κα πατρώνυμό τους, θυμμαι λάχιστους τν παροσα στιγμή, κα ρνομαι ν τος κατονομάσω, διότι δν ενε δυνατν νθρώπους πο θυμμαι κατ τύχη ν τος κατονομάσω κα ς κ τούτου ν διαπράξω ναντίον τους δικία». τσι πόθεσι δν κδικάστηκε ποτέ.

Στς ρχς το 1931 ο δύσκολες συνθκες στ φυλακ χειροτέρεψαν τν γεία του, κα στς 22 Φεβρουαρίου μεταφέρθηκε στ ατρεο τς φυλακς μ βαρει φυματίωσι. Μόλις ο δυό του κόρες πληροφορήθηκαν τν πιδείνωσι τς γείας του, πραν τν δεια ν τν πισκεφθον στ φυλακ τν πόμενη μέρα. ταν μως πολ ργά. ταν φτασαν τν λλη μέρα στ φυλακή, πληροφορήθηκαν τι εχαν θάψει τν πατέρα τους τ προηγούμενο βράδυ κα ο φρουρο ρνήθηκαν ν τος ποδείξουν τν τόπο.

λέξανδρος ντώνοβιτς κοιμήθηκε ν Κυρί στ ατρεο τς φυλακς τν 1 πριλίου το 1931. κηδεία του γινε ρήμην του στν καθεδρικ να τς Σύζραν.

ωσικ κκλησία τν κατέταξε στος γίους τ 2000 κα τιμ τ μνήμη του στς 10/23 Νοεμβρίου. ζω κα τ μαρτύριό του εθε ν μπνέουν κ μς σήμερα.

Νεομάρτυρες τς ωσίας, πρεσβεύσατε πρ μν.

[π τ περιοδικ «Orthodox Word», τ. 282-283/2012

μετάφρασις• ερ μον γίου Αγουστίνου Φλωρίνης]


Δεν υπάρχουν σχόλια: