Η
μεγάλη αγάπη του για την προσευχή
Αφιέρωνε
πολύ ώρα στην προσευχή· εξάλλου, η προσευχή είναι αρετή και μητέρα των αρετών
και ως μητέρα μυσταγωγεί τη σύναψη με τον Θεό, κατά τον Μάρκο τον ερημίτη. Ο
γέροντας κατέστη ο ίδιος μια αδιάλειπτη προσευχή, με την ενοποίηση που
προσφέρει η προσευχή στον άνθρωπο μέσα του και με τον Θεό. Έκαμε τις ακολουθίες
του νυχθημέρου επί καθημερινή βάση, του μεσονυκτικού, του όρθρου, διάβαζε
παράκληση και μνημόνευε πλήθος ονομάτων, τα απογεύματα διάβαζε τον εσπερινό και
το απόδειπνο, αγρυπνούσε και έλεγε την ευχή στον Κύριο, στη Θεοτόκο και σε
διάφορους αγίους της εκκλησίας. Πολλές φορές για ώρες προσευχόταν έτσι, αν
λειτουργούσε διάβαζε την ακολουθία της θείας μεταλήψεως και μετά την
ευχαριστία. Στην εκκλησία ως τα βαθιά του γεράματα κατά τη διάρκεια των ακολουθιών
και της θείας λειτουργίας προσευχόταν όρθιος ή γονατιστός.
Νήστευε
όλη την διάρκεια του έτους, έτρωγε μια σούπα με ρύζι, καρότα και πατάτες. Ακόμα
και στη διάρκεια των ασθενειών του δεν άλλαζε την συνήθειά του, όσο και αν
επέμεναν τα παιδιά του και οι γιατροί. Συνέχεια αναφερόταν στο μαρτύριο του
Χριστού, το οποίο έπαθε για εμάς, στις ύβρεις και τους εξευτελισμούς, στο
μαστίγιο στη φραγγέλωση και στον σταυρικό θάνατο, ώστε να κατανοήσουμε την
μεγάλη αγάπη του Κυρίου προς εμάς, αλλά και για να είναι παράδειγμα υπομονής
και ταπείνωσης στις διάφορες δοκιμασίες μας, και να διάγουμε την ζωή μας με
δοξολογία, αποβλέποντες στον στέφανο της αιωνίου ζωής κατά την ημέρα της
δευτέρας παρουσίας Του. Αυτή η μεγάλη αγάπη του Κυρίου προς εμάς είναι που
έλκυε και οδηγούσε τον ίδιο σε τέτοια μέτρα ασκήσεως.
Ο
π. Σωτήριος Βραμπάκης, που στα γεράματα του π. Ιωάννη ερχότανε με εντολή της
Μητροπόλεώς μας να τον βοηθήσει στη λειτουργία, αφού λειτούργησε κάποτε μαζί με
τον Γέροντα κι εμένα στον Άγιο Γεώργιο Νεοχωρίου, μου πρότεινε να πάμε για έναν
καφέ. Εγώ επέμενα να περιμένουμε και τον Γέροντα και μου απάντησε γνωρίζοντας
τις συνήθειες του γέροντα: «Τον παπαΓιάννη; Το μεσημέρι θα βγει από την
εκκλησία!». Αργότερα ρώτησα την πρεσβυτέρα του Πολυξένη αν είχε συνήθεια να
μένει προσευχόμενος στον Ναό μετά από την θεία λειτουργία και τότε μου
αποκάλυψε πως ερχόταν κατά τη μία με δύο το μεσημέρι στο σπίτι. Η απάντησή της
με κατέπληξε γιατί πέραν του ότι ήταν μεγάλος στην ηλικία, ήταν και πολύ
φιλάσθενος. Βυθισμένος κάποια νύχτα μέσα στο πέλαγος μιας τέτοιας προσευχής
προς την θεομήτορα ο Γέροντας Ιωάννης. η οποία ξεκίνησε το βράδυ και τελείωσε 7
ώρες μετά, λέγοντας το «Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς» και εναλλάσσοντάς το με
τους χαιρετισμούς της Παναγίας μας.
Έξαφνα εμφανίστηκε ζωντανά μπροστά του μέσα
σε φως η Κυρία Θεοτόκος ανάμεσα σε δύο χορούς αγίων γυναικών, οι οποίες έψαλλαν
διάφορους θεομητορικούς ύμνους, από τα δεξιά ο χορός των μαρτύρων γυναικών που
υπέφεραν βίαιο θάνατο για τον Χριστό και από τα αριστερά των οσίων γυναικών που
έλαμψαν με την άθλησή τους αφήνοντας όλα τα εγκόσμια. Τότε η Θεομήτωρ μέσα στη
δόξα της τον χαιρέτισε και του είπε να συμβουλεύει όλους και κυρίως τους
κληρικούς να καταφεύγουν στις πρεσβείες της και θα λαμβάνουν μεγάλη χάρη στο
όνομά της. Αμέσως χάθηκαν όλα και από την μεγάλη χαρά ο ίδιος λιποθύμησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου