Όταν ήμουν αρχάρια αδερφή, έχοντας μείνει στο μοναστήρι για δύο χρόνια, ο Ευσεβής είχε μείνει μαζί μας στο μοναστήρι για λίγες μέρες. Ήταν γύρω στο 2006.
Ένα πρωί, είχε στο χέρι του ένα κουτάκι μπύρα, από το οποίο συνέχιζε να «δοκιμάζει», και επανειλημμένα αναφώνησε: «Τι ωραία που είναι, αγαπητή!». Προφανώς ερχόταν προς το μέρος μου, προσέχοντας τι έκανε. Στο μυαλό μου γεννήθηκαν σκέψεις αμφιβολίας και κρίσης. Σκέφτηκα ότι ένας άνθρωπος με επιλεγμένη χριστιανική ζωή δεν θα έκανε κάτι τέτοιο και ότι μάλλον δεν είναι τόσο άγιος όσο νομίζουν οι άνθρωποι.
Κάποια στιγμή, όμως, χαμογελώντας, μου δείχνει την μπύρα και με ρωτάει αν είναι ανοιχτή ή όχι. Πράγματι, η μπύρα δεν άνοιξε καν, και ο Ευσεβής μιμήθηκε μόνο το γεγονός ότι θα έπινε από αυτήν. Το μάθημα όμως ήρθε όταν μου έδειξε το κεφάλι του, λέγοντας κάτι μπερδεμένο, σταμάτα να κρίνεις από την εμφάνιση. Αυτός ήταν ο ευσεβής τρόπος του Ευσεβή να με διορθώσει.
Μια άλλη φορά, τον ρώτησα πώς να ταπεινωθω. Απέφευγε την απάντηση για πολλή ώρα, προσποιούμενος ότι δεν με άκουσε. Τότε, σε μορφή αστείου, αλλά πολύ πιεσμένος, μου είπε: «Σώπα, σκάσε, ταπεινά!». Κάποια στιγμή νόμιζα ότι δεν ήθελε να μου απαντήσει, αλλά αργότερα κατάλαβα ότι η σιωπή ήταν η απάντηση.
Rasofora Ecaterina,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου