Τα δύο εισιτήρια

 

- Σοφία μου γλυκιά, γράφει η Ιωάννα Παπαπαύλου σε μια προσωπική μας επικοινωνία, τα Ιεροσόλυμα με πληγώνουν. Αν μπορούσα να πετάξω τώρα θα ήμουν εκεί. Το πρώτο κάλεσμα ήταν από την υπεραγια Θεοτόκο. Την είδα ψηλή γλυκιά όμορφη ως καλόγρια να μου λέει το θυμάμαι και κλαίω.

- Παιδί μου εκεί που λαχταράς να πας θα πας και μου δίνει δύο εισιτήρια πράσινο με άσπρο.

- Μου χαμογέλασε στον παραστάτη της πόρτας μ ένα γλυκό, πολύ γλυκό μειδίαμα που σεμνότερο δεν έχω ξαναδεί. Τι πρόσωπο ήταν αυτό! Γλυκιά μου Παναγία. Την άλλη μέρα ξύπνησα με μια χαρά με μια χαρά για τρεις μέρες ήμουν σ` αυτή την κατάσταση. Αναγεννήθηκα το 1998 τέλος αρχές του 1999, τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου. Με τα ζαχαρωτάτου θεού, τις καραμελίτσες, τον πρώτο έρωτα. Το πάθος. Το δεν καταλαβαίνω τίποτα, παντού για τον Χριστό. Αχ! 0 πρώτος έρωτας, ο ενθουσιασμός. Τώρα ήρθε η αγάπη! Μέστωσε. Από τον έναν μεγάλο ανάστημα πνευματικό στο άλλο..Τώρα κι αυτοί μου λένε εσύ πια τα ξέρεις όλα. Μάλλον λέω εγώ τώρα τα μαθαίνω απ' την αρχή με τον δύσκολο τρόπο. Τώρα δίνω τις εξετάσεις μου. Τώρα δεν έχω βοήθεια από άνωθεν.Στο τέλος τι θα γράψω και πώς θα περάσω; Αλλά δεν μ' απασχολεί, Σοφία μου, τόσο πολύ αυτό. Μ’ απασχολεί

να αγαπήσω τον θεό. Αυτόν που μου είπε ότι τόσο πολύ μ αγαπάει! Αμήν. Κι αυτό βιωματικό. Σοφάκι μου γλυκό. Πώς και δεν σ είχα γνωρίσει;