Τὰ μάτια τοῦ πατρός Παταπίου γέμισαν δάκρυα καὶ ἡ φωνή του κόμπιασε ὅταν μὲ εὐχαρίστησε γιὰ τὰ χειρόγραφά μου γιά τό προσκύνημα στήν “Κεχαριτωμένη” ποὺ πρῶτος αὐτός ἐδιάβασε, γιὰ νὰ μοῦ δώσει τὴν εὐλογία καὶ τὴν ἄδειά του πρίν τὰ προχωρήσω γιὰ δημοσίευση. Ἦταν πολὺ εὐγνώμων, ποὺ κάποιος ἔγραψε τὸ ἱστορικὸ τοῦ μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου Γέροντά του Έπιφανίου καὶ ὅπως ἁπλὰ μοῦ εἶπε πὼς ποτὲ δέν φανταζόταν ὅτι αὐτὸς θὰ ἦταν ἕνας γιατρός, ποὺ δέν ἦταν κἂν πνευματικοπαίδι του.
Προσωπικὰ πιστεύω πὼς οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀνήκουν σὲ ὅλο τὸ ποίμνιο ἐξίσου καὶ ὁ Γέροντας Έπιφάνιος εἶναι ἕνας μεγάλος Ἅγιος τοῦ 20ου αἰῶνα, ποὺ ἔχει ἤδη άγιοκαταχθεῖ μέσα στὴν συνείδησή μας.
Στέφανος Δημόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου