Μια μέρα, ένας σοφός έκανε στους μαθητές του την εξής ερώτηση: «Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν είναι θυμωμένοι;»
«Κραυγάζουμε γιατί χάνουμε την ψυχραιμία μας», είπε ένας από αυτούς.
«Μα γιατί να ουρλιάζεις, όταν ο άλλος είναι ακριβώς δίπλα σου;» ρώτησε πάλι ο σοφός.
«Λοιπόν, φωνάζουμε για να βεβαιωθούμε ότι μας ακούει ο άλλος», προσπάθησε ένας άλλος μαθητής.
Ο κύριος ρώτησε ξανά: «Ωστόσο, δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε πιο αργά, χαμηλόφωνα;»
Καμία όμως από τις απαντήσεις που ελήφθησαν δεν ικανοποίησε τον σοφό. Στη συνέχεια ξεκαθάρισε: «Ξέρεις γιατί φωνάζουμε ο ένας στον άλλον όταν είμαστε θυμωμένοι; Η αλήθεια είναι ότι όταν δύο άνθρωποι τσακώνονται, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ. Για να καλύψουν αυτή την απόσταση, πρέπει να φωνάζουν για να ακούνε ο ένας τον άλλον. Όσο πιο θυμωμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά πρέπει να φωνάζουν, λόγω της ακόμα μεγαλύτερης απόστασης.
Από την άλλη, τι συμβαίνει όταν δύο όντα είναι ερωτευμένα; Δεν ουρλιάζουν καθόλου. Μιλουν αργά, απαλά. Γιατί; Γιατί οι καρδιές τους είναι πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι πολύ μικρή. Μερικές φορές, οι καρδιές τους είναι τόσο κοντά που δεν μιλούν πια, απλώς ψιθυρίζουν, μουρμουρίζουν. Και όταν η αγάπη είναι ακόμα πιο έντονη, δεν χρειάζεται καν να ψιθυρίζουν, απλά πρέπει να κοιτάξουν ο ένας τον άλλον και οι καρδιές τους να καταλάβουν η μία την άλλη. Αυτό συμβαίνει όταν δύο αγαπημένα όντα έχουν στενές καρδιές».
Τέλος, ο σοφός καταλήγει λέγοντας: «Όταν μιλάτε, μην αφήνετε τις καρδιές σας να χωρίζονται μεταξύ τους, μην λέτε λόγια που θα σας απομακρύνουν περισσότερο, γιατί θα έρθει μια μέρα που η απόσταση θα είναι τόσο μεγάλη που οι καρδιές σας δεν θα βρουν ποτέ τον δρόμο της επιστροφής».
Augustin Paunoiu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου