«Γνώριζα μια φτωχή χήρα στη χώρα, με έξι παιδιά, χωρίς πλούτη και χωρίς καμία υποστήριξη εκτός από μια φτωχή πολεμική σύνταξη. Πηγαίνοντας στο σπίτι της για να της δώσω μια μικρή βοήθεια, τη ρώτησα:
- Με τι ζεις; Με τι ταΐζετε και ντύνετε τα παιδιά σας;
- Με αυτό το Ψαλτήρι - απάντησε η γυναίκα. Προσεύχομαι τρεις φορές την ημέρα και κάθε απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ, και ο Κύριος μου στέλνει βοήθεια από εκεί που δεν τό σκέφτομαι καν. Μόλις αυτή την εβδομάδα, το ψωμί μου μαγειρεύτηκε. Τι έπρεπε να κάνω; Επέκτεινα την ώρα της προσευχής μου μέχρι τα μεσάνυχτα. Και ακριβώς όταν πρόκειται να πάω για ύπνο, ακούω κάποιον να χτυπά το παράθυρο. "Ποιος είναι? Τι θέλεις;» «Είμαι ο Ν. Ν., αυτός που σου έφερε κάποτε λίγο σιτάρι. Τώρα έρχομαι με το καρότσι από τη χώρα και σκέφτηκα να σε βοηθήσω. Μου πήγε πολύ καλά η δουλειά στην χώρας και με βοηθούσε ο Θεός, θα σε βοηθησω κι εγώ, γιατί είσαι μια φτωχή και ταλαιπωρημένη γυναίκα... Αυτή τη φορά, κοίτα, σου αφήνω ένα ολόκληρο τσουβάλι σιτάρι. ."
Ω, πόσο φροντίζει ο Κύριος ακόμη και σήμερα για όλους εκείνους που αναζητούν πρώτα τη Βασιλεία Του!
Τη μεγάλη ημέρα της Πεντηκοστής, όταν η Βασιλεία του Θεού κατέβηκε μεταξύ των τριών χιλιάδων, η Γραφή μας λέει ότι «δεν υπήρχε κανένας που να του έλειπε τίποτα» (Πράξεις 4, 34).
Αλλά οι σημερινοί άνθρωποι δεν επιζητούν πρώτα τη Βασιλεία του Θεού, δεν την επιδιώκουν καθόλου, και γι' αυτό δεν ξεφορτώνονται πια τις κακουχίες και τις δυσκολίες».
Ιερέας Ιωσήφ Τρίφα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου