Ένα πρωί ο π. Ηγούμενος Loanichie από την Ιερά Μητρόπολη
με πλησιάζει και μου λέει, δείχνοντας μια κυρία: "Κοίτα, αυτή η κυρία ήρθε από τη Βουλγαρία και δεν ξέρει ρουμανικά, εσύ ξέρεις ρωσικά, προσπάθησε να μιλήσεις ρωσικά μαζί της, να δούμε τι θέλει - αν ξέρει και ρωσικά". πράγματι, η κυρία ήξερε ρωσικά. Χάρηκε που μπορούσε να πει τον πόνο της και, κλαίγοντας, μου είπε ότι έχει μόνο έναν γιο, που ήρθε στο κολέγιο στο δεύτερο έτος και ξαφνικά τρελάθηκε, αλλά σε τόσο βαριά μορφή που τον κρατάει σε κλουβί. .
Πάντα ήταν πιστή, αλλά ο άντρας της είναι άθεος και πάντα έβριζε το παιδί του και τον Θεό. Πήγαινε πάντα στην εκκλησία, προσευχόμενη με δάκρυα για το παιδί της ένα βράδυ ονειρεύεται μια ψηλή γυναίκα, ντυμένη στα μαύρα, που του λέει: «Αν θέλεις το παιδί σου να είναι υγιές, έλα σε μένα». Η γυναίκα δεν τη ρώτησε πού να πάει και ποιος είναι αυτός που ονειρευόταν.
Περίπου δύο μήνες αργότερα, ονειρεύεται ξανά την ίδια γυναίκα που του λέει τα ίδια με την πρώτη φορά. Τότε τη ρωτά: «Μα ποια είσαι και πού να πάω;». Εκείνη απάντησε: «Είμαι η Αγία Παρασκευη από το Ιάσιο!».
Η κυρία από τη Βουλγαρία ζούσε ακριβώς στην πρωτεύουσα της χώρας - τη Σόφια. Αμέσως πήγε στην πρεσβεία και παίρνοντας το διαβατήριό του ήρθε στην Αγία Παρασκευή. Με ρώτησε τι να κάνει, πώς να προσευχηθεί στην Αγία Παρασκευή για τον γιο της; Όλη την ημέρα δεν απομακρύνθηκε από το ιερό λείψανο μέχρι το βράδυ και μετά έφυγε.
Μετά από ένα χρόνο ήρθε με την 90χρονη μητέρα της για να ευχαριστήσει την Αγία Παρασκευή που το αγόρι της έγινε απόλυτα υγιές και συνεχίζει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου