Πολλές φορές έχω σκεφτεί πώς και φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, πώς είμαστε ένα βήμα πριν την εξαφάνιση; Πώς γίνεται οι επίκαιροι άρχοντες του κόσμου να απειλούν ο ένας τον άλλον με την καταστροφή του;
Λοιπόν, χάρη στην ευημερία, τον καταναλωτισμό, την ληστρική συμπεριφορά, η ανθρωπότητα έχει βυθιστεί σε μια βαθιά και ανίατη σχιζοφρένεια.
Από τη στιγμή που επιβάλαμε τη διαστροφή ως κανονικότητα, ανάψαμε τις φλόγες της κόλασης μέσα μας και τη φωτιά των Σοδόμων.
Από τη στιγμή που εν γνώσει μας αγνοήσαμε δισεκατομμύρια πεινασμένους ανθρώπους, ανοίξαμε τις Πανταγρουελικές πηγές του αρχαίου δράκου που μας καταβροχθίζει σιγά σιγά.
Από τη στιγμή που νομοθετήσαμε το δικαίωμα στη δολοφονία, σκοτώνοντας τα ιερά μωρά στις σφαγείς μήτρες του θανάτου, ξεκλειδώσαμε τον κόσμο για τους διαβόλους, τους δολοφόνους από τη δημιουργία του κόσμου.
Από τη στιγμή που επιβάλαμε την αμαρτία ως κανόνα, τον συγκρητισμό ως έργο, την εκτροπή ως φορέα, την υπερηφάνεια, τη μητέρα των διαβόλων ως αξιοπρέπεια, τη φιλαργυρία ως διατήρηση (έκφραση κακοφωνίας), τη συκοφαντία ως πρότυπο, την ολιγοφρένεια ως απαραίτητο συστατικό επιτυχίας αρχίσαμε να τρελαινομαστε σαν είδος .
Εξ ου και η ανόητη δικαιολογία της εξόντωσης του άλλου, κατά το πρότυπο της καταφάγης κόλασης.
Από τη στιγμή που εκδιώξαμε τον Θεό από τον κόσμο, μέσω του πάθους, μπήκαμε στην κολασμένη λογική του μη όντος και ως εκ τούτου του αφανισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου