Όταν ήρθα στο μοναστήρι Žiča το 1939, ο πατέρας Γαβρίλο μου είπε κάποτε:
- Μικρε, εδώ, όταν έρχεται κάποιος στο μοναστήρι, παίρνει τον κληρικό που θέλει.
Εδώ είμαι, ο Vasian, ο Arsenije, ο Danilo και άλλοι...
Του λέω - θέλω να μείνω μαζί σου!
Λέει - Είμαι πολύ θυμωμένος.
Είπα - είμαι κι εγώ!
- Ω, γράψε το!
Από αυτόν έμαθα βυζαντινή μουσική
ανάγνωση και μοναστική παιδεία.
Όσο ζούσε, ένιωθα σαν να ήμουν κάτω από ένα τέτοιο κάλυμμα που ήταν προστατευμένο από όλους τους ανέμους.
Αυτό που μου λέει το ξέρω διακόσια τοις εκατό ότι είναι σωστό, δεν χρειαζόμουν άλλον!
Από τη μνήμη του πατέρα Πέτρου για τόν γέροντα του Γαβριήλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου