"Καί ἂφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν"

"Καί ἂφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν"

Ὃταν προφέρω τή λέξη συγγνώμη, αἰσθάνομαι ἀνάλαφρη τήν καρδιά μου ἀπό ὃλα, ὃσα τή βαραίνουν. Ὂχι, ὂχι, Πατέρα μου, δέν θέλω μόνο νά διώχνω μακριά μου ἐξορίζοντας ἀπό τήν καρδιά μου τό μῖσος ἢ τά παράγωγά του εἰς ὓψος καί εἰς βάθος μέσα της. Θέλω νά ἐξαλείφω ἀκόμα καί τήν ὃποια θύμηση, πού μέ κάνει νά πονῶ.

Ὢ Πατέρα μου, ἂν πρέπη νά μέ συγχωρῆς, ὃπως καί ἐγώ συγχωρῶ, τί εὒτυχία, τί χαρά, τί γλυκύτητα βασιλεύει μέσα μου! Ὃμως βλέπεις πώς δέ θέλω τό κακό κανενός. Δέν μισῶ κανέναν. Δέν κρατῶ κακία γιά κανέναν. Τό ξέρεις πώς τά ξεχνῶ ὃλα ἢ πιό σωστά, ἀγωνίζομαι νά τά ξεχνῶ ὃλα, μά ὃλα. Ἒτσι δέν θέλεις, Πατέρα;

Μέ ἒχουν πληγώσει κάποιοι

 μέ τά λόγια τους΄τό ξεχνῶ΄

 μέ τίς πράξεις τους΄ τό ξεχνῶ΄

μέ τίς σκέψεις τους΄ τό ξεχνῶ΄

μέ τίς ἐπιθυμίες τους΄ τό ξεχνῶ.

   Εἶναι ὃμως ἀλήθεια, Πατέρα, πώς καί ἐγώ ἒχω πληγώσει πολλούς ἢ λίγους, δέν ξέρω, μέ τούς ἲδιους  ἢ καί περισσότερους τρόπους , πού ἀναφέρω πιό πάνω τά ξεχνᾶς ὃλα αὐτά, δέν εἶναι ἒτσι;  Τό ξέρεις πώς φρόντισα νά ζητήσω τή συγγνώμη ἀπό ὃσους ξέρω πώς  πλήγωσα καί στενοχώρησα. Ἀλλά γιά ἐκείνους, πού δέν ξέρω ἢ δέν θυμᾶμαι πώς πλήγωσα, παρακαλῶ, πληροφόρησέ τους Ἐσύ, ζητώντας ἀπό Σένα τή συγγνώμη γιά ὃ,τι ἒκανα εἰς βάρος τους ἐν γνώσει ἢ κυρίως ἐν ἀγνοία μου. Ὢ, Πατέρα μου, εἶσαι τόσο ἀγαθός! Καί μάλιστα μέ τέτοιο τρόπο καί σέ τόσο  βαθμό πολύ ἀγαθός, ὣστε νά δείχνης τήν ἀνεννόητη καλωσύνη Σου ἀκόμη καί στόν ἀχρεῖο ἐμένα, τό πιό ἁμαρτωλό παιδί Σου, πρῶτο ἀνάμεσα καί στούς πρώτους καί πιό μεγάλους ἁμαρτωλούς.

Ἱερομ. Εὐσεβίου, "ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΙΚΕΣ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΙΚΕΣΙΕΣ".