Κάποιοι, λέει, πῆγαν στόν Κύριο καί τοῦ εἶπαν γιά τούς Γαλιλαίους πού τούς σκότωσε ὁ Πιλάτος καί πώς ἂλλοι δεκαοχτώ σκοτώθηκαν, ὃταν ἒπεσε ἐπάνω τους ὁ Πύργος τοῦ Σιλωάμ.Καί ὁ Κύριος τούς ἀπάντησε: Ἒχετε τήν ἐντύπωση πώς αὐτοί οἱ Γαλιλαῖοι ἦταν περισσότερο ἁμαρτωλοί ἀπό τούς ἂλλους Γαλιλαίους ἢ ἐκεῖνοι οἱ δεκαοχτώ πού σκοτώθηκαν, ὃταν ἒπεσε ἐπάνω τους ὁ Πύργος τοῦ Σιλωάμ, ἦταν περισσότερο ἁμαρτωλοί καί ἒνοχοι ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ ἀπό ὃλους ὃσοι μένουν στήν Ἱερουσαλήμ; Σᾶς διαβεβαιώνω πώς δέν ἦταν. Ἂν ὃμως δέν μετανοήσετε, ὃλοι σας μέ τόν ἲδιο τρόπο θά χαθῆτε.
Ἐδῶ ὁ Κύριος μᾶς πληροφορεῖ, ὃτι γιά λόγους, πού ὁ Θεός κρίνει, συμβαίνει κάποιοι νά πέφτουν θύματα ἀτυχημάτων ἢ ἂλλων ἀντίξοων περιστάσεων. Αὐτό δέν σημαίνει πώς εἶναι περισσότερο ἁμαρτωλοί ἀπό ἂλλους συνανθρώπους τους πού δέν ὑφίστανται κάτι ἀνάλογο. Τά συμβάντα εἶναι γιά τούς ἂλλους προειδοποιητικά. Τούς γίνεται προειδοποίηση πώς ὁ κίνδυνος νά πάθουν καί αὐτοί κάτι ἀνάλογο ὑπάρχει πάντοτε. Καί ἑπομένως τά ἀτυχήματα αὐτά ἒχουν χαρακτῆρα προειδοποιητικό γιά τούς ἂλλους πού καλοῦνται σέ μετάνοια.
Ὁ θάνατος ἀποτελεῖ μιά πραγματικότητα πού μέ κανένα τρόπο δέν μποροῦμε νά ἀρνηθοῦμε. Τήν ἒζησε, τή ζῆ καί θά τή ζῆ ἡ ἀνθρωπότητα ὃσο θά ὑπάρχη. Καί ἀσφαλῶς θά ἒχουμε πολύ πιό ἒντονες μορφές θανάτου ὃσο περνοῦν τά χρόνια παρά τήν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης καί τῶν μέσων καταπολεμήσεως τῶν θανατηφόρων αἰτίων γιά τόν ἂνθρωπο. Ἢδη, ἂν οἱ σχετικές εἰδήσεις εἶναι ἀληθινές, λέγεται, ὃτι στά προσεχῆ χρόνια θά αὐξηθοῦν κατά μεγάλο ποσοστό οἱ θάνατοι ἀπό τόν καρκίνο στόν χῶρο τῶν βιομηχανικά καί ὑλικά ἀναπτυγμένων χωρῶν. Καί νά εἶναι μόνο αὐτή ἡ αἰτία τῶν θανάτων; Πόσα ἂλλα αἲτια θανάτου δέν ὑπάρχουν καί δέν παρουσιάζονται διαρκῶς καί ἂλλα νέα! Καί μόνο τά ἀτυχήματα πού συμβαίνουν καθημερινά μέ τά τροχαῖα, πού θερίζουν ἀδυσώπητα ψυχές καί δέν φαίνεται νά βάζουμε γι'αὐτά μυαλό οἱ ἐπιζῶντες, λένε κάτι τό πολύ ἀνησυχητικό.Ἂν ὃμως οἱ ἐκτός πίστεως δέν θέλουν συνήθως νά σκεφθοῦν τόν θάνατο, ἀλλά προσπαθοῦν νά τόν ἐξορίσουν ἀπό τή σκέψη τους, δέν πρέπει νά συμβαίνη τό ἲδιο μέ τούς πιστούς. Γιά τόν πιστό ἡ μελέτη θανάτου δέν εἶναι μιά γεμάτη τρόμο καί φρίκη θεώρησή του οὒτε καί διακατέχεται ἀπό μιά πεισιθάνατο τάση, ἀλλά, ἀντίθετα ἀπ'ὃ,τι νομίζεται ἀπό πολλούς, εἶναι ζωοποιός καί ἐνισχυτική στόν πνευματικό του ἀγῶνα ἐνέργεια, γιατί ὁ πιστός ἐνισχύεται στήν πραγματική ἐκτίμηση τῆς ζωῆς καί τῆς δικῆς του καί τῶν ἂλλων καί ἀποτελεῖ σωτήριο δύναμη προχωρήσεως σέ βαθμούς ἀρετῆς ὑψηλότερους καί σέ διαρκῆ γρήγορση καί προσοχή στόν ἀγῶνα τοῦ καλοῦ.
Ἱερομ. Εὐσεβίου, "ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΝΕΥΜ.ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ. Τόμος Β΄ ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου