Η ενδυνάμωση με τον Ευσεβή Γεροντιο με έβγαλε από τον γκρεμό της απόγνωσης

 Η ενδυνάμωση με τον Ευσεβή Γεροντιο με έβγαλε από τον γκρεμό της απόγνωσης

 Άκουσα για τον Ευσεβή Γεροντιο για πρώτη φορά την άνοιξη του 2020, από τα λόγια ενός φίλου, αλλά δεν τό  άκουσα με πίστη..  Σημείωσα μόνο ότι είναι τρελός για τον Χριστό και ότι του αρέσουν οι καραμέλες.  Ωστόσο, ο ευσεβής βρήκε άλλο τρόπο να μου γίνει γνωστός.

 Λίγους μήνες αργότερα, η γιαγιά και ο παππούς διαγνώστηκαν με Covid και λίγες μέρες αργότερα, ο παππούς πέρασε στον Κύριο.  Η ψυχή μου σχίστηκε στα δύο, γιατί έχασα τον πιο αγαπημένο μου άντρα, τον παππού μου.  Ένιωθα ότι δεν είχα πια τη δύναμη να συνεχίσω και ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να χαμογελάσω ξανά.  Είχα μπει σε τρομερή κατάσταση πίεσης, με λίγα λόγια είχα χάσει τις ελπίδες μου.

 Στις 12 Δεκεμβρίου, στη γιορτή του Αγίου Ιεράρχη Σπυρίδωνα, αποφάσισα να πάω με ένα δώρο στον ιερέα μου, με αφορμή την ονομαστική του εορτή.  Όταν έφτασα εκεί, ο παπάς χάρηκε πολύ και μου έδωσε το βιβλίο με τον Ακάθιστο του Σεβασμιωτάτου Gherontie.  Κοίταξα σαστισμένος το δώρο που πήρα, έβαλα γρήγορα το βιβλίο στην τσέπη μου και είπα μέσα μου: «Δεν θα το διαβάσω!».

 Προς έκπληξή μου, ο πατέρας εμφανίζεται από το βωμό με έναν από τους τόμους των θαυμάτων του σεβαστού Γερόντιου . Εκείνη τη στιγμή κάτι άλλαξε στην ψυχή μου.  Με κυρίευε μια διακαής επιθυμία να γνωρίσω αυτόν τον άγιο άνθρωπο.  Όταν έφυγα από το μοναστήρι, ένιωσα σαν να πετάω με αυτοκίνητο, χάρηκα πολύ!  Η ψυχική μου κατάσταση από τότε είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί με λέξεις, αλλά ξέρω ότι με κράτησε όλη μέρα.  Ήμουν σε κατάσταση ευφορίας, σαν να επέπλεα.  Όλος ο πόνος είχε φύγει σαν να τον είχε αφαιρέσει κάποιος, ούτε ένα ίχνος θλίψης ή απελπισίας.  Φοβόμουν να σκεφτώ τις καθημερινές υποθέσεις, για να μη χάσω την ψυχική μου ηρεμία.  Τότε είπα στον εαυτό μου: «Αν έστω και το ένα τέταρτο του Ουρανού αντιπροσωπεύει τόση χαρά και ευτυχία, τότε όλα αξίζουν τον κόπο!».

 Η αγάπη των αγίων για εμάς ξεφεύγει από τα όρια της φύσης, δίνοντάς μας πάντα περισσότερα από όσα περιμένουμε.  Αμέσως μετά, και υπέροχα, έλαβα και τους τόμους 1 και 2.

 Με ένα απέραντο αίσθημα ευγνωμοσύνης προς τον Σεβάσμιος Gherontie για όλες τις ευεργεσίες, αποφάσισα να πάω στη Μονή Tismana, στον τάφο του.  Όλα ήταν υπέροχα, ο Σεβάσμιος κανόνισε τα πάντα για να χωρέσουν, ακόμα και το κατάλυμα, θεωρώντας ότι ήταν πανδημία και ήταν λίγο πιο δύσκολο να βρεις κάτι σε λογική τιμή.  Η οδήγηση ήταν πολύ εύκολη για μένα, παρά το γεγονός ότι ήταν χειμώνας, και οδήγησα για πρώτη φορά τόσο μεγάλη απόσταση χωρίς απολύτως κανένα πρόβλημα ή φόβο για το άγνωστο.

 Ευχαριστώ τον αιδεσιμότατο Gherontie που με έβγαλε από την άβυσσο της απόγνωσης και μου έδωσε δύναμη να προχωρήσω!  Και σε εσάς, αγαπητοί αναγνώστες, σας εύχομαι πολλή ειρήνη στις ψυχές σας, να απολαύσετε αυτόν τον γρήγορο φίλο, που μεσολαβεί επιμελώς να είμαστε όλοι ένα, να είμαστε στην Εκκλησία του Χριστού!

 Καθ. Ana Maria Neamt,

 Halmagiu, κομητεία Arad