ΠΑΤΕΡ Εὐδόκιμε, πότε θὰ βγεῖτε πάλι στον κόσμο
νὰ κάμετε κηρύγματα;
- Χμμ... Τώρα τελευταῖα εἶπα νὰ καταπιαστῶ σοβαρότερα μὲ τὶς δικές μου ἐλλείψεις καὶ ἀδυναμίες, ποὺ
μὲ κάνουν νὰ ἀναστενάζω, καθὼς διαπιστώνω ὅτι
τόσα χρόνια παραμέλησα την προσωπική μου σωτηρία.
Μὲ φώτισε, φαίνεται, ὁ Θεὸς καὶ ἔκρινα πὼς μοῦ
υπεραρκεῖ ἡ τιμητική προσκύνησις τῶν τοιχογραφιῶν,
τῶν τέμπλων, τοῦ εἰκονοστασίου τῆς Καλύβης μας καὶ τῶν συναξαριῶν τῶν ἁγίων, παρὰ νὰ τρέχω μὲ
κοσμικὸ ἄγχος σὰν τὴν τρελὴ κορδέλα τοῦ ξυλουρ
γοῦ γιὰ νὰ «σώσω» τὸν κόσμο ἐνῶ δὲν ἔχω πρῶτα
σώσει τὴ δική μου γαλήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου