Ἀναφέρει ὁ ναρκομανής Μωχάμετ ἀπό τή ΒόρειοΑφρική: «Ήμουν πολύ ἄρρωστος. Εἶχα ἀδυνατίσει πολύ καί τό χρῶμα μου ήταν ὠχρό. Ἡ φυλακή ἦταν τόσο γεμάτη πού μ' ἔβαλαν σ' ἕνα μικροσκοπικό δωμάτιο οὔτε κἄν κανονικό δωμάτιο. Κατά την παραμονή μου ἐκεῖ βρῆκα ἕνα βιβλίο που όνομαζόταν Φῶς καί Ὁδηγός. Δέν μ' ἐνδιέφερε καθόλου ο Χριστιανισμός. Όμως, τό βιβλίο αὐτό ἦταν γραμμένο στήν ἀραβική καί εἶχε ἀραβικές εἰκόνες κι ἐπιγραφές. Ἔτσι τό ἄνοιξα, χωρίς νά μ' ἐνδιαφέρη τό περιεχόμενο. Καθώς ξεκίνησα τήν ἀνάγνωσι, ἔτσι ξαφνικά,βρέθηκα να μπαίνω μέσα στήν ἱστορία καί ἔπειτα να κλαίω, διαβάζοντας γιά τή ζωή καί τό θάνατο τοῦ Ἰησοῦ. Ἔκλαιγα συνέχεια. Κάτι εἰσχώρησε μέσα μου καί ἄρχισε νά μέ γεμίζη μιά αἴσθησι γαλήνης. Μετά αἰσθάνθηκα ὅτι κάποιος μ' ἀγκάλιαζε καί μιά φωνή μοῦ ἔλεγε: “Θ᾽ ἀλλάξης καί ὅλα θά γίνουν καλά". Πέρασα 13 μέρες στη φυλακή καί καθ᾿ ὅλη τή διάρκεια ἡ αἴσθησι αὐτή δέν ἔπαψε. Ἦταν σαν φῶς μέσα στο σκοτάδι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου