ΕΝΑΣ Ιερομόναχος, ὁ π. Μόδεστος, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τὴ μονὴ τῆς μετανοίας του, ἐπῆγε νὰ διακονήσει σὲ μιὰ ἄλλη, μακρινή Μητρόπολη. Ἔπειτα ἀπὸ λίγα
χρόνια συνέβη νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸν Χριστό, χτυπημένος μὲ κασμᾶ στὸ κεφάλι ἀπὸ κάποιους αντάρτες κοντὰ στὴν περιοχὴ τῆς Κατάρας.
Μόλις τὸ ἔμαθε ἡ ἀδελφή του, ἡ μοναχὴ Παρθενία, καταστεναχωρημένη ἔμεινε τρεῖς ἡμέρες ἐντελῶς
ἄσιτη, παρακαλῶντας τὸν Χριστὸ νὰ τῆς ἀποκαλύψει
ἂν τελικὰ δέχθηκε τὴ θυσία τοῦ ἀδελφοῦ της, ἀφοῦ διατελοῦσε στην πτώση τῆς ἀνυπακοῆς καὶ τῆς φυγῆς του ἀπὸ τὴ μετάνοιά του. Την τρίτη ἡμέρα, λοιπόν,
κατὰ τὸ δειλινὸ καὶ ἐνῶ ἦταν σὲ ἐγρήγορση εἶδε τὸν ἀδελφό της στον αέρα καὶ τῆς λέγει με χαρά:
- Παρθενία, μὴ στεναχωρεῖσαι καθόλου. Ὁ Χριστός, μόλις μὲ εἶδε, μοῦ φώναξε μὲ ἀνοιχτὲς ἀγκάλες:
«Έλα, Μόδεστε, σὲ περιμένω!»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ. ΠΑΤΉΡ ΔΙΟΝΎΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ.ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙΣ ΝΆ ΚΑΤΑΛΑΓΙΆΣΕΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου