«Ας θυμηθοῦμε ὅτι τό νερό τοῦ Καματεροῦ “θεράπευε" τά πάντα ἐκτός ἀπό τήν εὐπιστία»(στο περ. Fo, Φ 2001, 21). Πολλά ἀθεϊστικά «θεραπευτικά» νερά κυκλοφοροῦν σήμερα στήν ἀγορά.
• «"Μέ φαρσέρ, πού ὑπόσχεται στο στρατοκόπο δροσερό νερό, καί τοῦ προσφέρει αυτάρεσκα ἕνα κομμάτι πάγου, εἶναι ἡ κριτική χωρίς ἀγάπη"(Γ. Χατζίνης)»
«“Έγινε ὁ κόσμος τρισμεγάλος χαροποιός. Μά τό ὕψιστο τοῦ λείπει κάλλος, ὁ Θεός"(Κ. Παλαμᾶς)»
«Οἱ σημερινοί άνθρωποι γεννήθηκαν για να κολλᾶνε στις λεπτομέρειες. Από ἕνα ὁλόκληρο Ἀχιλλέα δεν βλέπουν παρά μόνο τήν ἀχίλλειο πτέρνα»(Marie von Ebner Eschenbach, Αυστριακή μυθιστοριογράφος).
«Χρειαζόμασθε τόν κοινό νοῦ, γιά νά συνειδητοποιήσουμε, πώς ὑπάρχουν πράγματα γιά τά ὁποῖα ὁ κοινός νοῦς δέν ἐπαρκεῖ» (Martin Kessel).
«Ἡ ἑπόμενη χιλιετία θά ἀνήκη στην πίστιντοῦ Dostoyevsky (δηλαδή τήν ὀρθοδοξία)»(Oswald Spengler).
«Ἡ σκέψι τοῦ ἀνθρώπου, περισσότερο ἀπό φτερά, ἔχει ἀνάγκη ἀπό ὑποδήματα με μολυβένια πέλματα γιά νά πατᾶ πάντοτε στό ἔδαφος τῆς πραγματικότητος» (Fr. Bacon).
Ἀναφέρει ὁ Μακ. Ἀλβανίας Ἀναστάσιος:
«Ἔγκλημα στό ὄνομα τῆς θρησκείας εἶναι ἔγκλημα κατά τῆς ἰδίας τῆς θρησκείας»(ἐφημ. Τό Βῆμα,
Ἔνθετο, 25/12/2002, 6).
• Ἀκόμα: «Τό ἱερό λάδι τῆς θρησκείας δέν προορίζεται γιά νά δυναμώνη τή φωτιά τοῦ πολέμου, ἀλλά γιά νά ἐπουλώνη τά τραύματα, να μαλακώνη τίς καρδιές»(ἐφημ. Τό Βῆμα, Ἔνθετο, 25/12/2002, 6).
• Γράφει ὁ Harold Kushner: «Τό ἄτομο, πού γνωρίζει καλά τίς ἀδυναμίες του, ἔχει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν παρουσία Του, ἐπειδή ἀντιλαμβάνεται ὅτι δέν εἶναι Θεός. Ὅπως λένε οἱ συγγραφεῖς Ernest Kurtz και Katherine Ketcham, "Η ατέλεια εἶναι ἡ πλη γή πού ἀφήνει το Θεό νά μπῆ μέσα μας"» .
Αναφέρουν οἱ Josh McDowell και Bob Hostetler:
«Ένας ξεναγός εἶπε κάποτε σε μία ὁμάδα τουριστῶν πού ἐπισκέπτονταν τούς Ἁγίους Τόπους· “Ισως εἶσθε συνηθισμένοι, να βλέπετε τούς βοσκούς στήν ἐξοχή νὰ ὁδηγοῦν τά πρόβατα στα χωράφια ἀκολουθώντας τα ἀπό πίσω. Αλλά στην Παλαιστίνη τά πράγματα εἶναι διαφορετικά. Ο βοσκός πάντα προπορεύεται καί ὁδηγεῖ τό κοπάδι". Για κακή του τύχη, τό πρῶτο κοπάδι πού εἶδαν οι τουρίστες δέν εἶχε το βοσκό μπροστά, αλλά πίσω. Αμήχανος ὁ ξεναγός ρώτησε τόν ἄνδρα, πού ἦταν μαζί μέ τά πρόβατα:
—Πῶς γίνεται καί εἶσαι τελευταῖος, πίσω ἀπό τά ζῶα; Εγώ νόμιζα, ὅτι οἱ βοσκοί τῆς Ἀνατολῆς προχωροῦν πάντα μπροστά ἀπό τό κοπάδι.
Ναί, ἔτσι εἶναι, ἀποκρίθηκε αυτός. Ο βοσκός πραγματικά εἶναι μπροστά καί ὁδηγεῖ τά πρόβατα.
Ἀλλὰ ἐγώ δέν εἶμαι ὁ βοσκός, εἶμαι ὁ χασάπης,
Ὁ διάβολος εἶναι χασάπης. Δεν νοιάζεται νὰ σοῦ προσφέρη εὐχαρίστησι ἢ εὐτυχία. Ενδιαφέρεται μόνο νά σε κατασπαράξη»
Επισημαίνει ὁ Mark Vernon: «... Θά ἦταν σάν να μελετοῦσε μουσική ἐξαιρώντας τά ἔργα τοῦ Bach καί ἀντικαθιστώντας τα μέ παιδικά τραγούδια, ἐπειδή ἐκεῖνοι πού τραγουδοῦν τό "Μιά ὡραία πεταλούδα" εἶναι περισσότεροι ἀπό ἐκείνους πού ψάλλουν τά "Κατά Ματθαῖον Πάθη" »(Mark Vernon, Θεός, ἐκδ. Μίνωας, Αθήνα 2013, 64).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου