Διαβάζουμε: «Θα τελειώσω μέ ἕνα χαρακτηριστικό ἀνέκδοτο, ὅπως μᾶς τό ἀφηγεῖτο ὁ ἀξέχαστος δάσκαλός μου, σοφός πανεπιστημιακός καθηγητής, διακεκριμένος βιολόγος καί φιλόσοφος, Θρ. Βλησίδης.
Ὅταν ἦταν ἀκόμα νεαρός ἐπιστήμονας, μία μέρα βομβάρδιζε τή γιαγιά του, μιά γρηούλα ἁπλοϊκή, γιά τίς ἐπιστημονικές κατακτήσεις τῆς ἐποχῆς του. "Σήμερα ή χημεία κάνει θαύματα. Συνθέτουμε καί ἀναλύουμε τήν ὕλη, ἀποκαλύπτουμε τά μυστικά τῆς ζωῆς καί τοῦ Θεοῦ. Γενήκαμε κι ἐμεῖς... θεοί". "Καλά καί ἅγια ὅλα αὐτά πού λές κι ἂς μή τά πολυκαταλαβαίνω", ἀπαντᾶ ἡ ἀγαθή γρηούλα. "Εγώ δέν θέλω νά μοῦ κάνης σάν τό Θεό οὔτε τόν οὐρανό μέ τ᾽ ἄστρα, οὔτε τή γῆ μέ τά λουλούδια. Εἶμαι πρόθυμη νά σέ προσκυνήσω, ἄν στό ἐργαστήρι σου τῆς χημείας, ὅπου λές πώς κάνεις θαύματα, μου φτιάσης ἕνα ψύλλο ζωντανό, πού νά πετάη σάν τόν ἀληθινό ψύλλο".
Ἡ ἁπλή λογική κατατρόπωσε τήν ἐπιστημονική σοφία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου