Χρυσοπούλου Ἰωάννου,
«Μαρτυρία
Ἀρχιτέκτονος ἀπ' τήν Ἀλεξανδρούπολι: “Εἶμαι παντρεμένος μέ τή Σιοντοπούλου Εὐανθία καί ἔχουμε τρία παιδιά. Πρίν ἀπό μερικά χρόνια, ὅταν ὁ γυιός μου Χρῆστος ἦταν τριάμισι ἐτῶν, συνήθιζε βλέποντας τή μητέρα του νά θυμιάζη τό σπίτι, νά τήν ἀκολουθῆ καί νά θυμιάζη (ὑποτίθεται) καί ὁ ἴδιος μέ τήν ξύλινη κουδουνίστρα του, πού ἔμοιαζε μέ θυμιατό, ὅλο τό σπίτι ἐπαναλαμβάνοντας τό Κύριε ἐλέησον.
Κάποια μέρα ἐνῶ θυμίαζε κατά τή συνήθειά του μέ τό παιχνίδι του, παρέλειψε να θυμιάση τή γωνία τοῦ σαλονιοῦ ὅπου βρισκόταν ἡ τηλεόρασι. Αὐτό τό πρόσεξε ἡ γυναῖκα μου καί τόν ρώτησε, διότι δέν θυμιάζει τό σαλόνι. Ὁ Χρῆστος ἀπάντησε ἐντελῶς φυσικά, ὅτι αὐτός ὁ ξένος πού κάθεται πάνω στην τηλεόρασι, δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά θυμιάση ἐκεῖ. Μά ποιός ξένος, Χρῆστο, τόν ξαναρωτᾶ ἡ γυναῖκα μου.
Νά, αὐτός καλέ μαμά, πού κάθεται πάνω στην τηλεόραση, δέν τόν βλέπεις;
Ὁ Χρῆστος ἔβλεπε μέ τά καθαρά μάτια τῆς ψυχῆς του τό διάβολο καθήμενο πάνω στην τηλεόρασι καί τόν ὁποῖο μάλιστα ἐνοχλούσε τό ὑποτιθέμενο θυμίαμα τοῦ Χρήστου.
Μετά ἀπό συζήτησι τοῦ παραπάνω γεγονότος με τόν Πνευματικό μας πατέρα βγάλαμε την τηλεόραση ἀπ' τό σπίτι μας"»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου