Ἂς δοῦμε καί κάτι ἀντιπαράλληλο διαβάζουμε:
«Κάποτε ρώτησα ἕνα Λεττονό συνταγματάρχη, ποὺ εἶχε συλληφθῆ αἰχμάλωτος ἀπ' τους Ρώσους στίς ἐπιχειρήσεις τοῦ 1940.
Ὁ ἐπικεφαλῆς ἀξιωματικός μέ τήν ἀπειλή τοῦ περιστρόφου του τόν πῆρε κάπως παράμερα κι ὅταν πιά δέν τούς ἔβλεπε κανείς τοῦ εἶπε:
—Ὅσους πιάνουμε αἰχμαλώτους σ᾿ αὐτό τό μέτωπο τούς σκοτώνουμε ὅλους.
-Πολύ καλά, ἀπάντησε ἤρεμα ὁ αἰχμάλωτος.
Σκότωσέ με. Στάσου μάλιστα νά σοῦ ἑτοιμάσω τό στόχο γιά νά σέ διευκολύνω στη δουλειά σου.
Ἔβγαλε τό βαρύ του χιτώνιο, ἔπειτα ξεκούμπωσε τό πουκάμισό του καί στάθηκε μέ γυμνωμένο τό στῆθος μπροστά στόν ἀξιωματικό. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα. Κανένας πυροβολισμός, όμως, δέν ἀκούστηκε.
- Γιατί δέν πυροβολεῖς;,, τόν ρώτησε κάπως ξαφνιασμένος ὁ συνταγματάρχης.
- Δέν μπορῶ νά πυροβολήσω πάνω σ' αὐτό, εἶπε ὁ ἀξιωματικός κι ἔδειξε τό μικρό σταυρό πού κρεμόταν στο λαιμό του συνταγματάρχη καί εἶχε φανῆ μόλις ἄνοιξε το πουκάμισό του. Φύγε καί ὁ Θεός να σέ εὐλογῆ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου