Ανωτέρω παραίνεση για καταδίκη πνευματικού πατέρα
«Ρίξτε τον στην άβυσσο γιατί καταδίκασε τον πνευματικό του πατέρα».
Ο ηγούμενος της Λαύρας της Τριάδας Αρχιμανδρίτης Κρονίδης θυμάται τα νεανικά του χρόνια: «Στον άθλο των αγωνιστικών παθών ενισχύθηκα πολύ από τον πνευματικό μου πατέρα Ιερομόναχο π. Σεραφείμ. Με αγάπη, σαν αληθινός πατέρας, προσπάθησε να γιατρέψει την ψυχή μου. Ο π. Σεραφείμ μεταφέρθηκε στα αδέρφια του Αγίου Σεργίου Λαύρα από το μοναστήρι που είναι γνωστό ως «Νέα Ιερουσαλήμ», όπου ήταν ο πνευματικός πατέρας του Αρχιμανδρίτη Λεωνίδας .Ο γέροντας ήταν ευγενικός και ταπεινός στην καρδιά από την πνευματική του διάθεση, την οποία εγώ, στα νιάτα μου, δεν μπορούσα τότε να εκτιμήσω επαρκώς.
Στο μοναστήρι του Αγίου Σεργίου κάποιοι τον υποπτεύονταν ότι δήθεν έδινε στον αρχιμανδρίτη πληροφορίες για τις αναπηρίες των αδελφών. Στην πραγματικότητα, όπως επιβεβαιώθηκε αργότερα, δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο. Στα νιάτα και την απειρία μου, εμπιστευόμουν αυτή τη συκοφαντική φήμη για τον πατέρα Σεραφείμ και μερικές φορές τον καταδίκαζα και μάλιστα, είναι τρομακτικό να πούμε, τον ειρωνεύτηκα.
Στα μέσα Νοεμβρίου 1884, ο π. Σεραφείμ επιθυμεί να πάει να προσκυνήσει στην Παλαιά Ιερουσαλήμ και στο Άγιον Όρος. Την παραμονή της αναχώρησής του, βλέπω ένα φοβερό και τρομακτικό όνειρο. Στο όνειρό μου μου φάνηκε ότι ήμουν απλωμένος στον καλύτερο ιστό, που αιωρούνταν πάνω από την πιο πλατιά άβυσσο. Ξαφνικά βλέπω: κάποιο τρομερό τέρας προσπαθεί να σηκωθεί από την άβυσσο για να με καταπιεί. Η απέναντι πλευρά της αβύσσου φωτιζόταν από ένα απερίγραπτο φως. Μέσα στη λάμψη του ήταν ορατός ένας θρόνος, και πάνω του καθόταν ένας μεγαλοπρεπής Άνθρωπος εκπληκτικής ομορφιάς. Στη δεξιά και την αριστερή πλευρά του στέκονταν δύο άτομα, όπως φαίνεται στην εικόνα «Δέησις». Και ακούω την απειλητική φωνή του θαυμαστού Ανθρώπου: «Ρίξτε τον στην άβυσσο επειδή καταδίκασε και ειρωνεύτηκε τον πνευματικό του πατέρα». Η φρίκη και ο φόβος μου δεν είχαν όρια. Φώναξα: «Πανάσπλαχνε Κύριε! Ελέησόν με και συγχώρεσε τις βαριές μου αμαρτίες! Θα μετανοήσω, θα μετανοήσω...»
Η κραυγή μου στον ύπνο μου ήταν τόσο διαπεραστική που ξύπνησε τον γείτονα του κελιού μου, τον αρχάριο Alexei Ivanovich Baranov. Άρχισε να μου χτυπά δυνατά την πόρτα λέγοντας: «Κωνσταντίν Πέτροβιτς! Konstantin Petrovich (το κοσμικό μου όνομα)! Τι σου συμβαίνει, τι σου συμβαίνει; Εγώ, αφού ξύπνησα, καθισμένος στο κρεβάτι και χωρίς να συνέλθω ακόμα, συνέχισα να φωνάζω με λυγμούς: «Κύριε, ελέησόν με, Κύριε, ελέησόν με!» Και μόνο λίγα λεπτά αργότερα, έχοντας επιτέλους συνέλθει, άνοιξε την πόρτα του κελιού του και μπόρεσε να πει στον Αλεξέι Ιβάνοβιτς (μετέπειτα ηγούμενο Άμπελ, τον ιερό της Λαύρας) για το φοβερό όνειρό του ως φίλος του. Κάπως παρηγορημένος από αυτόν, μετά από αυτό το όνειρο δεν πήγα για ύπνο, αλλά, έχοντας ντυθεί, πήγα στην πρώιμη λειτουργία στην Εκκλησία της Μητέρας του Θεού του Σμολένσκ.
Επιστρέφοντας από τη λειτουργία, στον προθάλαμο του Πατέρα της Λαύρας είδα τον πνευματικό μου, Ιερομόναχο Σεραφείμ, που είχε έρθει για να πάρει την ευλογία για το ταξίδι και να αποχαιρετήσει τον αρχιμανδρίτη... Εκείνες τις στιγμές μου φάνηκε το νόημα του φοβερού μου ονείρου, παρακινώντας με να αναγνωρίσω τον πνευματικό μου πατέρα. Τότε του ζήτησα ειλικρινά συγχώρεση και τον χώρισα με πιο ανάλαφρη καρδιά. Παρεμπιπτόντως, ο Κύριος δεν τον προόρισε να επιστρέψει από αυτό το ταξίδι. Πέθανε στο Άγιο Όρος».
Πηγή: Τριάδα άνθη από το πνευματικό λιβάδι: Μερικά στοιχεία από τη ζωή των πιστών σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Αρχιμανδρίτη Κρονίδ (Λιουμπίμοφ), πρώην κυβερνήτη της Λαύρας της Τριάδας του Αγίου Σεργίου. – Μ.: Εκδοτικός Οίκος Σρέτεν. μοναστήρι, 1996. – 174,[2] σελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου