Ο πρόωρος θάνατος ενός άτακτου κοριτσιού
Οι γονείς μου ήταν ενάντια στο ταξίδι μου, αλλά αποφάσισα να φύγω χωρίς τη συγκατάθεσή τους.
Ο σεβάσμιος αρχιερέας της Αγίας Πετρούπολης A. P. Vasiliev ανέφερε ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για έναν θλιβερό θάνατο, του οποίου ήταν ακούσιος μάρτυρας. «Ξεκίνησα την ιερατική μου υπηρεσία», είπε, «σε ένα χωριό κοντά στην Αγία Πετρούπολη, στη θέση του πεθερού μου. Μια μέρα μπήκα σε ένα βαγόνι τρένου για ένα ταξίδι στην Αγία Πετρούπολη. Η άμαξα ήταν κατάμεστη από επιβάτες και έπρεπε να σταθώ όρθιος. Κοιτάζοντας γύρω στο καθισμένο κοινό, παρατήρησα ένα όμορφο κορίτσι. Εκείνη, βλέποντας το βλέμμα μου, ξεσήκωσε χαρούμενη, σαν να είδε μέσα μου ένα αγαπημένο πρόσωπο. Χαμογελώντας ευγενικά, πήγε στη συνέχεια και μου άφησε χώρο να καθίσω. Αφού κάθισα, τη ρώτησα: «Από πού είσαι και πού πας;» Εκείνη απάντησε ότι ταξίδευε από την πόλη Orel στην Αγία Πετρούπολη για να εγγραφεί σε ανώτερα μαθήματα για γυναίκες. Πρέπει να μιλήσουμε.
Αποδείχθηκε ότι ήταν κόρη ιερέα και το όνομά της ήταν Olga Yakovlevna Smirnova. Τη ρωτάω: «Λοιπόν, θα σπουδάσεις με τη συγκατάθεση των γονιών σου;» «Όχι», απάντησε, «οι γονείς μου ήταν ενάντια στο ταξίδι, αλλά ήθελα να σπουδάσω τόσο πολύ που αποφάσισα να φύγω χωρίς τη συγκατάθεσή τους». Σχετικά με μια τέτοια αυτοπεποίθηση, της παρατήρησα αποδοκιμαστικά: «Ω, πόσο κακό είναι που αποφάσισες να ξεκινήσεις ένα τόσο μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι χωρίς τη γονική σου ευλογία».
Όταν το τρένο έφτασε στην Αγία Πετρούπολη και κατεβήκαμε από το τρένο, είδα ότι η Όλγα Γιακόβλεβνα στεκόταν εκεί, μπερδεμένη και αβοήθητη, χωρίς να ξέρει πού να πάει. Καθώς την παρακολουθούσα, μου ήρθε η σκέψη ότι ίσως μπορούσε εύκολα να πέσει στα χέρια αγενών ανθρώπων. Έσκισα αμέσως ένα φύλλο από το σημειωματάριό μου και έγραψα ένα σημείωμα στην οικογένειά μου ζητώντας τους να δώσουν στην Όλγα Γιακόβλεβνα προσωρινό καταφύγιο όσο εκείνη έβρισκε ένα διαμέρισμα. Η Όλγα Γιακόβλεβνα έγινε δεκτή ως μια από τις δικές μας, και έζησε με τους συγγενείς μου για περίπου τρεις μήνες πριν βρει ένα δωμάτιο για τον εαυτό της.
Περίπου έξι μήνες αργότερα έπρεπε να είμαι στην Αγία Πετρούπολη στην Κρατική Τράπεζα για εκκλησιαστικές υποθέσεις. Προς έκπληξή μου, είδα την Όλγα Γιακόβλεβνα εκεί στο γραφείο, η οποία αποδείχθηκε ότι ήταν τραπεζική υπάλληλος. Έκπληκτος από αυτό το απρόσμενο, τη ρώτησα: «Δεν γράφτηκες στα μαθήματα;» Εξήγησε ότι η έλλειψη μέσων για να ζήσει την ανάγκασε να κερδίσει χρήματα εκ των προτέρων για τα επόμενα μαθήματα. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μου με την Όλγα Γιακόβλεβνα, παρατήρησα ότι ο γείτονας του γραφείου μου, ένας νεαρός άνδρας με μακρύ μουστάκι και διαπεραστικό βλέμμα, έριξε μια ματιά προς την κατεύθυνση μας και άκουγε τη συζήτηση. Στο βλέμμα του είδα κάτι αγενές και επικίνδυνο για την ψυχή της Όλγα Γιακόβλεβνα. Με ένα θλιβερό προαίσθημα για το μέλλον αυτού του κοριτσιού και με πόνο στην καρδιά, έφυγα από την τράπεζα.
Έξι μήνες μετά από αυτή τη συνάντηση, όταν ζούσα ήδη στην Αγία Πετρούπολη, μια μέρα περνούσα από το Catherine Park και από μακριά είδα μια εικόνα που ήταν δυσάρεστη για μένα: η Όλγα Γιακόβλεβνα περπατούσε αγκαλιά με έναν μουστακοφόρο υπάλληλο και, ακουμπώντας το κεφάλι της στον ώμο του, τον κοίταζε με πάθος το πρόσωπό του. Τότε έγινε σαφές σε μένα ότι η μοίρα αυτής της νεαρής κοπέλας είχε κριθεί δυστυχώς και βρισκόταν στα χέρια αυτού του προδοτικού νεαρού. Συννεφιασμένοι από πάθος, οι νέοι δεν με πρόσεξαν και πέρασα, κουβαλώντας στην ψυχή μου από αυτή τη συνάντηση ένα μελαγχολικό προαίσθημα για κάποιου είδους καταστροφή στη μοίρα της νεαρής κοπέλας.
Μετά από αυτό πέρασαν περίπου επτά χρόνια. Ένα καλοκαίρι χρειάστηκε να επισκεφτώ το νοσοκομείο Olukhovskaya και να δω τον επικεφαλής γιατρό. Κατέληξα στο ισόγειο, στον θάλαμο αφροδίσιων νοσημάτων. Η νοσοκόμα, γνωρίζοντας τη γνωριμία μου με τον γιατρό, μου πρότεινε να φορέσω μια ρόμπα και να κατέβω, λέγοντας ότι θα συναντήσω τον γιατρό εκεί και θα του μιλήσω για τα επαγγελματικά μου χωρίς να τον αποσπάσω από τη δουλειά του. Ο γιατρός, βλέποντάς με, κούνησε το κεφάλι του και είπε: «Λοιπόν, πατέρα, δεν θα σου συνιστούσα να επισκεφτείς αυτό το τμήμα, ειδικά επειδή είσαι πατέρας μιας οικογένειας». Ενώ μιλούσα με τον γιατρό για την ερώτησή μου, παρατήρησα ένα κλειστό φέρετρο να στέκεται στη γωνία του δωματίου και άθελά μου ενδιαφέρθηκα: «Τίνος το φέρετρο είναι αυτό, ποιος πέθανε;» Τότε ο γιατρός απάντησε πρόχειρα: «Ένα κορίτσι πέθανε εδώ». Έπειτα, γυρίζοντας προς τη νοσοκόμα που βρίσκονταν στην υπηρεσία, είπε: «Κοίτα το φύλλο εγγραφής». Η αδελφή του ελέους, διαβάζοντάς το, είπε: «Αυτή είναι η κοπέλα O. Ya Smirnova που πέθανε». Αυτό το μήνυμα με ταρακούνησε μέχρι τα βάθη. Ήθελα να κοιτάξω το πρόσωπό της.
Ο γιατρός απάντησε: «Δεν σας συμβουλεύω να το κάνετε αυτό, γιατί ο αποθανών θα σας κάνει βαριά εντύπωση», αλλά τον παρακάλεσα να ανοίξει το φέρετρο. Πράγματι, το θέαμα που άνοιξε μπροστά μου ήταν τρομερό. Το πρόσωπο τηε νεκρού ήταν κάτι το τρομερό: δεν υπήρχε μύτη, στη θέση της υπήρχε μια τρύπα ανοιχτή, τα βλέφαρα και τα χείλη τα έφαγε η ασθένεια. Τα ανοιχτά μάτια και τα δόντια της Όλγα Γιακόβλεβνα ολοκλήρωσαν την αποκρουστική εικόνα της αποσύνθεσής της. Όλα αυτά μου άφησαν μια καταθλιπτική εντύπωση. Έχοντας προσευχηθεί στην ψυχή μου για την ανάπαυση της κοπέλας Όλγας, έφυγα από το νοσοκομείο με μια βαθιά θλίψη για την ψυχή της. Και για πολύ, πολύ καιρό μετά δεν μπορούσα να ξεχάσω το τρομακτικό πρόσωπό της, φρικτά παραμορφωμένο από το πάθος της κακίας. «Τόσο τρομερές είναι οι συνέπειες μιας διαλυμένης ζωής και της πορνείας».
Πηγή: Τριάδα άνθη από το πνευματικό λιβάδι: Μερικά στοιχεία από τη ζωή των πιστών σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Αρχιμανδρίτη Κρονίδ (Λιουμπίμοφ), πρώην κυβερνήτη της Λαύρας της Τριάδας του Αγίου Σεργίου. – Μ.: Εκδοτικός Οίκος Σρέτεν. μοναστήρι, 1996. – 174,[2] σελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου