Ρωσικοί λαχανόκηποι
Ο Μητροπολίτης Ευλόγιος (Γεωργιέφσκι) θυμάται στο βιβλίο του «Το Μονοπάτι της Ζωής μου» πώς στις 9 Μαΐου 1936, στις γιορτές του «άνοιξης Νικόλα», υπηρέτησε στη Σ., όπου πολλοί Ρώσοι μετανάστες εργάζονταν στα ορυχεία.
«Έφτασα στη Νότια Αγγλία την παραμονή της εορτής στις 6 το βράδυ. Υπήρχε αρκετός κόσμος στην ολονύχτια αγρυπνία. Για το βράδυ με πήγαν στο στρατώνα του ιερέα, όπου ήταν κρύο και υγρό. Κάτι δεν πήγαινε καλά με τη σόμπα, έκαιγε άσχημα. Το επόμενο πρωί, ανήμερα του Αγίου Νικολάου, τέλεσα τη λειτουργία.»
Προς έκπληξή μου, η εκκλησία ήταν σχεδόν άδεια. Τι έχει συμβεί; Ήταν εορτή της εκκλησίας, κάλεσαν τον μητροπολίτη, αλλά κανείς δεν ήρθε.
Η απρόσεκτη στάση απέναντι στις διακοπές μου άφησε βαριά εντύπωση. Ρώτησα για τον λόγο. Ο ιερέας το εξήγησε αυτό με βάση την εργασία του στο εργοστάσιο... «Μα τότε γιατί δεν ήρθαν οι γυναίκες;» - «Έχουν λαχανόκηπους. Τώρα είναι μια πολυάσχολη εποχή – φύτευση, πότισμα.» Διαμαρτυρήθηκα: «Οι λαχανόκηποι δεν αποτελούν δικαιολογία. Δεν μπορείς να ανταλλάξεις τον Άγιο με τους λαχανόκηπους. Ήταν δυνατό να ξεφύγεις από τους λαχανόκηπους για 2-3 ώρες». Ένιωθα άβολα.
Και τη νύχτα... χτύπησε παγετός. Και παραδόξως, μόνο μια λωρίδα ρωσικών λαχανόκηπων υπέφερε από αυτό. Όλες οι προσπάθειες του λαού ήταν μάταιες. Το ίδιο βράδυ, κατά τη διάρκεια της ολονύχτιας αγρυπνίας, υπήρχε αρκετός κόσμος. Ένιωσα έναν πόνο στο στομάχι μου και είπα μια έντονη, κατηγορητική λέξη. Επιπλήξα τον λαό για την αδιαφορία του, για την απρόσεκτη στάση του απέναντι στη μνήμη του Αγίου Νικολάου.
Στο κρησφύγετο
Ο ιερέας Αλέξανδρος (Τσεσνόκοφ) στο έργο του «Ησυχαστήριο Γκλίνσκαγια και η Ποιμαντική Υπηρεσία των Μοναχών του» περιλαμβάνει την ιστορία του Επισκόπου Ζινόβι, η οποία χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930. Μετά το κλείσιμο του Ερημητηρίου Γκλινσκ το 1922, ο πατέρας Ζινόβι αναγκάστηκε να ζήσει σε ελληνικά χωριά κοντά στο Σουχούμι. Εκεί έμαθε την ελληνική γλώσσα, η οποία τον βοήθησε να επικοινωνεί ελεύθερα με τους Έλληνες, και η δεξιότητα της ραπτικής που απέκτησε στο μοναστήρι του επέτρεψε να συντηρείται με τα ίδια του τα χέρια. Δεν έπαιρνε χρήματα, αλλά, μετακινούμενος από το ένα χωριό στο άλλο, έντυνε όσους τα ήθελαν.
Κατά καιρούς οι αρχές έλεγχαν αν υπήρχαν ξένοι στο χωριό, και σε μια τέτοια στιγμή ο πατέρας που είχε δώσει καταφύγιο στον π. Ζινόβιο ο Έλληνας του ζήτησε να πάει στο δάσος για όλη τη διάρκεια της επιθεώρησης (τη νύχτα), και όταν τελείωσαν και έφυγαν, υποσχέθηκε να στείλει τον γιο του και να τον καλέσει. Ο πατέρας Ζινόβι άρχισε να ψάχνει στο δάσος για ένα κατάλληλο μέρος για να περάσει τη νύχτα. Βρήκα μια καταπληκτική γωνιά: μια πλατφόρμα, σχεδόν μια καλύβα, ένα δέντρο κοντά, πυκνά δάση και βρύα τριγύρω. Είναι σαν κάποιος να είχε κανονίσει ειδικά μια τέτοια άνεση για τον εαυτό του. Ο πατέρας Ζινόβιος άναψε φωτιά και άρχισε να προσεύχεται. Ήταν ακριβώς κατά τη διάρκεια της ολονύχτιας αγρυπνίας για την εορτή του Αγίου Νικολάου της Άνοιξης.
Ξαφνικά άκουσε το τρίξιμο των κλαδιών. Κάποιος σπρώχνε με δύναμη μέσα από το πυκνό δάσος. Και τότε ακούστηκε το βρυχηθμό μιας αρκούδας. Ο πατέρας Ζινόβι συνειδητοποίησε ότι είχε καταλάβει μια φωλιά αρκούδας. Τι να κάνει; Άρχισε να πετάει κλαδιά στη φωτιά και χτυπούσε το δέντρο με ένα ραβδί για να τρομάξει τον «αφέντη». Και, φυσικά, προσευχόταν θερμά.
Αποκοιμήθηκε χωρίς να το καταλάβει Ξύπνησε επειδή το αγόρι, ο γιος του ιδιοκτήτη, τον ξυπνούσε. Έφερε μια τσαγιέρα γάλα και τον φώναξε σπίτι. Η φωτιά έσβησε προ πολλού. Οι θάμνοι είναι τσαλακωμένοι. Η Μίσκα, φυσικά, περπάτησε τριγύρω. Και τα περιττώματα το επιβεβαίωσαν. Ο πατήρ Ζινόβιος, έκπληκτος, το είπε στον ιδιοκτήτη. Αυτός, κυνηγός και ειδικός στις συνήθειες των ζώων, γέλασε μόνο: «Φοβόμουν και το φαντάστηκα!» Είπε ότι όντως υπάρχουν αρκούδες εδώ, αλλά όχι καφέ, αλλά Ιμαλαΐων. Σίγουρα δεν θα εγκαταλείψουν τη φωλιά τους, ακόμα κι αν αυτό τους κοστίσει τη ζωή τους.
Για να το αποδείξει αυτό, πρότεινε να πάτε σε αυτό το μέρος κατά τη διάρκεια της ημέρας και να το εξερευνήσετε. Πόλι και τα βρήκαν όλα ακριβώς όπως τα είχε πει ο πατέρας Ζινόβιος. Ο κυνηγός δεν γέλασε πια, αλλά μετά από μια παύση είπε: «Ο Άγιος Νικόλαος ήταν αυτός που σας έσωσε, πάτερ Ζινόβι. Από όσο γνωρίζω, αυτή είναι η μόνη περίπτωση που μια αρκούδα έφυγε χωρίς να αγγίξει τον παραβάτη.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου