Ο Κύριος έστειλε το Άγιο Πνεύμα στους πιστούς όταν βρίσκονταν στο ανώγειο. Θυμηθείτε, ο Κύριος είπε όταν αναλήφθηκε: «Μη φύγετε από την Ιερουσαλήμ μέχρι να έρθει το Άγιο Πνεύμα πάνω σας» (Πράξεις 1:4). Και θυμάστε πώς γέμισε το ανώγειο, και οι απόστολοι άρχισαν να μιλούν σε διάφορες γλώσσες. Και όταν ο απόστολος Πέτρος βγήκε έξω και άρχισε να μιλάει σε άλλη γλώσσα, νόμιζαν ότι είχαν ήδη πιει κρασί νωρίς το πρωί. Αλλά αυτή ήταν η δράση της χάρης του Αγίου Πνεύματος, η οποία αφορά κάθε άνθρωπο που πιστεύει στον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Εδώ είμαστε, αγαπημένοι, συγκεντρωμένοι για να λάβουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αλλά πώς μπορούμε να την αποκτήσουμε; Ο Κύριος λέει σε κάθε άνθρωπο: «Όποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του, και ας με ακολουθήσει» (Ματθ. 16:24). Πόσο συχνά μια ψυχή που διψά να επιτύχει αυτή την πλήρη απάρνηση αναρωτιέται: πώς να σβήσει αυτή τη δίψα, πώς να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι μέσα μας. Το όνομα αυτού του σκανδάλου είναι η αγάπη μας για τον εαυτό μας. Επομένως, η αυτοαπάρνηση είναι η κύρια προϋπόθεση για την πνευματική νίκη. Πρέπει να κατακτήσουμε τον εαυτό μας, όπως λέει ο Κύριος: «Σε όποιον νικάει θα δώσω να καθίσει μαζί μου στον θρόνο μου» (Αποκ. 3:21).
Σε τι συνίσταται αυτή η αυτοαπάρνηση; Συχνά δεν καταλαβαίνουμε αυτή τη λέξη στο σύνολό της. Το να απαρνηθείς τον εαυτό σου σημαίνει να ξεχνάς τον εαυτό σου, να απορρίπτεις τον εαυτό σου, ακόμη και να μην υπάρχεις στα μάτια σου. Πώς ονόμαζε τον εαυτό της η ευλογημένη Ξένια μας; Αντρέι Φιοντόροβιτς! Αυτή είναι πλήρης αυτοαπάρνηση. Και όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να απαρνηθεί κανείς τον εγωισμό του, τις κακές συνήθειες και τις κλίσεις του. Μερικές φορές δεν ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε αυτές τις ασθένειες. Αλλά ο Κύριος μας καλεί να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και να Τον ακολουθήσουμε.
Έχετε διαβάσει το ποίημα του Μέλνικοφ για το πώς ένας άνθρωπος πήγε και σήκωσε τον σταυρό; Αγαπητοί, πρέπει να διαβάζουμε πνευματική λογοτεχνία, να εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας συνεχώς και να στηρίζουμε τον εαυτό μας λίγο πνευματικά. Αν δεν στηρίζουμε τον εαυτό μας πνευματικά, τότε δεν είμαστε έτοιμοι για τη Βασιλεία του Θεού. Αλλά ακόμη και εδώ ο Κύριος μέσω του Αποστόλου δεν μας επιτρέπει να είμαστε λυπημένοι: «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και έτσι εκπληρώνετε τον νόμο του Χριστού» (Γαλ. 6:2). Για να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, πρέπει να εμπιστευόμαστε τον Κύριο, να μάθουμε να υπηρετούμε ο ένας τον άλλον, ιδιαίτερα εκείνους που χρειάζονται υποστήριξη. Τότε η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα είναι πάντα μαζί μας. Τα προηγούμενα χρόνια (ίσως χθες) αποδίδαμε πολλά στον εαυτό μας, δεν ήμασταν αδιάφοροι για τον έπαινο και την επίκριση των ανθρώπων. Τώρα, έχοντας παραδοθεί στον Κύριο, έχουμε αποφασίσει σταθερά να ζούμε και να ενεργούμε για τη δόξα Του, μαρτυρώντας συνεχώς γι' Αυτόν με τη ζωή μας. Τότε κι εμείς θα μπορούμε να πούμε μαζί με τον Απόστολο Παύλο: «Δεν ζω πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα μου» (Γαλ. 2:20).
Αποδεικνύεται, αγαπημένοι, ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμη σε αυτή την τελειότητα. Αλλά ξέρουμε τι πρέπει να επιδιώξουμε, αυτό είναι, όπως αποδεικνύεται, το νόημα της ζωής - στην ανιδιοτελή υπηρεσία προς τον Θεό και τον πλησίον. Όποιος παρηγορεί τον πλησίον του, ο ίδιος ο Κύριος θα τον παρηγορήσει. Γι' αυτό το Άγιο Πνεύμα ονομάζεται Παράκλητος. Έτσι, αγαπητοί, θα προσπαθήσουμε να παρηγορήσουμε, να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον, τότε στη ζωή μας θα δοξαστεί το όνομα της Αγίας Τριάδας - του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
📝Αρχιερέας Ιωάννης Μιρόνοφ
📷Αλεξέι Κρασόφσκι

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου