«Έμαθα να προσεύχομαι στον Θεό από τους Ρώσους.
Ήμουν συνεχώς στη Ρωσική Εκκλησία.
Θυμάσαι, Μητέρα Άννα, ότι χτίστηκε η πρώτη μικρή εκκλησία της, ο στρατώνας, και μετά η Αγία Τριάδα, η σημερινή εκκλησία;
Αυτές ήταν υπέροχες λειτουργίες.
Και εσύ, Μητέρα Άννα, ήρθες, θυμάμαι, με τους Ζερνς σου.
Και μετά ήρθες στη νέα εκκλησία, την Αγία Τριάδα.
Ήσουν η πρώτη Σερβίδα που ερχόταν τακτικά στη Ρωσική Εκκλησία...
Μόνο τους Ρώσους πρέπει να ευχαριστήσω για την προσευχή.
Οι ιερείς και οι επίσκοποι μας θύμωσαν μαζί μου επειδή στις μεγαλύτερες γιορτές δεν ήμουν μαζί τους στη λειτουργία, αλλά πήγαινα να λειτουργήσω με τους Ρώσους, στη Ρωσική Εκκλησία.
Αλλά αυτές ήταν λειτουργίες...
(και ο πατήρ Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος άρχισε να κλαίει)
Σταθήκαμε και λειτουργήσαμε για πέντε ώρες.
(και μέσα από τα δάκρυά του είπε το όνομα του εκλιπόντος Μητροπολίτη Αντωνίου...).
Ήταν μεγάλος ασκητής.
Με κάλεσε μια φορά στην Πεντηκοστή, μετά τη λειτουργία, για τσάι.
Έπινε μόνο τσάι και έτρωγε πιρόσκι. Έτσι έτρωγε. και έζησε αυστηρά.
Ήταν 93 ετών όταν πέθανε.
Και μέχρι το τέλος ήταν καθαρός και κυβερνούσε την Εκκλησία.»
Από τις αναμνήσεις της Μητέρας Άνας, Ηγουμένης της Βράτσεσνιτσα, μια συνομιλία με τον π. Ιουστίνο του Τσέλιε, 1968
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου