Ὁ ὅσιος Βησσαρίων Αγαθόνιτης «κάθε Δευτέρα και Τρίτη πήγαινε στα νοσοκομεῖα τῆς Λαμίας. Ἀπό κρεβάτι σε κρεβάτι, ἔβλεπε ὅλους τούς ἀσθενεῖς, παρηγορώντας, ἐξομολογώντας, βοηθώντας καί θεραπεύοντας. Τό θεραπεύοντας τό λέγω, διότι μᾶς διηγήθηκε κάποτε πώς στο νοσοκομεῖο τῆς Λαμίας συνάντησε ἕνα βαρειά ἄρρωστο ἄνθρωπο μέ προχωρημένο καρκίνο, σχεδόν στα τελευταῖα του. Πῆγα κοντά του, μᾶς εἶπε, καί κάθησα δίπλα του.
-Τί κάνεις παιδί μου; τοῦ εἶπα.
—Δέν εἶμαι καλά παππούλη, πεθαίνω, μοῦ ἀπάντησε. καλά.
Παιδί μου, ἔχω ἕνα φάρμακο πού θά σέ κάνη
-Τί φάρμακο παππούλη; Ὅλα τά πῆρα καί τίποτε δέν γίνεται.
Αὐτό τό φάρμακο τό ὁποῖο ἔχω ἐγώ, δέν τό
πῆρες. Θέλεις νά σοῦ τό φέρω;
-Φέρτο μου παππούλη,
Τόν ἐξομολόγησα καί πῆγα καί τοῦ ἔφερα τή Θεία Κοινωνία. Ανασηκώθηκε, ἔκαμε το σταυρό του κλαίοντας και κοινώνησε. Παιδιά μου, ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔγινε καλά! Τελείως καλά καί πῆγε γερός στο σπίτι του»
Βιβλιογραφία Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. ΨΙΧΙΑ ΑΠΌ ΤΗΣ ΤΡΑΠΈΖΗΣ.
ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΊΟΥ ΙΩΆΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΎ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου