Ὁ π. Βησσαρίων «ἕνα χειμωνιάτικο βράδυ, σ᾿ ἕνα χωριό τῆς Μακρακώμης, φιλοξενήθηκε στο σπίτι κάποιου ὑβριστοῦ τῶν θείων. Κάθισε στο τζάκι καί κάλεσε κοντά του τά παιδάκια τοῦ νοικοκύρη.
Τά φίλεψε μέ ὅ,τι εἶχε στό σακκούλι του καί τά συμβούλεσε στοργικά.
Τό πρωΐ, ὁ νοικοκύρης, χωρίς ὁ π. Βησσαρίων να τοῦ πῆ τίποτε, ζήτησε νά ἐξομολογηθῆ. “Αὐτό τό παληοβρίσιμο, πάτερ μου, μέ ἔκανε νά φοβᾶμαι νά πάω στήν ἐκκλησία. Νόμιζα ὅτι θά ἔπεφταν τά κεραμίδια της στο κεφάλι μου. Όταν σέ εἶδα στήν πόρτα μου, παραξενεύθηκα. Εἶπα μέσα μου παπᾶς στο δικό μου σπίτι; Εἶναι δυνατόν;”.
Σέ εὐχαριστῶ, παπᾶ μου, πού ἦρθες καί καταδέχθηκες να κοιμηθῆς στό σπίτι μου. Ὁ ἐρχομός σου μοῦ ἔδωσε θάρρος. Θέλω να ξέρης πώς ἀπό σήμερα καί πέρα θά ἀλλάξω ζωή καί δέν θά ξαναβρίσω ποτέ μου τά θεῖα"»
Βιβλιογραφία Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. ΨΙΧΙΑ ΑΠΌ ΤΗΣ ΤΡΑΠΈΖΗΣ.
ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΊΟΥ ΙΩΆΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΎ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου