Τα Κοριτσάκια του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου🥰🥰
Σήμερα δύο κοριτσάκια, δύο και τριών ετών, ήρθαν στην Εκκλησία. Καθόμουν στην καρέκλα προσευχής, μετά τη Θεία Λειτουργία. Αυτή τη φορά με γοήτευσαν οι δύο κούκλες. Κρατιόντουσαν χέρι-χέρι, λικνίζονταν. Η μεγαλύτερη ήρθε και με φίλησε στο μάγουλο, η άλλη μικρή μου έδωσε ένα φιλί με το χέρι της. Χαμογέλασα.
Γερνάω και γίνομαι όλο και πιο χαζός. Δεν θυμάμαι τίποτα!🤔 Ήξερα δεκάδες χιλιάδες χρόνια και ημερομηνίες στην ιστορία, ήμουν Εθνικός Ολυμπιονίκης δύο φορές. Ήξερα εκατοντάδες ποιήματα, το πλήρες Eminescu, ότι ήμουν Ολυμπιονίκης και στα Ρουμανικά. Σήμερα, αποσπάσματα. Μόνο η Γραφή αντέχει στο βαρύ, νωχελικό μυαλό μου.
Δεν ήξερα ποιες ήταν οι δύο κούκλες.
Η μητέρα τους έγραφε επιμελώς σε ένα τραπέζι στο πίσω μέρος.
Τις ρώτησα: "Ποιες είστε; Τι όμορφες κούκλες!"
Τα κοριτσάκια ήταν ενθουσιασμένα. Η μεγαλύτερη είπε: "Είμαστε τα Κοριτσάκια του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου."
Χαμογέλασα. 🙂 Ας είναι έτσι... πώς γίνεται αυτό;
Τα κοριτσάκια δεν είπαν τίποτα, αλλά η μητέρα τους ήρθε πιο κοντά:
«Πατέρα, δεν μας ξέρεις πια; Είμαι η γυναίκα που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά...»
Συμφώνησα. Έρχεται η είδηση. Αυτή και εκατοντάδες άλλες γυναίκες ήρθαν κλαίγοντας και τώρα είναι με μωρά στην αγκαλιά τους ή από το χέρι.
Μετά μου το είπε. Είχε πολλές ασθένειες. Ήταν στείρα. Και ήρθαν. Τέλεσαν τον κανόνα του Αγίου Ιωάννη.
«Πατέρα, και έδειξε τη μικρή. Δεν μπορούσε να δει καθόλου με το δεξί της μάτι. Την ευλόγησες και φύσηξες στο μάτι της. Είπες μια προσευχή με τον Ιησού που φύσηξε στους μαθητές και τους έδωσε και στους ιερείς... Τώρα βλέπει τέλεια. Έχει μηδενική διόπτρα.»
Τότε άνοιξε ο εγκέφαλός μου. Σαν κουρτίνα. Είχαν έρθει κλαίγοντας. Μετά με το μωρό. Μετά με το άλλο. Αναγνώρισα επίσης τη γυναίκα πίσω από το μαντήλι.
Τους είπα: «Να μιλάτε πάντα στον Άγιο Ιωάννη. Να λαμβάνετε συμβουλές από αυτόν, να τον αγαπάτε». 😇
«Ναι, ακούμε πάντα τον ακαθιστο στο αυτοκίνητο», είπε η μεγαλύτερη κοπέλα. Η άλλη μου χαμογέλασε και κρύφτηκε πίσω από τη φούστα της μητέρας της και μετά έβγαλε ξανά το κεφάλι της...
Τι χαρά, τι ευτυχία με κατέκλυσε. Ευλόγησα τα δύο θαύματα. Έλα τώρα, δεν ζήσαμε πραγματικά στη γη μάταια.🤗
- Πατέρας Ιωάννης Ιστράτι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου