*"Ἡ Εὐλογία τοῦ Ἁγίου Στυλιανοῦ"*
Τὸ πρωινὸ ξημέρωσε γλυκό, μὲ μυρωδιὰ λιβανιοῦ ποὺ αἰωροῦνταν στὸν ἀέρα. Ὁ παπποῦς Μιχάλης ἅπλωσε τὰ χέρια του πρὸς τὰ τρία ἐγγόνια: "Ἐλᾶτε, παιδιά μου, σήμερα εἶναι τοῦ Ἁγίου Στυλιανοῦ, τοῦ προστάτη τῶν παιδιῶν."
Τὸ ἐκκλησάκι στεκόταν λευκὸ στὴ ράχη τοῦ λόφου. Μέσα, τὰ κεριὰ τρεμόσβηναν σὰν χρυσὲς προσευχές. Ὁ μικρὸς Γιῶργος κοίταξε τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου ποὺ κρατοῦσε ἀγκαλιὰ ἕνα βρέφος.
"Παπποῦ, γιατί ὁ Ἅγιος ἀγαποῦσε τόσο τὰ παιδιά;" ρώτησε ψιθυριστά.
Ὁ γέρος γονάτισε δίπλα του: "Γιατί στὰ παιδιά, ἀγόρι μου, κρύβεται ἡ ἁγνότητα τῆς καρδιᾶς ποὺ ὁ κόσμος ξεχνᾶ."
Τὴν ὥρα τῆς εὐλογίας, ὁ παπᾶς ἔβαλε τὸ χέρι του στὰ κεφαλάκια τῶν παιδιῶν. Ὁ παπποῦς τὰ κοίταξε μὲ δάκρυα στὰ μάτια, καὶ κατάλαβε: κάθε παιδὶ εἶναι ἕνα θαῦμα ποὺ μᾶς ἐμπιστεύεται ὁ οὐρανός.
*Ἠθικὸ Δίδαγμα:*
Τὰ παιδιὰ εἶναι ἱερὸ δῶρο ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ φυλάττουμε τὴν ἀθωότητα καὶ τὴν πίστη στὸν κόσμο. Μὲ ἀγάπη καὶ προσευχή, γινόμαστε φύλακες τῶν ψυχῶν τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου