῞Οσιος Διονύσιος ὁ Ελεήμων Επίσκοπος Τρίκκης
(῾Η μνήμη του ἑορτάζεται τὴν 12ην Νοεμβρίου)
῞Οσιος Διονύσιος ὁ ἐλεήμων
Ο ῞Οσιος Διονύσιος ὁ Ἐλεήμων ἦταν Μητροπολίτης Λαρίσης, μὲ ἕδρα τὰ Τρίκαλα. ῾Η ἀρχιερατεῖα του, στὴν Μητρόπολιν Λαρίσης (μὲ ἕδρα τὰ Τρίκαλα) πρέπει νὰ
τοποθετηθεῖ μετὰ τὸ 1489 – 1490 καὶ πρὶν τὸ 1499 καὶ θὰ ἦταν μικρῆς διάρκειας.
῾Ως μητροπολίτης Λαρίσης ὁ Διονύσιος κατήργησε τὸ πρωτάτο ἀπὸ τὴν
ἐξασθενημένη σκήτη τῆς Δούπιανης καὶ ἔδωσε τὸν τίτλο τοῦ ἡγουμένου στὸν
προεστῶτα τοῦ Μεγ. Μετεώρου. Ἔκτοτε πρωτεύοντα ρόλο στὴν μετεωρίτικη πολιτεία
εἶχε ἡ σκήτη τοῦ Μετεώρου. Τὸ ἔτος 1499 ὁ ῞Αγιος Διονύσιος παραιτήθηκε καὶ
ἀποσύρθηκε στὴν ῾Ι. Μονή ῾Αγ. Νικολάου Αναπαυσᾶ.
῾Ο ῞Αγιος εἰκονίζεται σὲ τοιχογραφία τοῦ 1627 στὸ ἀριστερὸ κλίτος τοῦ ναοῦ τῶν
῾ΑγίωνΑναργύρων Τρικάλων. Ἡ ἐπιγραφὴ τῆς τοιχογραφίας (῞Αγιος Διονύσιος ὁ
Ἐλεήμων ῾Αρχιεπίσκοπος [λαρίσις]), μαρτυρεῖ ὅτι ὁ ῞Αγιος καταξιώθηκε στὴ συνείδηση
τοῦ πιστοῦ ποιμνίου του καὶ συγκαταριθμήθηκε στὴν τιμητικὴ χορεία τῶν τοπικῶν
῾Αγίων τῆς περιοχῆς. ῾Η ἐπωνυμία Ἐλεήμων ποὺ τοῦ ἀποδόθηκε, ἀποδεικνύει τὴν
πλούσια προσφορά του στὸν Ἐκκλησιαστικὸ ὅσο καὶ στὸν κοινωνικὸ τομέα.
῾Ο ῞Οσιος Διονύσιος κοιμήθηκε τὴν Μεγ. Πέμπτη τοῦ ἔτους 1510.
Παρακλητικὸς Κανὼν
εἰς τὸν ῞Οσιον Διονύσιον τὸν ἐλεήμονα
̉ Επίσκοπον Τρίκκης
Ποίημα τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου
Εὐλογήσαντος τοῦ ῾Ιερέως, τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ̉ ὃ τὸ Θεὸς Κύριος (τετράκις) καὶ
τὰ ἑξῆς:
῏Ηχος δʹ. ῾Ο ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ…
Τ ῷΑρχιθύτι ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν* ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοὶ καὶ προσπέσωμεν*
ἐν μετανοίᾳ κραζοντας ἐκ μέσης ψυχῆς˙* ῞Αγιε, βοήθησον καὶ διάσωσον πάντας˙* ἐκ
παντοίων θλίψεων καὶ ποικίλων παγίδων˙* μὴ ἀποστρέ-ψῃς ἱκέτας κενούς˙* σὲ γὰρ
μεσίτην,* Διονύσιε, ἔχομεν.
Δόξα Πατρὶ... τὸ Απολυτίκιον ῏Ηχος γ’.Θείας πίστεως…
Τ ρίκκης Πρόεδρος καὶ τῆς Λαρίσης,* καὶ ἀκοίμητος* φρουρὸς ἐδείχθης,*Αρχιθύτα
ἐλεήμων Διονύσιε˙*Αναπαυσᾶ τὴν Μονὴν σὺ ἀ-νήγειρας* καὶ ἐν αὐτῇ θεαρέστως
ἐβίωσας,* Θεοδόξαστε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε* δωρή-σασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ... Θεοτοκίον.
Ο ὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε,* τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι˙* εἰ μὴ γὰρ σὺ
προΐστασο πρεσβεύουσα,* τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο* ἐκ τοσούτων κινδύνων;* Τὶς δὲ
διεφύλαξεν* ἕως νῦν ἐλευθέρους;* Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ˙* σοὺς γὰρ
δούλους σώζεις ἀεὶ* ἐκ παντοίων δεινῶν.
Εἶτα ὁ Νʹ Ψαλμὸς καὶ ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος.
ᾨδὴ αʹ. Ἦχος πλ. δ'. Ὑγρὰν διοδεύσας 5 …
Δ ιονύσιε, κλέος χριστιανῶν* πρὸς σὲ καταφεύγω ὁ ἀνάξιος ταπεινῶς* καὶ τὴν σὴν
βοήθειαν αἰτοῦμαι* ἥν, Αρχιθύτα Τρικκαίων,* παράσχου μοι.
Τ ὸν πλοῦτον ὃν δέδωκέ μοι Θεὸς* ἀφρόνως ὁ τάλας ἐδαπάνησα, θαυμαστέ,* διὸ σοί,
Διονύσιε, σπεύδω* καὶ ἐξαιτῶ ταῖς λιταῖς σου,* πανάριστε.
Κ αρδίαν σὺ νήφουσαν, θαυμαστέ,* παράσχου ἱκέταις* ὡς καὶ σώφρονα λογισμόν,* ἵνα
τὸν Σωτήρα τῶν ἀνθρώπων* ἐκ μέσης καρδίας πάντες δοξάζωμεν.
Θεοτοκίον.
Υ ῾ ψώνω τὰς χείρας ἱκετικῶς* πρὸς σέ, Θεοτόκε,* καὶ αἰτοῦμαι σὴν ἀρωγήν,* ἣν τάχος
παράσχου σῷ ἱκέτῃ,* ἵνα ῥυσθῶ τῆς κολάσεως, ῎Αχραντε.
ᾨδὴ γʹ. Οὐρανίας ἁψῖδος…
Τ οῦ πυρὸς τὴν μανίαν* λιταῖς σου κατάσβεσον,* ἀγρούς,Αρχιθύτα, καὶ οἰκίας* σὺ
διαφύλαξον,* ἵνα ὑμνοῦμέν σε* τὸν τοῦ Χριστοῦ στρατιώτην* τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα*
καὶ καταφύγιον.
Ο ρθοδόξων ἐδείχθης* φρουρὸς ὁ ἀκοίμητος* καὶ τῶν μοναζόντων τὸ κλέος ὡς καὶ τὸ
πρότυπον* τῶν δὲ νοσούντων ἀεὶ* σὺ ἰατρὸς καὶ προστάτης* καὶ χηρῶν ὑπέρμαχος,* ὧ
Διονύσιε.
Ε κ τροχαίου, Παμμάκαρ,* σὺ διαφύλαξον* πάντας τοὺς προστρέχοντας πόθῳ* πρὸ
τῆς εἰκόνος Σου* καὶ ἐξαιτοῦντας θερμῶς* τὴν σὴν βοήθειαν, Πάτερ,* καὶ Χριστὸν
δοξάζοντες,* ὦ Διονύσιε.
Θεοτοκίον.
Σ υνειδήσεως, Κόρη,* τὰς τύψεις διάλυσον* καὶ τῆς μετανοίας τὰ δῶρα* τάχος
παράσχου μοι,* Μαριὰμ θαυμαστή,* τῶν ἀσθενῶν ἡ προ-στάτις* καὶ πιστῶν τὸ
στήριγμα,* Θεογεννήτρια.
Δ ιάσωσον* ἀπὸ κινδύνων ἱκέτας σου,Αρχιθύτα,* ὅτι πάντες δεητικῶς* εἰς σὲ
καταφεύγομεν* ὡς ἔχοντι τῷ Θεῷ παῤῥησία.
5 Εἰς τὰ δύο πρῶτα τροπάρια ἑκάστης ᾠδῆς λέγομεν: ῞Αγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, εἰς δὲ τὰ
δύο τελευταῖα: Δόξα Πατρὶ…, Καὶ νῦν…
Ε ̉ πίβλεψον ἐν εὐμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος
κάκωσιν καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία…
Σ ὺ πρέσβυς θερμὸς* καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον* ἐδείχθης, σεπτέ,* καὶ πιστῶν
καταφύγιον* ἐκτενῶς βοῶμέν σοι,* μάκαρ Διονύσιε, πρόφθασον* καὶ ἐκ κινδύνων
λύτρωσαι ἡμᾶς,* τοὺς σοι πόθῳ καὶ πίστει προσφεύγοντας.
ᾨδὴ δʹ. Εἰσακήκοα Κύριε...
Τ οὺς νοσοῦντας θεράπευσον,* ἰατρὲ ἀνάργυρε, σοῦ δεόμεθα* καὶ θεραπευτὰς
βοήθησον* ποιεῖν καλὰς διαγνώσεις πάντοτε.
Ο ρθοδόξους προστάτευσον* ἐκ τῆς κατακρίσεως, Διονύσιε,* καὶ ταπείνωσιν
παράσχου μοι,* ἵνα λάβω ἄφεσιν καὶ ἔλεος.
Τ έκνα τάχος σὺ δώρησον* τοῖς ποθοῦσι, Διο-νύσιε πάντιμε,* καὶ παράσχου ῥώσιν
ἅπασι* τοῖς σοι πόθῳ καὶ πίστει προστρέχουσι.
Θεοτοκίον.
Ο ῾ λοψύχως σοῦ δέομαι* τὰ τέλη ἀνώδυνα πᾶσι δώρησε* καὶ κατεύνασον τὸν
τάραχον* τοῦ νοὸς μου, Κόρη Θεοδόξαστε.
ᾨδὴ εʹ. Φώτισον ἡμᾶς…
Ν όσων ἰατρὸς* ἀνεδείχθης, Διονύσιε,* διὸ σοι πάντες προσφεύγομεν θερμῶς* καὶ
ἐξαιτοῦμεν παρασχεῖν ἡμῖν τὴν ἴασιν.
Σ κέπασον ἡμᾶς* ὑπὸ τὴν σκέπην σου, Διονύσιε,* καὶ τὴν Μονὴν σου διαφύλαξον* ἐκ
τῶν παγίδων τοῦ ἐχθροῦ, Θεομακάριστε.
Υ ῞ πνον ἐλαφρὸν* καὶ ἀνάπαυσιν τοῦ σώματος* παράσχου πάντες δεόμεθα θερμῶς*
καὶ ταῖς λιταῖς Σου* τῆς ψυχῆς τὰ πάθη κοίμησον.
Θεοτοκίον.
Φ όβον τοῦ Θεοῦ* τῇ καρδίᾳ μου ἐμφύτευσον* καὶ ὑγιείαν σὺ παράσχου μοι* τῷ ἀναξίῳ
ἱκέτῃ σου, Θεονύμφευτε.
ᾨδὴ στʹ. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ…
Π ροστρέχω πρὸ τῆς εἰκόνος σου πόθῳ* καὶ αἰτῶ τὴν σὴν βοήθειαν, Μάκαρ.* Μὴ
ἀποῤῥίψῃς ἱκέτην ἀχρεῖον,* ἀλλὰ καρποὺς μετανοίας μοι δώρησον* σοῦ δέομαι καὶ νῦν
θερμῶς* τὸν Υἱὸν τῆς Παρθένου εὐμένισον.
Α παύστως σὲ ἱκετεύω ὁ τάλας,* μὴ παρίδῃς τὸν ἱκέτην, Θεόφρον,* ἀλλὰ παράσχου
ἐμοὶ τῷ ἀθλίῳ* ὑπομονὴν καὶ ταπείνωσιν δέομαι* καὶ δίδου μοι εὐθυπορεῖν* πρὸς
ὁδοὺς τοῦ Σωτῆρος, Πανένδοξε.
Ε κ βλάβης τῶν φρενῶν διαφύλαττε,* Διονύσιε, τοὺς ἱκέτας σου τάχος* καὶ ἐκ ποικίλων
παγίδων ἀπαύστως* ἃς ὁ ἐχθρὸς ἐξυφαίνει διάσωσον* δεόμεθα σου ταπεινῶς,*
Αρχιθύτα, ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι.
Θεοτοκίον.
Ο ρθόδοξοί σε προστάτην ἔχομεν* καὶ φρουρὸν ἀκοίμητον, Θεοτόκε,* σὺ τῶν
δαιμόνων τὰ βέλη διώκεις,* σὺ καὶ τὰς νόσους ἰᾷ, Παναμώμητε,* διὸ μοναζόντων
χοροὶ* ἀνυμνοῦσιν ἁπαύστως σέ, Δέσποινα.
Δ ιάσωσον* ἀπὸ κινδύνων ἱκέτας σου,Αρχιθύτα,* ὅτι πάντες δεητικῶς* εἰς σὲ
καταφεύγομεν* ὡς ἔχοντι τῷ Θεῷ παῤῥησία.
Α ῎ χραντε,* ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως* ἐπ̉ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα
δυσώπησον,* ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Δέησις καὶ τὸ Κοντάκιον. Ἦχος β´. Προστασία.
Σ ὲ προστάτην τῶν Χριστιανῶν ὀνομάζομεν* καὶ ἀκοίμητον φρουρὸν ἁπάντων
καλοῦμέν σε˙* μὴ παρίδῃς* ἁμαρτωλῶν ἱκέτιδας φωνάς,* ἀλλὰ πρόφθασον,
θαυματουργέ,* εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν τῶν θερμῶς δεομένων σου.* ῾Ρῦσαι ἡμᾶς ἐκ
πλάνης* καὶ σῶσον ἐκ τοῦ καρκίνου* τοὺς καταφεύγοντας πρὸς σέ,*Αρχιθύτα
Διονύσιε.
Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον. Ἦχος δ´.
Τ ίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ ῾Οσίου αὐτοῦ. (δίς)
Στίχος: Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι.
Τ ίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ ῾Οσίου αὐτοῦ.
῾Ο ῾Ιερεύς: Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡμᾶς…
῾Ο Χορός: Κύριε ἐλέησον (τρίς)
῾Ο ῾Ιερεύς: Σοφία, ὀρθοὶ ἀκούσωμεν…
῾Ο Χορός: Καὶ τῷ Πνεύματί σου.
῾Ο ῾Ιερεύς: Εκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ...
῾Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι.
Τ ῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἔστη ὁΙησοῦς ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ
πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς ᾿Ιουδαίας καὶ ῾Ιερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου
Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, καὶ οἱ
ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο˙ καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει
ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. Καὶ αὐτὸς ἐπάρας
τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε˙ μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα
ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ˙ μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε˙ μακάριοι οἱ
κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε˙ μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν
ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ
υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
῾Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ…
Τ αῖς τοῦ σοῦ ῾Οσίου πρεσβείαις Ἐλεῆμον,* ἐξάλειψον τὰ πλήθη* τῶν ἐμῶν
ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ…
Τ αῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον,* ἐξάλειψον τὰ πλήθη* τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος: Ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα… καὶ τὸ
Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Μ ὴ ἐγκαταλείπῃς με,* εἰς τῶν δαιμόνων τὰς χείρας,*Αρχιθύτα ἔνδοξε,* ἀλλὰ σκέπε,
῞Αγιε, τὸν ἱκέτην σου˙* θλῖψις γὰρ ἔχει με,* φέρειν οὐ δύναμαι,* τῶν δαιμόνων τὰ
τοξεύματα,* σκέπην οὐ κέκτημαι,* οὐδὲ ποῦ προσφύγω ὁ ἄθλι-ος,* πάντοθεν
πολεμούμενος,* καὶ παραμυθίαν οὐκ ἔχω πλὴν σου˙* Μάκαρ Διονύσιε,* ἐλπὶς σὺ καὶ
προστάτης τῶν πιστῶν,* μὴ μου παρίδῃς τὴν δέησιν,* τὸ συμφέρον ποίησον.
῾Ο ῾Ιερεύς: Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαὸν σου…
῾Ο Χορός: Κύριε, ἐλέησον (δωδεκάκις)
῾Ο ῾Ιερεύς: Ελέει καὶ οἰκτιρμοῖς…
῾Ο Χορός:Αμήν.
Καὶ ἀποπληροῦμεν τὰς λοιπὰς. ᾨδὰς τοῦ Κανόνος
ᾨδὴ ζʹ. Οἱ ἐκ τῆς Ιουδαίας…
Τ οῦ σεισμοῦ τὴν μανίαν* καταπαύει ὁ Πλάστης, Διονύσιε ἔνδοξε,* διὸ πιστῶν τὰ
πλήθη* αἰτοῦσι σαῖς πρεσβεῖαις* καὶ γονυκλινῶς σοῦ δέονται,* τὸν Ζωοδότην Χριστόν,
εὐμένισον λιταῖς Σου.
Τ ῶν Τρικκαίων ἐδείχθης* ποιμήν, Διονύσιε μάκαρ, ἀκοίμητος,* καὶ κτίτωρ καὶ οἰκήτωρ,*
Αναπαυσᾶ καὶ κλέος,* διὸ παντες δεόμεθα˙* δίδου ἱκέταις, σεμνέ,* εἰρήνην καὶ
ὑγείαν.
Θ ελητὴν τοῦ ἐλέους,* ὃν ἠγάπησας,Αθλητά δυσώπησον,* ῥυσθῆναι τῶν
πταισμάτων,* ψυχῆς τε μολυσμάτων,* τῶν ἐν πίστει βοώντων σοι˙* Χαῖρε, Τρικκαίων
ποιμὴν* καὶ δόξα Μετεώρων.
Θεοτοκίον.
Θ εοτόκε Παρθένε,* πρὸς σὲ πίστει προσέρχομαι ὁ ἀνάξιος* καὶ χείρας μου σοι αἴρω*
καὶ πόθῳ ἀνακράζω* ἀποδήμους διάσωσον* ἐκ τῶν χειρῶν πειραστοῦ* καὶ τῶν
αἰρετιζόντων.
ᾨδὴ ηʹ. Τὸν Βασιλέα…
Τ ὴν ἀνομβρίαν* ὁ Λυτρωτὴς καταπαύει* λιταῖς Σου, Διονύσιε μάκαρ,* καὶ πιστοῖς
παρέχει* εὐκράτους τοὺς ἀέρας.
Α δυναμίας* τῶν μαθητῶν ταῖς λιταῖς σου* θεραπεύει ὁ Κτίστης ταχέως* καὶ εἰς τοὺς
γονέας* χαρὰν παρέχει, μάκαρ.
Τ ὸν Κύριόν μου* καὶ Λυτρωτὴν τῆς ψυχῆς μου* καθικέτευε, Διονύσιε μάκαρ,* ἵνα ὁ
ἀχρεῖος* ἰδῶ Θεοῦ τὴν δόξαν.
Θεοτοκίον.
Ε κ τῶν ἀνθρώπων* τὴν ἀνασφάλειαν τάχος* ἐκδιώκεις, Κεχαριτωμένη,* καὶ εἰς τὰς
ψυχὰς μας ἐλπίδαν ἐμφυτεύεις.
ᾨδὴ θʹ. Κυρίως Θεοτόκον…
Ι ώσεις θεραπεύεις,* ὄγκους ἀπελαύνεις* καὶ νόσους, Διονύσιε, διώκεις ταχύ,* διὸ
ἀπαύστως νοσοῦντες* σοι καταφεύγουσι.
Λ ιμὴν σὺ καὶ προστάτης,* Διονύσιε, ἐδείχθης* καὶ τῶνΟρθοδόξων τεῖχος
ἀκράδαντον,* καταφυγὴ τε καὶ σκέπη* καὶ ἀγαλλίαμα.
Δ ιάσωσον ἐκ πλάνης* τέκνα Ορθοδόξων* καὶ ἐκ χειρῶν τοῦ ἀλάστορος δέομαι,* ἵνα
ὑμνοῦμεν ἀπαύστως* Σέ, Διονύσιε.
Θεοτοκίον.
Π ανάχραντε Παρθένε,* Μῆτερ τοῦ ῾Υψίστου* τοὺς σοι προσφέγοντας ῥῦσαι δεόμεθα*
ἐκ τοῦ πυρὸς τὴν μανίαν* καὶ τῆς κολάσεως.
Καὶ εὐθὺς τὰ Μεγαλυνάρια.
Α ῎ ξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς,* μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον,* τὴν ἀειμακάριστον καὶ
παναμώμητον καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.* Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ,* καὶ
ἐνδοξοτέραν* ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ,* τὴν ἀδιαφθόρως* Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν,*
τὴν ὄντως, Θεοτόκον,* σὲ μεγαλύνομεν.
Χ αίροις, τῶν Τρικκαίων ὁ θησαυρὸς* καὶ τῶν Λαρισαίων* ποιμενάρχης ὁ ἐκλεκτός.*
Χαίροις, Αναπαυσᾶ* ὁ κτίτωρ καὶ οἰκήτωρ* καὶ τῶν πιστῶν ἡ δόξα,* ὦ Διονὐσιε.
Χ αίροις, Διονύσιε θαυμαστέ,* Μονῆς τοῦ ῾Αγίου* Νικολάου ὁ οἰκιστής˙* χαίροις, τῶν ἐν
θλίψει* ἀκοίμητος προστάτης* καὶ τῶν ἀνέργων μάκαρ,* τὸ καταφύγιον.
Π άντες, Διονύσιε θαυμαστέ,* προσπίπτομεν πόθῳ* τῇ εἰκόνι σου τῇ σεπτῇ* αἰτοῦντες
εἰρήνην* μετάνοιαν καὶ πίστιν* ἃ σὺ παρέχεις τάχος* τοῖς σοι προστρέχουσι.
Σ πεύδεις εἰς τὰς κλίνας τῶν ἀσθενῶν* καὶ τούτοις παρέχεις,* Διονύσιε θαυμαστέ,*
ἀκλόνητον ὑγείαν* μετάνοιαν καὶ πίστιν* διὸ σὲ εὐγνωμόνως* πάντες δοξάζομεν.
Κ έραςΟρθοδόξων Χριστιανῶν* ὕψωσον λιταῖς σου* καὶ παράσχου πᾶσι ταχὺ*
δύναμιν καὶ ῥώσιν,* ταπείνωσιν, ὑγείαν* καὶ Παραδείσου κάλλη* ἰδεῖν ἀξίωσον.
Δ αίμονας κατέβαλες, θαυμαστέ,* διὰ πολλῶν ἀγώνων* νηστειῶν τε καὶ προσευχῶν*
καὶ γέγονας δοχεῖον* Πνεύματος ῾Αγίου* ὡς καὶ συμπολίτης* τοῦ Πανοικτίρμονος.
Π ᾶσαι τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί,* Πρόδρομε Κυρίου,*Αποστόλων ἡ δωδεκάς,* οἱ ἅγιοι
Πάντες* μετὰ τῆς Θεοτόκου,* ποιήσατε πρεσβείαν* εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Εἶτα ὁ Χορὸς τὸ Τρισάγιον, Δόξα Πατρί... Παναγία Τριάς... Πάτερ ἡμῶν.. ὁ Ἱερεύς: ῞Οτι
Σοῦ..., ὁ Χορός:Αμήν.
Καὶ τὸΑπολυτίκιον. ῏Ηχος γ’. Θείας πίστεως...
Τ ρίκκης Πρόεδρος καὶ τῆς Λαρίσης,* καὶ ἀκοίμητος* φρουρὸς ἐδείχθης,*Αρχιθύτα
ἐλεήμων Διονύσιε˙*Αναπαυσᾶ τὴν Μονὴν σὺ ἀνήγειρας* καὶ ἐν αὐτῇ θεαρέστως
ἐβίωσας,* Θεοδόξαστε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε* δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Δέησις καὶ ὁ ῾Ιερεὺς ποιεῖ τὴν ἀπόλυσιν. Τῶν πιστῶν ἀσπαζομένων τὰς εἰκόνας
ψάλλομεν:
῏Ηχος β’. ῞Οτε ἐκ τοῦ ξύλου…
Π άντας τοὺς προστρέχοντας πιστῶς* πρὸ τῆς ἱερᾶς σου εἰκόνος,* Διονύσιε ἔνδοξε,*
δίδου σὺ μετάνοιαν,* ὑπομονὴν καὶ χαράν,* φωτισμὸν καὶ ταπείνωσιν,* εἰρήνην καὶ
πίστιν,* ἄγγελον ἀκοίμητον καὶ ὁδηγὸν ἀσφαλῆ.* Πάτερ τῶν Τρικκαίων τὸ κλέος,*
πτωχῶν ἀνεδείχθης προστάτης* καὶ τῶν Ορθοδόξων καταφύγιον.
Δ έσποινα πρόσδεξαι* τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου* καὶ λύτρωσε ἡμᾶς* ἀπὸ πάσης
ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τ ὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου* εἰς σὲ ἀνατίθημι,* Μῆτερ τοῦ Θεοῦ,* φύλαξόν με ὑπὸ τὴν
σκέπην σου.
῾Ιερεὺς: Δι̉ εὐχῶν τῶν ῾Αγίων Πατέρων ἡμῶν, ΚύριεΙησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον
καὶ σῶσον ἡμᾶς.Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου