Ένα Θαύμα Κοντά στο Κίεβο: Αόρατοι Ιππείς που Προστάτευαν Ανθρώπους Κατά τη Διάρκεια του Πολέμου.

Ένα Θαύμα Κοντά στο Κίεβο: Αόρατοι Ιππείς που Προστάτευαν Ανθρώπους Κατά τη Διάρκεια του Πολέμου.

Μια Αληθινή Αφήγηση Καταγεγραμμένη από τους Μοναχούς της Λαύρας του Κιέβου

Καθώς τα γερμανικά στρατεύματα πλησίαζαν το Κίεβο τον Ιούλιο του 1941, φόβος και σύγχυση κατέκλυσαν τα γύρω χωριά. Οι άνθρωποι κατέφυγαν στα δάση, σώζοντας τα παιδιά τους και κρύβοντας από τις περιπόλους. Μεταξύ αυτών που έφευγαν ήταν μια μικρή ομάδα γυναικών με μικρά παιδιά. Βρήκαν μια εγκαταλελειμμένη δασική καλύβα και κρύφτηκαν εκεί, ελπίζοντας να περιμένουν μέχρι τη νύχτα.

Αλλά η νύχτα ήταν ταραγμένη - και έγιναν μάρτυρες αυτού που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως θαύμα.

Η Αρχή του Θαύματος

Προς τα μεσάνυχτα, οι γυναίκες άκουσαν:

• το θαμπό βρυχηθμό των μηχανών,

• το γάβγισμα των σκύλων,

• δυνατές γερμανικές φωνές.

Η περίπολος πλησίαζε. Φαινόταν ότι η κρυψώνα επρόκειτο να ανακαλυφθεί.

Και ξαφνικά - κάτι αδύνατο να εξηγηθεί με ανθρώπινη δύναμη.

Ο ήχος των οπλών έσπασε τη σιωπή της νύχτας. Γινόταν πιο δυνατός, σαν να πλησίαζε το ιππικό στην καλύβα. Αλλά το γύρω δάσος ήταν πολύ πυκνό—κανένα ζωντανό άλογο δεν μπορούσε να το διασχίσει καλπάζοντας.

Τα χτυπήματα των οπλών συνοδεύονταν από ένα έντονο φως, άλλοτε σαν τη λάμψη των δαυλών, άλλοτε σαν τις λάμψεις των σπαθιών.

Η Εμφάνιση των Ιππέων

Οι γυναίκες, κοιτάζοντας μέσα από τις ρωγμές στον τοίχο της καλύβας, είδαν δύο ιππείς να τρέχουν ανάμεσα στα δέντρα. Οι φιγούρες τους έλαμπαν σαν από μέσα, και οι μανδύες τους κυμάτιζαν στο φως μιας απόκοσμης φωτιάς.

Ήταν αδύνατο να διακρίνει κανείς τα πρόσωπά τους—το φως έκρυβε τα χαρακτηριστικά τους—αλλά δεν υπήρχε αμφιβολία ότι επρόκειτο για ασυνήθιστους, ουράνιους πολεμιστές.

Καθώς οι ιππείς πλησίαζαν, το δάσος φωτίστηκε σαν να είχε ξημερώσει. Μία από τις γυναίκες ένιωσε να σπρώχνεται απαλά αλλά σταθερά πίσω σε κάλυψη από μια αόρατη δύναμη. «Ήταν σαν κάποιος να μας φρουρούσε», θυμήθηκε αργότερα.

Ο Πανικός μιας Γερμανικής Περιπόλου

Εκείνη τη στιγμή, η γερμανική περίπολος έμπαινε ήδη στο δάσος. Αλλά, ακούγοντας το δυνατό κροτάλισμα των ποδιών και βλέποντας τη λάμψη του υπερφυσικού φωτός, οι στρατιώτες:

• ούρλιαξαν από τρόμο,

• εγκατέλειψαν τους φακούς τους και μέρος του εξοπλισμού τους,

• άρχισαν να πυροβολούν στα τυφλά,

• και μετά έφυγαν τρέχοντας.

Το επόμενο πρωί, κάλυκες, κάννες και ζώνες βρέθηκαν διάσπαρτα κοντά στην καλύβα - οι στρατιώτες είχαν τραπεί σε φυγή τόσο γρήγορα, σαν να έφευγαν από κάτι πολύ πιο τρομερό από απλούς ανθρώπους.

Μια Αποκάλυψη Χρόνια Αργότερα

Μετά τον πόλεμο, μια από τις γυναίκες ήρθε στη Λαύρα του Κιέβου και διηγήθηκε στον γέροντα τις εμπειρίες της. Ο γέροντας άκουσε προσεκτικά, έκανε τον σταυρό του και είπε:

«Αυτοί ήταν οι άγιοι  οι πρίγκιπες Μπόρις και Γκλεμπ.

Συχνά εμφανίζονται στους ανθρώπους ως ουράνιοι ιππείς, προστατεύοντας τους αδύναμους και αθώους».

Και πράγματι, οι θρύλοι και οι βίοι των αγίων περιέχουν πολυάριθμες μαρτυρίες για τον Μπόρις και τον Γκλεμπ που εμφανίζονται σε δύσκολες στιγμές - ως λαμπεροί ιππείς, σώζοντας ανθρώπους από τον θάνατο.

Αυτό το γεγονός παραμένει στη μνήμη όσων το βίωσαν ως μία από τις πιο ισχυρές εκδηλώσεις της βοήθειας του Θεού κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Και οι απροσδόκητοι ουράνιοι ιππείς—ο Μπόρις και ο Γκλεμπ—έγιναν γι' αυτούς μια αιώνια επιβεβαίωση ότι ο Κύριος δεν εγκαταλείπει όσους εμπιστεύονται σε Αυτόν, ακόμη και στην πιο σκοτεινή νύχτα.