Ο αφανής και καλός αγωνιστής Γεώργιος Οικονόμου πού γεννήθηκε σ' ένα μικρό ορεινό χωριό των Καλαβρύτων από το 1954 υπήρξε διακεκριμένο μέλος τής Α.Σ.Π., τής όποιας υπήρξε και μέλος του Διοικ. Συμβουλίου (1969-1993). Παρότι εφήρμοσε εις την ζωήν του το «λάθρα βιώσας», το όνομά του ήτο γνωστό εις την πόλι των Πατρών όπου έζησε και έδρασε ως ενεργό μέλος τής στρατευόμενης Εκκλησίας του Χριστού. «Αγαπητέ Γεώργη. Χάρηκα πού επικοινωνούμε μετά τόσο καιρό έστω και για θέμα κάθε άλλο παρά ευχάριστο...» του έγραφε μεταξύ άλλων σε μία επιστολή του ό κ. Κων/νος Στεφανόπουλος (νυν Πρόεδρος Ελληνικής Δημοκρατίας).
Ό δίχως ράσο καλόγερος τής «ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ ΠΑΤΡΑΪΚΗΣ» ήτο αγνός, ταπεινός, φιλακόλουθος και το πρόσωπο του ήτο πάντοτε ίλαρόν με σεμνότητα και συγκατάβασιν. Κανόνας στη ζωή του υπήρξε το Ευαγγέλιο, και ό βίος του ήτο το ζωντανό κήρυγμα του Ευαγγελίου. Συνεπής στη πίστη του, άνθρωπος τής μελέτης τής Γραφής και μέτοχος των μυστηρίων τής Εκκλησίας, ήτο με έμπρακτη αγάπη ειρηνικός, μειλίχιος, ήσυχος. Μόνο εις ένα πράγμα ήτο φλεγόμενος ζηλωτής, εις την πίστιν. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήτο το έντονο ομολογιακό στοιχείο.
«Κάποια ημέρα ό πολυσέβαστος και μακαριστός π. Γερβάσιος ανέθεσε ρητά τα κατηχητικά σχολεία και την λειτουργία τής θερινής κατασκηνώσεως στα Συχαινά στον Γεώργιο Οικονόμου. Αφού τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε μπροστά στην εικόνα τής Θεοτόκου, του είπε:
—Αυτά πού λες - εννοώντας την αποδοχή του Γ. Οικονόμου - τα λες στην Παναγία! Και συνέχισε:
—Στα χέρια σου παίρνεις το έργο αυτό. Αν είναι φυτεία του Θεού θα ζήση! Εάν όχι, θα σβήσει! Τοιουτοτρόπως ό Γ. Οικονόμου ανέλαβε την ευθύνη τής συνεχίσεως του Κατηχητικού έργου τής Άναπλ. Σχολής και, ειδικότερα, των Κατηχ. Σχολείων και τής Κατασκηνώσεως».
Ό ασκητής και κατηχητής των Πατρών Γεώργιος Οικονόμου (1917- 1993), πνευματικός βλαστός και υπεράξιος μαθητής του π. Γερβασίου. Ανάλωσε την άσπιλο ζωή του εις την διακονία του Κυρίου και της Εκκλησίας και με υποδειγματική αφοσίωση και σύνεση ιερουργούσε τα Κατηχητικά Σχολεία ποδηγετώντας την νεότητα.
Ό πνευματικός βλαστός και γνήσιος μαθητής του Άγιου Γερβασίου διεκρίθη ιδιαιτέρως εις την ορθόδοξο χριστιανική κατήχησι χωρίς να έχει σπουδάσει σε θεολογική Σχολή και χωρίς να είναι κάτοχος πτυχίου Εκκλησιαστικής Σχολής. Οι μαθηταί πού γεύτηκαν την ευεργετική παρουσία του, βλέποντας στον πρόσωπο του την εφαρμοσμένη θεολογία - «Ειδικότερα θεολόγος ει, αληθώς προσεύξη, και ει αληθώς προσεύξη, θεολόγος ειδικότερα» -, απέκτησαν πλήρη θεολογική παιδεία, θεολόγος δεν μπορεί να είναι κανείς, αν ή καρδία του δεν άγιασθή και ή ζωή του δεν εκπέμπη το άρωμα τής άγιότητος. Είναι γεγονός, ότι μερικοί πού υπερηφανεύονται για την διανοητικότητά τους, όλα αυτά τα θεωρούν κινέζικα. Και τούτο διότι δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι στην Αλήθεια δεν πάει κανείς με τον ορθολογισμό του και την γνώσι του, αλλά με την πλούσια σε πνευματικό περιεχόμενο καρδιά. «Μακάριοι οι καθαροί την καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. 5,8).
Ό φλογερός και φιλότιμος αυτός εργάτης του Ευαγγελίου, πού ζούσε άπλα και πίστευε ορθόδοξα είχε μέσα του φωτιά θεϊκή και ένθεο ζήλο. «Μέσα στον ετερόκλητο περιβάλλον τής «Πειραϊκής - Πατραϊκής» ήταν για πολλούς και για τέσσερες δεκαετίας ένας φάρος. Μια θαρραλέα φωνή. Ένα στήριγμα. Ένας δείκτης πορείας προς το «μέγα Φως» (Ματθ. 4,16)61. «Πολλοί ήσαν εκείνοι, νέοι συνήθως στην ηλικία εργαζόμενοι στον χώρο τής «Π.Π.», πού χάρις στον παράδειγμα και την προτροπή του, έλκύσθηκαν στη ζωή του Πνεύματος και κάθισαν στα θρανία των Κατηχητικών του μαθημάτων στην οδό Παπαφλέσσα ή άλλου».
Ως κατηχητής πολλές ψυχές στήριξε, πλήθος ανθρώπων τις συνειδήσεις αφύπνισε, πολλούς πλανεμένους οδήγησε στον δρόμο του Θεού και στον μυστήριο τής μετανοίας. Με ψυχή γεμάτη από πίστη στον θεό δούλεψε με την καρδιά του και προσέλκυσε εις τα δίκτυά του τούς δυσκολότερους ιχθύς, νέους τής εποχής μας πού ήσαν ό φόβος και ό τρόμος τής Πατραϊκής κοινωνίας. Τα εκκλησάκια του Άγιου Μάρκου Ευγενικού στη Παγώνα, των Αγίων Χρύσανθου και Δαρείας στον Γηροκομείο και του Άγ. Κοσμά του Αιτωλού στην Έγλύκάδα, ή αίθουσα κηρυγμάτων κοντά στον Αγ. Ιωάννη Πράτσικα και ό Σύλλογος Χριστιανικής Δράσεως «ό Άγιος Μάρκος ό Ευγενικός» πού έφτιαξε είναι και αυτά μάρτυρες των πνευματικών αγώνων του, τής ιεραποστολικής του δράσεως, τής φλεγόμενης από αγάπη προς το Χριστό και τον άνθρωπο καρδιάς του, τής λιτής και παρθενικής ζωής του, τής ανιδιοτελείας και του ηρωικού του φρονήματος. «Ή δουλειά πού κάνει ό Γεώργιος Οικονόμου, δεν γίνεται πουθενά στην Ελλάδα» είπε ό Παν/τος Καθηγούμενος τής Αγιορείτικης Ί. Μονής Γρηγορίου Άρχιμ. π. Γεώργιος Καψάνης.
Λίγο πριν καλέσει ό Θεός τον άείμνηστο άνδρα για την αιωνιότητα είπε: «Δεν είναι άνθρωποι εδώ. Ότι και να λέμε σωστό, το στραβώνουν. Δεν αφήνουν τίποτα ίσιο. Ή Πάτρα είναι ή χειροτέρα και βρωμοτέρα πόλις τής Ελλάδος. Δεν τούς ξέρεις τούς Πατρινούς ακόμη καλά και ούτε να τούς μάθεις. Ή Πάτρα είναι πηγάδι τυφλό για τούς ανόητους».
Ό Κύριος ανέπαυσε την ψυχή του σε αναστάσιμη περίοδο. Έφυγε σε ηλικία 76 ετών την Κυριακή τής Πεντηκοστής του 1993. Την νεκρώσιμη ακολουθία διάβασε στον ναό τής Άγιας Ταβιθά στην Α.Σ.Π. ό Μητροπολίτης Πατρών κ. Νικόδημος, ό οποίος εκφώνησε και επικήδειο λόγο εξαίροντας όπως έπρεπε τα χαρίσματα και την Ιεραποστολική του δραστηριότητα. Το σκήνωμά του το έθαψαν εις την Ιερά Μονή Γηροκομείου Πατρών.
ΒΙΒΛ. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΦΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΟΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου