1/Γιατί υπάρχει τόσος πόνος στον κόσμο;
Λέγει ο δίκαιος Ιώβ: "Αλλά άνθρωπος γεννάται κόπω" (Ιώβ 5,7).
Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι όλα τα έργα γίνονται με κόπο και πόνο (Ρωμ.8,21).
Ο πόνος στον κόσμο είναι καρπός της πτώσεως του ανθρώπου από τον παράδεισο (Πράξ. 3,16). Είναι καρπός της αμαρτίας (Ψαλμ.7,14-16). Άλλ' όμως, εάν δεχόμεθα κάθε πόνο με υπομονή και ευχαρίστηση, λαμβάνουμε μεγάλη πνευματική ωφέλεια πολύτιμη για την σωτηρία της ψυχής μας.
Γενικά βλέπουμε ότι, όσο πολλαπλασιάζεται η αμαρτία και η πλάνη στον κόσμο, τόσο αυξάνεται και ο πόνος, δηλαδή η πείνα, η σύγχυση, οι πόλεμοι, οι παντός είδους ασθένειες και ο θάνατος.
Η φροντίδα ημών των χριστιανών είναι να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να αποκτήσουμε τον φόβο του Θεού, την ταπείνωση, την υπομονή και τότε όλα τα βάσανα μας θα λιγοστέψουν και θα έλθει μεγάλη ωφέλεια στις ψυχές μας.
2/Ο πόνος είναι αρραβώνας των αιωνίων βασάνων ή το αντίλυτρο των αμαρτιών μας; Ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεως του πόνου;
Ο σκοπός του πόνου για τους χριστιανούς είναι ένας και μοναδικός:
Η συγχώρησης των αμαρτιών εδώ στην γη με κάθε είδους ασθένειες, στενοχώριες και θλίψεις, επίσης ο εξαγνισμός και η σωτηρία της ψυχής μας.
Γι` αυτούς πού δεν θέλουν να διορθωθούν και να μετανοήσουν, ο πόνος είναι ο αρραβώνας των αιωνίων βασάνων. Ενώ αυτοί πού δέχονται τον πόνο με υπομονή και με ευχαριστία στον Θεό και ζουν με μετάνοια, τότε είναι γι' αυτούς ο καλλίτερος δρόμος για την διόρθωση και συγχώρηση των αμαρτιών των, διότι λυτρώνονται από τις αιώνιες θλίψεις της κολάσεως.
Βλέπουμε ότι εδώ στην γη αυτοί πού υποφέρουν περισσότερο, είναι ειρηνικοί με τη συνείδηση τους, ενάρετοι και ισχυροί απέναντι των πειρασμών, πλησιέστερα στον Θεό από τους άλλους και σώζονται ευκολότερα, όπως ο δίκαιος Ιώβ, ο πτωχός Λάζαρος, οι Άγιοι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι και τόσοι άλλοι. Ενώ αυτοί πού ζουν άνετα, είναι υγιείς, έχουν περιουσία και κάθε απολαυστικό στην γη, είναι συνήθως αδύνατοι στην πίστη, άσπλαχνοι, τυραννικοί, γαστρίμαργοι, εγωιστές, φοβούνται τον θάνατο και πεθαίνουν με βαρείες αμαρτίες, προς αιώνια τιμωρία τους.
Ο πόνος επετράπη άνωθεν για την σωτηρία και την συγχώρηση των αμαρτιών μας και για την πνευματική μας πρόοδο, εάν εμείς τον δεχόμεθα με ευχαρίστηση, ως από το χέρι του Θεού, όπως λέγει ο προφήτης Δαβίδ: "Η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αύται με παρεκάλεσαν" (Ψαλμ.22,5).
Όποτε λοιπόν, η ράβδος και η βακτηρία του πόνου τους ευσεβείς και πιστούς χριστιανούς τους στηρίζουν, τους εμπνέουν στα καλά έργα, τους καθαρίζουν από τις αμαρτίες και τους καταξιώνουν μεγαλυτέρων στεφάνων και απολαύων στον ουρανό. Ενώ για τους κακοπροαίρετους, η ράβδος του πόνου είναι τιμωρία επάνω στην τιμωρία και χαλινός στο στόμα, διότι δεν θέλουν να πλησιάσουν τον Κύριο (Ψαλ.31,10).
3/Πώς πρέπει να υπομένουμε την αρρώστια, την αδικία, την κακολογία, την πτώχεια και κάθε είδους στενοχώριες εδώ στη γη;
Πρώτα - πρώτα να έχουμε εμπιστοσύνη ότι ο πόνος, παραχωρήθηκε από τον Θεό Πατέρα μας για την σωτηρία μας και όχι για την αιώνια τιμωρία μας.
Κατόπιν να τον δεχόμεθα με υπομονή και καλοσύνη. Η υπομονή μας να συνοδεύεται από ευλάβεια και εγκράτεια (Β' Πέτρ. 1, 6-7), από χαρά (Κολ. 1,11) και από ελπίδα.
Η υπομονή στους πόνους επαυξάνει σ' εμάς την προσευχή, την διάθεση για εξομολόγηση, για την Θεία Κοινωνία, για την ανάγνωση των ιερών βιβλίων, για ιερούς στοχασμούς γύρω από τα Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και όλων των αγίων Του, τα οποία ήταν ασυγκρίτως βαρύτερα από τα δικά μας και προκαλεί αγαθές σκέψεις για την μακαριά ζωή του παραδείσου.
Διότι άλλη οδός σωτηρίας δεν υπάρχει παρά αυτή του σταυρού, πού συνοδεύεται με πόνους, με υπομονές και θυσίες, όπως μας είπε ο Σωτήρ: "Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς ημών" (Λουκ. 21,19), και "Ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται" (Ματθ.24,13).
4/Για ποια αιτία υποφέρουν τα αθώα παιδιά; Ποιες αμαρτίες ξεπληρώνουν;
Στην έξοδο διαβάζουμε: "Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής, αποδιδούς αμαρτίας γονέων επί τέκνα, έως τρίτης κα τετάρτης γενεάς" (Έξοδ. 20,5).
Και πάλι: "Ο Θεός επάγων ανομίας πατέρων επί τέκνα και επί τέκνα τέκνων, επί τρίτην και τετάρτην γενεάν" (Εξοδ. 34,7), (Ψαλμ.36,28).
Ο μεγάλος προφήτης Ιερεμίας λέγει: "Ποιών έλεος εις χιλιάδας και αποδιδούς αμαρτίας πατέρων εις κόλπους τέκνων αυτών μετ' αυτούς, ο Θεός ο μέγας ο ισχυρός" (Ιερεμ. 39,18).
Ο προφήτης Ησαΐας λέγει: "Ετοιμάσαντα τέκνα σου σφαγήναι ταις αμαρτίαις του πατρός αυτών" (Ησαΐου14,21).
Απ' αυτές τις μαρτυρίες λοιπόν της Αγίας Γραφής, μπορούμε να εννοήσουμε καθαρά, για ποια αιτία υποφέρουν τα αθώα παιδιά και ποιών τις αμαρτίες πληρώνουν.
5/Πώς αντιμετωπίζει η Εκκλησία τον ανθρώπινο πόνο και ποια είναι τα καθήκοντα του χριστιανού απέναντι αυτών πού υποφέρουν;
Η Εκκλησία ανακουφίζει και θεραπεύει τους πόνους των ανθρώπων με διάφορα είδη προσευχών προς τον Πανάγαθο Θεό.
Η σπουδαιότερη προσευχή για τους ασθενείς είναι το μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου και διάφορες ευχές για την απόκτηση της υγείας.
Ο χριστιανός έχει μεγάλο καθήκον απέναντι των δοκιμαζόμενων από θλίψεις συνανθρώπων του να τους βοηθάει το κατά δύναμη, τόσο με υλικά μέσα: ρουχισμό, τρόφιμα, φιλοξενία, περίθαλψη, χρήματα κλπ. όσο και με πνευματικά μέσα όπως: με την προσευχή υπέρ αυτών, την ηθική των ενίσχυση με λόγια πνευματικά, με την συμπόνια, με την παρηγοριά κλπ. όπως μας διδάσκει ο Απόστολος Παύλος λέγοντας: "Χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων" (Ρωμ. 12,15).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Πνευματικοί Διάλογοι με Ρουμάνους Πατέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου