ΘΕΟΥ ΔΟΥΛΕΙΕΣ (ΟΛΑ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ)

Ένας γέροντας μοναχός είχε περιέργεια να μάθει πώς κάνει ό Θεός τις δουλειές. Πράγμα δηλαδή ακατόρθωτο με τα ανθρώπινα μέτρα. Αλλά ζητούσε να μάθει.

Κάποτε λοιπόν πήρε μια πληροφορία να πάει να κρυφτεί στην κουφάλα ενός θεόρατου δένδρου. Πήγε και κρύφτηκε και περίμενε. Πιο εκεί υπήρχε και μια πηγή νερού.

Σκηνή Α'

Έρχεται ένας καβαλάρης. Κατεβαίνει και πίνει νερό. Φαινόταν πλούσιος απ' την εμφάνιση του.

Ύστερα ανοίγει το σακουλάκι του και μετράει τα φλουριά του. -Εκατό φλουριά, μονολογεί.

Κατόπιν κρεμάει πάλι το σακουλάκι και ανεβαίνει στο άλογο του για να φύγει. Φεύγει.  Το καμιτσικώνει το άλογο και εξαφανίζεται.

Όμως το πουγγί με τα φλουριά του έπεσε. Άλλ' αυτός δεν το κατάλαβε. Δεν το κρέμασε καλά ως φαίνεται. Τέλος πάντων έφυγε.

Σκηνή Β'

Σχεδόν το κατόπιν έρχεται ένας φτωχός και βρίσκει το σακουλάκι με τα εκατό φλουριά. Το κρύβει στον κόρφο του και εξαφανίζεται μην το πάρει κανένα μάτι.

Σκηνή Γ'

Έρχεται άλλος περαστικός κουρασμένος και διψασμένος (και άσχετος). Πίνει νερό και ξαπλώνει να ξεκουραστεί λίγο.

Σκηνή Δ'

Τότε επιστρέφει καταϊδρωμένος ό πλούσιος καβαλάρης πού έχασε το πουγγί, βλέπει τον πεζοπόρο πού κοιμόταν και τον αρπάζει από το λαιμό:

-Δώσε γρήγορα το πουγγί με τα φλουριά! -Ποιό πουγγί; άνθρωπε μου, λέει ξαφνιασμένος.

-Αυτό πού βρήκες. Δός το γρήγορα.

-Δεν βρήκα τίποτα, απαντάει εκείνος σαστισμένος. Τότε τον δίνει μια και τον σκοτώνει τον άνθρωπο!

Ψάχνει απ' έδώ, απ' εκεί, πουθενά πουγγί πουθενά φλουριά.

Τέλος πάντων φεύγει σκεπτικός και στενοχωρημένος ό πλούσιος. Έγινε φονιάς!

Ιδού ή πραγματικότης (όσα δεν φαίνονται)

Ό πρώτος και πλούσιος καβαλάρης

Άρπαξε εκβιαστικά το αμπέλι ενός φτωχού. Ενώ όμως εκείνο άξιζε εκατόν φλουριά αυτός το πήρε μόνο πενήντα. Με το έτσι θέλω.

Ό δεύτερος πεζοπόρος

(Ήταν ό φτωχός με το αμπέλι) Γκρίνιαζε στο Θεό για την αδικία. Κατάφωρα. Ό Θεός του έδωσε τα διπλάσια. (Ίσως τόσο να άξιζε και πραγματικά) το αμπέλι.

Ό τρίτος πεζοπόρος

Αυτός ήταν πράγματι φονιάς. Είχε διαφύγει όμως την τιμωρία. Αλλά τώρα είχε μετανοήσει και ζητούσε εξιλέωση. Φονεύτηκε αδίκως και παραλόγως από τον πλούσιο. Κέρδισε όμως την σωτηρία της ψυχής του. Διότι ήταν ένοχος φόνου.

Ό πλούσιος

Έπεσε σε φόνο για εκατό φλουριά! Ύστερα όμως κι' αυτός μετανόησε. Τα πούλησε όλα ότι είχε και δεν είχε και τα μοίρασε στους φτωχούς. Έγινε μοναχός (έμπρακτη μετάνοια).

Συμπέρασμα

Γίνωσκε:

1)         Πολλά γίνονται κάθε μέρα.

2)         Ελάχιστα βλέπουμε.

3)         Ακόμη πιο ελάχιστα έρχονται στο φως, στην δημοσιότητα.

4)         Αδύνατο να καταλάβουμε την έκταση τους και το βάθος.

Αλλά όπως γράφει:

«Δίκαιος είσαι Κύριε και ευθείς οι κρίσεις Σου».

Το μόνο βέβαιο: Ή δικαιοσύνη Του.  Αργά ή γρήγορα. Αλλά όλα δεν φαίνονται.

ΒΙΒΛ. ΔΡΟΣΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.