Τή αυτή ημέρα τής τού Ασώτου Υιού παραβολής εκ τού ιερού Ευαγγελίου μνείαν ποιούμεθα, ήν οι θειότατοι Πατέρες ημών δευτέραν εν τώ Τριωδίω ενέταξαν.

Εις αναμάρτητον χώραν, καί ζωηράν, επιστεύθην, γεωσπορήσας τήν αμαρτίαν, τή δρεπάνηεθέρισα, τούς στάχυας τής άμελείας, καί δραγμάτων εστοίβασα, πράξεών μου τάς θημωνίας, άς καί κατέστρωσα ουχ άλωνι τής μετανοίας. Αλλ' αιτώ σε, τόν προαιώνιον γεωργόν ημών Θεόν, τώανέμω τής σής φιλευσπλαγχνίας απολίκμισον τό άχυρον τών έργων μου καί σιτάρχησον τή ψυχή μου τήν άφεσιν, εις τήν ουράνιόν σου συγκλείων με αποθήκην καί σώσόν με.

Επιγνώμεν αδελφοί τού μυστηρίου τήν δύναμιν, τόν γάρ εκ τής αμαρτίας, πρός τήν πατρικήν εστίαν, αναδραμόντα, Άσωτον Υιόν ο πανάγαθος Πατήρ, προϋπαντήσας ασπάζεται, καί πάλιν τής οικείας δόξης, χαρίζεται τά γνωρίσματα, καί μυστικήν τοίς άνω επιτελείευφροσύνην, θύων τόν μόσχον τόν σιτευτόν, ίνα ημείς αξίως πολιτευσώμεθα, τώ τε θύσαντι φιλανθρώπω Πατρί, καί τώ ενδόξω θύματι, τώ  Σωτήρι τωνψυχών ημών

Ίδε Χριστέ, τήν θλίψιν τής καρδίας, ίδε μου τήν επιστροφήν, ίδε τά δάκρυα Σώτερ, καί μή παρίδης με, αλλ' εναγκάλισαι πάλιν δι' ευσπλαγχνίαν, πληθύϊ σωζομένων συναριθμών όπως υμνώ ευχαρίστως τά ελέη σου.

Ως ο ληστής βοώ τό Μνήσθητί μου. ως ο Τελώνης κατηφής τύπτω τό στήθος καί κράζω, νύν τό, ιλάσθητι ώσπερ τόν Άσωτον ρύσαί με πανοικτίρμον, εκ πάντων τών κακών μου Παμβασιλεύ, όπως υμνώ σου τήν άκραν συγκατάβασιν.

Στέναξον νύν, ψυχή μου, παναθλια, καί αναβόησον Χριστώ. Ο δι' εμέ εκουσίως πτωχεύσας Κύριε, πτωχεύσαντά με εκ πάσης αγαθοεργίας, καλών περιουσία, ως αγαθός καί πολύελεος, μόνος καταπλούτισον.

Ήν περ ποτέ, ειργάσω ευφροσύνην, τή τού, Άσώτου αγαθέ, επιστροφή εκουσίω ταύτην νύν ποίησον καί επ' εμοί τώ αθλίω προσεφαπλών μοι, τάς σάς σεπτας αγκάλας ίνα σωθείς υμνολογώ σου τήν άκραν συγκατάβασιν.